ในที่ๆผู้คนดูยุ่งเหยิงเหมือนปมด้ายสีแดงที่ไม่มีวันแก้ออกมาได้
ในที่ๆผู้คนต่างพลุกพล่านเดินตามทางเดินของตัวเอง
ในที่ๆเส้นทางของเราที่ไม่อาจบรรจบกันได้
ในที่ๆดวงตาของฉันมืดบอดสนิท
ในที่ๆความคิดที่อยากจะหายไปจากโลกนี้หลายร้อยครั้ง
ในที่ๆหัวใจไม่มีความรู้สึกเหมือนเดิม
ในที่ๆที่กรีดร้องเท่าไหรก็ไม่ีใครได้ยิน
ในที่ๆมีแค่คุณที่ส่องสว่างอยู่ปลายทาง
ในช่วงเวลาที่มืดมิด และต้องการใครสักคนนำพาจิตวิญญาณดวงนี้
เป็นแค่นายคนเดียวที่ยืนอยู่ตรงนั้น
คนที่แสดงให้เห็นถึงความสวยงามของโลกใบนี้
คนที่รักครอบครัวและมีความเมตตากับสิ่งรอบข้าง
คนที่เป็นตัวของตัวเอง แต่ก็กลัวที่จะแสดงออกมาอย่างเต็มที่
คนที่ใส่เสื้อสีเหลืองยืนยิ้มท่ามท่ามกลางดวงอาทิตย์อัสดง
คนที่มอบรอยยิ้มที่สวยงามที่สุดบนโลกใบนี้ให้กับฉัน
ขอบคุณนะ เราทั้งสองคนต่างฝ่ายต่างพูดคำนี้ให้กันและกัน
แต่เป็นฉันเองนั้นละ ที่สมควรจะขอบคุณมากที่สุด
ขอบคุณด้วยใจจริงนะ 泰亨
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in