ด้วยความที่เป็นรุ่นพี่ในโรงเรียนเลยต้องทำหน้าที่เป็น Staff ก่อนเข้าสีก็พูดกับเพื่อนแล้วละ "เห้ยมึง ลงกีฬาเถอะอย่าว่างเดะให้คุมเด็กมันเหนื่อย" แต่ไปๆมาๆหน้าที่นั้นดันมาถูกวางไว้ที่บ่าเราซะงั้น ด้วยความที่มีนิสัยทนไม่ได้ถ้าไม่มีคนยอมทำ การเข้าสีทุกวันนั้นเหมือนไปรับคำด่าจากอาจารย์และรุ่นพี่ เราเบื่อสีมากๆไม่อยากเข้าเลย เพราะไม่อยากทะเลาะกับคนที่ตำหนิด่าว่า ไหนจะขัดแย้งกับรุ่นพี่และรุ่นน้องอีก แต่สุดท้ายก็ประคองกันทำให้สีรอดจนได้

 กีฬาสีทำให้เรารู้จักคำว่า ความพยายาม และการทุ่มเท การทำงานเป็นทีม ถึงแม้เริ่มแรกจะเป็นการทะเลาะกันมากกว่าแต่มันก็เหนื่อยมากๆเพราะกลับบ้านดึกทุกวัน ทำงานในที่มืดๆยุงกัดเยอะแยะเพื่อสีที่ตอนแรกเราก็ไม่ได้อยากทำ แต่ทำไปทำมาก็รู้สึก 'ถ้าเราไม่ทำใครทำละ?' เออเลยร่วมมือประสานงานทำมันซะเลย 

ออกแบบท่าบนสแตน ทำใบเช็คชื่อ และทำอุปกรณ์เชียร์ในวันหยุดไม่ได้พักเลย แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนมีงานทำจากปกตินั่งไถโทรศัพท์ตลอด 5555555 

ปีนี้เป็นปีแรกที่เราลงกีฬาลงอะไรไม่ลงดันลงบาสแบบกลัวๆ เพราะคนไม่พอคิดในใจเอาวะ ทำๆไป พอลงเล่นเท่านั้นละสุดยอดของความเจ็บปวด ร่างจะแหลกให้ได้คู่แรกมาก็ทำเอาเราหมดแรงเลยแต่สุดท้ายก็ชนะไปรอชิง และวันถัดมารอบชิงนั้นละที่เป็นปัญหาด้วยความที่อีกฝั่งนั้นมีคนเล่นเก่งมากและทีมเราคนที่เล่นเป็นก็ไม่ไหวอีก ทำให้เราแพ้ไปอย่างน่าเสียดาย เราเสียใจมากที่ทำอะไรไม่ได้ รอบชิงเราลงแค่ 10 นาทีเพราะร่างกายไม่ไหวอีกนั้นละ ทั้งปวดและร้าวไปหมด ได้แต่ทำใจและพยายามไม่ให้คนในทีมหัวร้อนไปมากกว่านี้

วันจริงมาถึง น้องๆบนสแตนเราค่อนข้างจะคุมยากเหมือนคัดแต่ดื้อๆมา ทำให้เรารู้สึกท้อชิบ แบบทำไมสีอื่นเขายังฟังทำไมสีนี้มันแบบ... แต่ก็นั้นละสุดท้ายเลยคว้าที่สองของสแตนมา นึกสภาพสิ เราที่คิดว่าเออมันไม่ไหวหรอกเด็กพวกนี้แต่สุดท้ายน้องกลับทำได้เอารางวัลมาให้เรา เพื่อนเราร้องไห้ทุกคนน้ำตาคลอมันก็แค่การแข่งในโรงเรียน แต่มันเป็นการแข่งที่เราทำเต็มที่จริงๆ ก่อนจะประกาศผล Staff ก็ร้องไห้เพราะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้เจอน้องในกีฬาสี เป็นวันสุดท้ายที่จะได้เจอน้องบนแสตนและด่าน้อง 5555555555555

น้องๆสีเราก็ยิ้มและหัวเราะกันปลอบบ้างพูดตลกบ้างทุกคนดูเหมือนเป็นหนึ่งเดียวกัน เราไม่รู้ว่าจะมีใครฮึกเหิมเพราะคำพูดเราไหมแต่เราพูดบ่อยมากว่า ' เสียเวลามาเกือบเดือนเพื่อวันนี้ อย่าทำให้มันเสียเปล่าทำให้เต็มที่ลุยเลย ' ความจริงเราพูดเพื่อเตือนสติตัวเอง แต่ก็มีน้องบางคนที่ฟังและฮึกเพราะคำพูดนี้บ้างแหละนะ 55555555555555 

สิ่งที่ทำให้เรายิ้มจริงๆไม่ใช่ที่สองหรอก 

แต่มันเป็นการที่เด็กๆลงมาเต้นบ้าบอกับ Staff ตอนเราได้ถ้วย หรือจะตอนที่เราแข่งบาสและช่วยเชียร์ หรือจะความช่วยเหลือที่หาของที่เราทำหาย หรือจะตอนที่บอกว่า 'พี่ไม่ได้ผิดนะครูอะไม่น่าว่าพี่เลย' แม้กระทั่งช่วงเวลาที่เราเชียร์รุ่นพี่รุ่นน้องแข่งกีฬาเวลาที่ดูแลน้องที่บาดเจ็บทุกอย่าง แม่งเป็นประสบการ์ณที่ถ้ามัวแต่เรียนอย่างเดียวคงไม่ได้เจอ 

ตอนที่เขาประกาศว่าสีเราได้ที่สองพวกเราตะโกนดีใจรอบแรกออกไปเอาถ้วยรางวัล และเฮอีกรอบเพราะจะได้ไม่ต้องไปแข่งของจังหวัดเพราะไม่ได้ชนะ เป็นอะไรที่ทำให้เราขำมากบ้าทั้งสีจริงๆจากสีทั้งหมดที่เหงาหงอยนั้นคงมีแค่สีเราเท่านั้นที่เด็กยิ้มและหัวเราะบ้าบอเอิกเกริก

เราขอบคุณมากจริงๆประสบการ์ณที่ลำค่า

การทำงานกับคนหมู่มาก การอดทน การควบคุมอารมณ์ เรียนรู้มักทุกอย่างจากงานนี้เลย

ด้วยรัก