อยากขายหนังอนเมียวจิเวอร์ชั่นญี่ปุ่นแต่ไม่รู้จะขายยังไง หนังเก่า 20 ปีที่แล้วแถมไม่เคยแมสในไทย คงหวังคนเอามาฉายซ้ำยาก 5555 (พูดตรงๆ มันก็ไม่ใช่หนังที่สนุกตรงจริตคนส่วนใหญ่ขนาดนั้น คืออาจจะต้องอินความเฮอันระดับหนึ่งถึงจะชอบ) เอาเป็นว่าขอมาเล่าเรื่องให้ฟังแล้วกันค่ะ เผื่อใครอยากรู้เรื่องแต่หาดูไม่ได้หรือดู raw แล้วแปลไม่ออก

เอนทรีนี้จะสปอยตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง แต่ไม่ได้เล่ารายละเอียดตามไทม์ไลน์หนังเพราะตัวละครและเรื่องราวมันเยอะพอสมควรเมื่อเทียบกับหนังที่ยาวแค่ 2 ชั่วโมง เล่าเรื่องของตัวละครแต่ละตัวจะง่ายกว่า

เรื่องเกิดขึ้นในยุคเฮอัน (สมัยที่เกียวโตเป็นเมืองหลวง) มีแบคกราวด์ที่สำคัญคือการแก่งแย่งอำนาจระหว่างสะไดจิน (เสนาบดีฝ่ายซ้าย) กับอุไดจิน (เสนาบดีฝ่ายขวา) ซึ่ง 2 คนนี้จริงๆ แล้วก็เป็นคนตระกูลเดียวกันคือตระกูลฟุจิวาระ แต่มาจากคนละสาย และวิธีการที่จะมีอำนาจเหนือกว่าอีกฝ่ายก็คือการให้ลูกสาวของตัวเองแต่งงานกับจักรพรรดิแล้วมีรัชทายาทให้ได้ พอรัชทายาทคนนั้นขึ้นครองราชย์ ตัวเองจะได้มีศักดิ์เป็นตาของจักรพรรดิ

ลูกสาวของสะไดจินชื่อโทโกะ ส่วนลูกสาวของอุไดจินชื่อสึเกะฮิเมะ สึเกะฮิเมะเคยเป็นที่โปรดปรานของจักรพรรดิและมีลูกชายด้วยกันคนหนึ่ง แต่แล้วจักรพรรดิกลับไปโปรดปรานโทโกะมากกว่า ต่อมาโทโกะให้กำเนิดบุตรชายชื่อเจ้าชายอัทสึฮิระ สร้างความไม่พอใจให้ฝ่ายอุไดจินเป็นอย่างมาก อุไดจินจึงสมคบคิดกับโดซง เจ้ากรมอนเมียว เพื่อร่ายคำสาปใส่เจ้าชายอัทสึฮิระ

โดซงเป็นเจ้ากรมอนเมียว เป็นตัวร้ายของเรื่องที่พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อล้มราชบัลลังก์ ช่วงแรกให้ความร่วมมือกับอุไดจินในการสาปแช่งเจ้าชายอัทสึฮิระ แต่หลังจากที่อุไดจินและสึเกะฮิเมะฆ่าตัวตายเมื่อถูกเปิดโปงว่าปองร้ายเจ้าชาย โดซงก็ยังทำตามความตั้งใจของตัวเองต่อด้วยการไปอัญเชิญวิญญาณแค้นของเจ้าชายซาวาระมาสิงร่างตัวเอง เจ้าชายซาวาระถูกจักรพรรดิ (ในยุคนั้น) ผู้เป็นพี่ชายกล่าวหาว่าเป็นกบฎจนฆ่าตัวตายไปเมื่อ 150 ปีก่อน จึงสาบานว่าจะสร้างความฉิบหายให้ราชวงศ์ตลอดไป จักรพรรดิจึงต้องผนึกวิญญาณของเจ้าชายไว้ และเลือกหญิงสาวคนหนึ่งให้มีชีวิตอมตะเพื่อคอยดูแลสุสานไม่ให้วิญญาณแค้นหลุดออกมา

ฉากแรกของเรื่องเป็นการพบกันของเซย์เมย์กับฮิโรมาสะ ฮิโรมาสะเป็นขุนนางตระกูลมินาโมโตะ ส่วนเซย์เมย์เป็นอนเมียวจิสังกัดกรมอนเมียวแต่ไม่ค่อยยอมทำงาน ชอบปลีกวิเวกอยู่บ้านดื่มเหล้ากับเหล่าชิคิกามิ (ภูตกระดาษที่จำแลงกายอยู่ในร่างคนหรือสัตว์)

วันนั้นเซย์เมย์ถูกสนมคนหนึ่งของจักรพรรดิเรียกตัวไปขอคำปรึกษาในวังว่าสามารถใช้อาคมมัดใจจักรพรรดิได้หรือไม่ (และเซย์เมย์ตอบว่าไม่ได้) ตอนขากลับไปเจอแก๊งกรมอนเมียวที่เพิ่งประชุมขุนนางเสร็จ เซย์เมย์เลยโดนกระแนะกระแหนว่างานการไม่รู้จักทำ ฝั่งฮิโรมาสะ & เดอะแก๊งที่เพิ่งประชุมเสร็จผ่านมาพอดี เดอะแก๊งท้าให้เซย์เมย์ฆ่าผีเสื้อโดยไม่ต้องใช้มือสัมผัส เซย์เมย์จริงๆ ก็ไม่ได้อยากทำแต่รำคาญขุนนางพวกนี้ เลยโชว์เทพร่ายคาถาใส่ใบไม้ไปตัดกลางตัวผีเสื้อขาดครึ่ง ทำเอาขุนนางคนอื่นขนหัวลุกเดินหนีกันไปหมด

ต่อมาฮิโรมาสะได้รับการไหว้วานจากคาเนะอิเอะ ขุนนางอีกคนหนึ่งให้ไปขอร้องเซย์เมย์ให้มาที่บ้าน เนื่องจากต้นสนที่บ้านของคาเนะอิเอะมีผลแตงประหลาดงอกออกมา ฮิโรมาสะทีแรกก็ไม่อยากไปแต่สุดท้ายก็โดนเกลี้ยกล่อมจนตกปากรับคำว่าจะช่วย ทำให้ฮิโรมาสะได้พบกับเซย์เมย์อีกครั้ง

หลังจากที่ปัญหาผลแตงประหลาดคลี่คลายแล้วก็เกิดเหตุต่อ คือเจ้าชายอัทสึฮิระถูกโดซงสาป ฮิโรมาสะเห็นว่าอนเมียวจิคนอื่นทำอะไรไม่ได้เลยไปลากเซย์เมย์เข้าวังเพื่อถอนคำสาปให้เจ้าชาย ฮิโรมาสะเลยตกกระไดพลอยโจนเป็นเหมือนผู้ช่วยของเซย์เมย์ในการถอนคำสาปไปด้วย ทั้งสองสนิทกันมากขึ้นจากเหตุการณ์นี้ หลังจากนั้นพอมีเหตุร้ายต่างๆ เกิดขึ้น ฮิโรมาสะก็จะมาลากเซย์เมย์ไปช่วยตลอด แล้วเซย์เมย์ก็ไปทุกครั้งซะด้วย ตอนฮิโรมาสะมาลากเซย์เมย์ไปช่วยปกป้องเมืองหลวง เซย์เมย์ก็บอกว่า "ข้าจะไปเพื่อเจ้า" (อารมณ์ว่าจริงๆ ไม่อยากยุ่งแต่คนสำคัญมาตื๊อเลยยอมไป 5555)

นอกจากอาจารย์โนมุระ มันไซจะตีบทแตกสุดๆ จนเหมือนเกิดมาเพื่อเป็นเซย์เมย์แล้ว เราว่าอิโต้ ฮิเดอากิก็เล่นบทฮิโรมาสะไว้ดีมากๆ เช่นกัน คือเป็นผู้ชายตัวโตสายบู๊แต่สีหน้าท่าทางดูเหมือนเด็กที่ยังไม่โต มีความน่าเอ็นดูแบบแปลกๆ ยิ่งตอนอยู่กับเซย์เมย์ก็จะโดนเซย์เมย์แกล้งให้ตกใจอยู่บ่อยๆ อย่างตอนไปบ้านเขาครั้งแรก เซย์เมย์กางเขตอาคมไว้รอบบ้านเลยรู้ว่าใครจะมาใครจะไป พอฮิโรมาสะมา เซย์เมย์ก็สั่งให้ประตูเปิดเอง แซวเรื่องที่ฮิโรมาสะบ่นกับตัวเองอยู่ในรถเทียมวัวว่าไม่อยากมา ฯลฯ ฮิโรมาสะเลยจะทำหน้าเหวอไปประมาณ 80% ของเวลาที่อยู่กับเซย์เมย์

ฉากก๊าวใจของคู่นี้ถ้าให้เล่าก็คงเล่าไม่จบเพราะมันก๊าวทุกฉาก 5555 ขอเล่าเรื่อง---นามเป็นอาคมที่สั้นที่สุด ประโยคนี้เกิดขึ้นตอนไปช่วยท่านคาเนะอิเอะ ฮิโรมาสะถามเซย์เมย์ว่าอาคมคืออะไรกันแน่ เซย์เมย์เลยพูดประโยคนี้พร้อมอธิบายเพิ่มเติมว่า "อาคมคือสิ่งที่ผูกสิ่งของหรือหัวใจไว้ด้วยกัน" คนยึดโยงกับชื่อของตัวเอง ชื่อเลยเป็นอาคมชนิดหนึ่ง

ความก๊าวของมันคือ ตอนแรกๆ ฮิโรมาสะจะเรียกเซย์เมย์ว่า "เซย์เมย์โดโนะ" ส่วนเซย์เมย์ก็เรียกฮิโรมาสะว่า "ฮิโรมาสะโดโนะ" ก็ประมาณท่านเซย์เมย์ ท่านฮิโรมาสะ แต่ในเหตุการณ์คลายคำสาปให้เจ้าชายอัทสึฮิระครั้งแรก เซย์เมย์สั่งให้ฮิโรมาสะฟันคำสาปที่สิงอยู่ในตัวเจ้าชายโดยตะโกนเรียกฮิโรมาสะว่า "ฮิโรมาสะ!!" เฉยๆ ทำเอาฮิโรมาสะช็อกไปนิดนึง แต่หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มเรียกกันด้วยชื่อเฉยๆ ไม่มีคำว่าท่านแล้ว

ที่ความสัมพันธ์ของคู่นี้เป็นอะไรที่พิเศษก็เพราะหนังแสดงให้เห็นชัดเจนมากว่าเซย์เมย์ถูกมนุษย์คนอื่นรังเกียจเลยอยู่คนเดียวตลอดเวลา บ้านก็ไปตั้งอยู่ที่รกร้างห่างไกลผู้คนแถมกางเขตอาคมไว้รอบบ้าน ข้างกายมีแต่ชิคิกามิกับภูต ฮิโรมาสะเป็นมนุษย์คนเดียวที่เป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อนโดยไม่แสดงท่าทีรังเกียจ ถึงตอนแรกจะแอบกลัวอยู่บ้างเพราะข่าวลือเรื่องเซย์เมย์เป็นลูกครึ่งจิ้งจอก แถมยังเห็นเซย์เมย์ใช้อาคมฆ่าผีเสื้อต่อหน้า แต่พอมาถึงบ้านก็พบว่าเซย์เมย์คืนชีพให้ผีเสื้อตัวนั้นแล้วเอามาเป็นภูตรับใช้ ฮิโรมาสะเลยได้เห็นว่าจริงๆ แล้วเซย์เมย์ไม่ได้เป็นคนน่ากลัวอย่างที่คิด

แถมในตอนท้ายๆ ก็มีช็อตที่ฮิโรมาสะน่าจะเอามาล้อเซย์เมย์ได้ยันลูกบวช คือฮิโรมาสะถูกโดซงฆ่าตายแล้วเซย์เมย์ร้องไห้ ด้วยความที่เรื่องมันบิวด์มาว่าเซย์เมย์เป็นจิ้งจอกเดียวดาย เท่คูล โนสนโนแคร์มนุษย์ พอมาเจอฉากเซย์เมย์ร้องไห้พูดกับฮิโรมาสะว่า "อย่าเพิ่งตาย เราเพิ่งจะเจอกันไม่ใช่เหรอ" มันเลยมีความแบบ ขุ่นพระ!! ชีวิตนี้เซย์เมย์คงไม่มีทางทำแบบนี้กับมนุษย์คนไหนอีกแล้วนอกจากฮิโรมาสะ

ข้อสังเกตส่วนตัวเกี่ยวกับอาคมที่เชื่อมโยงเซย์เมย์กับฮิโรมาสะไว้ด้วยกัน เราคิดว่าเป็นคำว่า "เจ้าเป็นคนดี" เซย์เมย์พูดประโยคนี้บ่อยๆ ตั้งแต่ฮิโรมาสะมาหาที่บ้านครั้งแรก แต่ฮิโรมาสะไม่เคยตอบกลับประโยคนี้จนกระทั่งฉากสุดท้ายของเรื่องถึงได้ตอบกลับเป็นครั้งแรกว่าเซย์เมย์ "เป็นคนดี" เช่นกัน

คอนเสปเรื่องอาคมของเรื่องนี้คือจริงๆ แล้วอาคมอาจจะเป็นคำพูดอะไรก็ได้ สิ่งสำคัญคือเจตจำนงที่อยู่ในคำพูดนั้น (ซึ่งเป็นแนวคิดทั่วไปของอนเมียวโด ท่านฮาโอก็เคยบอกว่า "คำพูดมีจิตวิญญาณ") อาคมคือการถ่ายทอดเจตจำนงของตัวเองออกไปเพื่อเชื่อมโยงหัวใจของตัวเองเข้ากับหัวใจของอีกฝ่าย ถ้าเจตจำนงนั้นหนักแน่นพอจนอีกฝ่ายรับรู้ได้และตอบสนองกลับมาก็ถือว่าอาคมบรรลุผล เชื่อมโยงคนสองคนไว้ด้วยกันได้สำเร็จนั่นเอง

ในช่วงต้นๆ เรื่อง ฮิโรมาสะมักจะไปพบกับหญิงสาวคนหนึ่งในยามค่ำคืน ซึ่งหญิงสาวคนนั้นก็คือสึเกะฮิเมะที่เป็นสนมของจักรพรรดินั่นแหละ สึเกะฮิเมะไม่เปิดเผยว่าตัวเองเป็นใคร และจะนั่งอยู่ในรถเทียมวัวตลอดเวลาที่คุยกับฮิโรมาสะ

ฉากที่เราชอบมากๆ ฉากหนึ่งคือตอนที่ฮิโรมาสะไปพร่ำเพ้อเรื่องความรักกับเซย์เมย์แล้วถามว่า เราใช้อาคมมัดใจคนได้มั้ย เซย์เมย์เลยสอนว่า "เจ้าชี้ไปที่ดวงจันทร์แล้วบอกว่า แม่หญิงเอ๋ย ข้ามอบดวงจันทร์ดวงนั้นให้เจ้า หากนางตอบว่า เจ้าค่ะ ดวงจันทร์ดวงนั้นก็เป็นของนาง" (ทั้งที่ตอนต้นเรื่องพระสนมเรียกไปถามก็ยืนกรานหัวชนฝาว่าทำไม่ได้ แต่พอฮิโรมาสะถามแล้วดันตอบ หมายความว่าไง 5555) ซึ่งตรงนี้ก็เชื่อมโยงกับความหมายของอาคมที่เซย์เมย์ได้พูดไปเหมือนกัน

ทีแรกฮิโรมาสะหัวเราะแล้วบอกว่าเรื่องน่าอายแบบนั้นใครจะไปพูด แต่สุดท้ายก็เอาไปพูดกับสึเกะฮิเมะจริงๆ แล้วก็แห้วไปตามระเบียบเพราะนางไม่ตอบกลับ สึเกะฮิเมะถึงจะมีใจให้ฮิโรมาสะอยู่บ้างแต่ก็รู้ดีว่าเป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้ จึงบอกฮิโรมาสะว่า "เราไม่น่าพบกัน"

ใจจริงสึเกะฮิเมะยังคงรักจักรพรรดิ แต่หลังจากที่ถูกจักรพรรดิทอดทิ้งก็จมอยู่ในความทุกข์ หวนคิดถึงแต่วันคืนเก่าๆ จึงถูกโดซงใช้ประโยชน์ ทำให้กลายเป็นวิญญาณคนเป็นไปทำร้ายจักรพรรดิและเจ้าชายอัทสึฮิระ (ญี่ปุ่นมีความเชื่อว่าหญิงสาวที่เสียใจจากความรักมากๆ จะสามารถถอดวิญญาณไปหลอกหลอนคนรักและผู้หญิงคนใหม่ อย่างในเกนจิโมโนกาตาริก็มีวิญญาณคนเป็นของเจ้าจอมโรคุโจไปทำร้ายอาโออิโนะอุเอะ (ภรรยาหลวงของเกนจิ) จนเสียชีวิต)

เซย์เมย์ใช้หุ่นฟางร่ายอาคมหลอกวิญญาณคนเป็นของสึเกะฮิเมะว่านั่นคือจักรพรรดิกับเจ้าชายอัทสึฮิระและล่อให้มาติดกับ เรื่องจึงกระจ่างว่าสึเกะฮิเมะและอุไดจินร่วมมือกับโดซงเป็นคนปองร้ายเจ้าชาย สึเกะฮิเมะฆ่าตัวตายต่อหน้าฮิโรมาสะ และคำพูดสุดท้ายที่พูดกับฮิโรมาสะก็คือ "ดีเหลือเกินที่ได้พบท่าน ในที่สุดข้าก็ได้อยู่ในหัวใจของใครคนหนึ่ง"

อาโอเนะคือคนรักของเจ้าชายซาวาระที่เสียสละกินเนื้อเงือกเมื่อ 150 ปีก่อนเพื่อให้ตนมีชีวิตอมตะ ทำหน้าที่อารักขาสุสานของเจ้าชายเพื่อไม่ให้วิญญาณแค้นออกมาทำลายเมืองหลวง รู้จักกับเซย์เมย์มานานและคอยให้ความช่วยเหลือเวลาเซย์เมย์ทำพิธีขับไล่ปีศาจ

อาโอเนะดูเหมือนเป็นตัวประกอบ แต่จริงๆ มีบทบาทสำคัญมาก อย่างแรกคือเป็นนักชง ชงเข้มมาก อย่างในฉากด้านบนก็เป็นตอนที่อาโอเนะพูดกับเซย์เมย์ว่า "ให้ความสำคัญกับท่านฮิโรมาสะไว้นะเจ้าคะ เขาเป็นคนที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วสำหรับท่านเซย์เมย์" แถมตอนท้ายๆ ยังเป็นคนเฉลยด้วยว่าเซย์เมย์กับฮิโรมาสะมีดวงเป็นผู้พิทักษ์เมืองหลวง จะอยู่โดยขาดคนใดคนหนึ่งไปไม่ได้ "ดวงดาว 2 ดวงรวมเป็นหนึ่งคือนิมิตหมายการพบกันของท่านเซย์เมย์กับท่านฮิโรมาสะ"

และคนที่เป็น key ในการต่อสู้กับโดซงที่มีวิญญาณของเจ้าชายซาวาระสิงร่างก็คืออาโอเนะนั่นเอง หลังจากที่ฮิโรมาสะถูกโดซงฆ่าตาย อาโอเนะก็ขอให้เซย์เมย์ทำพิธีถ่ายชีวิตของตนให้ฮิโรมาสะ เนื่องจากหน้าที่จริงๆ ของตนคือตามหาผู้พิทักษ์เมืองหลวงและให้ความช่วยเหลือ ฮิโรมาสะจึงฟื้นคืนชีพ ส่วนอาโอเนะก็ไปเกลี้ยกล่อมวิญญาณของเจ้าชายซาวาระและจากโลกนี้ไปพร้อมกัน

ธีมหลักของเรื่องมี 2 ประเด็น ประเด็นแรกคือว่าด้วย 呪 (อาคม) อย่างที่ได้กล่าวถึงไปแล้วว่าเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงหัวใจหรือสิ่งของไว้ด้วยกัน

ส่วนประเด็นที่ 2 คือว่าด้วย 出会い (การพบเจอ) ซึ่งการพบเจอเหล่านั้นก็นำไปสู่การจากลาและความรักอันแสนเจ็บปวด แต่พอย้อนคิดก็รู้สึกว่าถึงจะต้องจากกัน ถึงจะต้องเจ็บปวด แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่ได้รักและได้รับความรัก สึเกะฮิเมะทุกข์ทรมานที่มาพบฮิโรมาสะช้าเกินไป แต่ตอนตายก็ตายด้วยความสุขที่ว่าอย่างน้อยตัวเองก็ได้รับความรัก มีพื้นที่อยู่ในหัวใจของฮิโรมาสะ อาโอเนะถึงจะบอกว่า "ไม่มีอะไรทรมานไปกว่าการพบเจออีกแล้ว เพราะเมื่อพบเจอก็ต้องเป็นสักขีพยานในการตายของคนผู้นั้น" แต่ตัวเองก็ยอมเสียสละมีชีวิตอมตะเพื่ออารักขาหลุมศพของคนรัก เพราะเชื่อว่าสักวันหนึ่งวิญญาณของเจ้าชายจะต้องคืนชีพและได้กลับมาอยู่ร่วมกันในที่สุด

การพบกันของเซย์เมย์กับฮิโรมาสะเลยกลายเป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดไปเลย ซึ่งก็เป็นส่วนประกอบที่ดึงโทนเรื่องให้มีความสดใสขึ้นมาบ้าง

ขอทิ้งท้ายด้วยบทสนทนาในฉากก๊งเหล้าก่อนจบเรื่อง

ฮิโรมาสะ: จะว่าไป เซย์เมย์เจ้าอายุเท่าไร?

เซย์เมย์: แล้วเจ้าคิดว่าข้าอายุเท่าไรล่ะ?

ฮิโรมาสะ: ก็ไม่รู้ไงถึงได้ถาม

เซย์เมย์: *หัวเราะ*

ฮิโรมาสะ: ช่างเถอะ จะอายุเท่าไรก็ช่าง เจ้าก็ยังเป็นเจ้าอยู่ดี

จบจ้า