เดชะบุญ ในช่วงสัปดาห์เดียวกันเพื่อนของฉันที่ทำตำแหน่ง Proof อีกแผนกก็ดูเหมือนจะตรวจบทเรียนนี้เช่นเดียวกัน 

'รู้ปะ..  เรื่องสารอาหารมีแค่สิบหน้าเองอะ' 

เพื่อนของฉันเปิดประเด็นในวงสนทนา

จากนั้นพวกเราก็เริ่มวิจารณ์ และพูดคุยกันอย่างออกรสชาติ... นี่มันเป็นเรื่องสำคัญมาก ๆๆ เลยนะทำไมเนื้อหามันน้อยจังเลย เด็ก ๆ ไม่สิ ทุกคนควรรู้เรื่องการบริโภคอาหารนะ หลังจากพวกเราคุยกันเสร็จ พวกเราก็แยกย้ายกันไปทำงานต่อ แต่หลังจากนั้นประมาณอาทิตย์กว่า ๆ เห็นจะได้พวกเราก็เริ่มคุยกันเรื่องโครงงานสหกิจที่จะต้องทำอีกครั้ง

แรกเริ่มพวกเราเสนอเกมการ์ดเกี่ยวกับสัตว์ โดยเป็นการบอกคุณสมบัติของสัตว์ชนิดนั้น ๆ แล้วให้เด็กแข่งกันหยิบการ์ดรูปสัตว์ดังกล่าว แต่คอมเม้นที่ได้กลับมาคือพี่เลี้ยงบอกเราว่า 'พี่ว่าเกมของเราง่ายไป และดูน้อยไปสำหรับการทำสามคน'

พวกเราทั้งสามนิ่งไปสักพักและตอบกลับได้เพียงว่า...  'เดี๋ยวหนูไปคิดมาใหม่นะคะ'

พวกเราแยกย้ายกันไปสักพักใหญ่ ๆ จากนั้นพวกเราก็กลับมาพร้อมกติกาและแนวเกมแบบใหม่! แบบสับ!

ซึ่งมันคือ เกมไพ่ตบในตำนาน โดยผสมผสานกับบทเรียนเรื่องสารอาหารที่พวกเราเคยตรวจทานและจัด Format  ไปก่อนหน้านี้

'น่าสนใจดีค่ะ ลองดูเลยค่ะ'  พี่ตอบกลับ

ในที่สุดสวรรค์ก็ประทานพรให้กับพวกเรา... ให้พวกเรามีโครงงานสหกิจกับเขาเสียที แต่นี่มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นก็เท่านั้น เพราะช่วงเวลาต่อจากนี้มันเปรียบดั่ง สวรรค์ลงโทษ...