ช่วงที่ผ่านมายุ่งเป็นพิเศษ เพราะเป็นช่วงที่พี่ปี 4 กำลังจะจบ ซึ่งจะมีการแสดงผลงานจบของพี่ ๆ ผ่านนิทรรศการต้นฉบับวรรณกรรมสำหรับเด็กนิพนธ์ ฉันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับงานนี้ งานนี้เป็นงานที่พี่ ๆ ปี 4 ร่วมกันจัด แต่อยากแนะนำให้ใครที่อ่านอยู่เข้าชมผลงานที่พี่ ๆ ทำที่ อาณาจักรลาโครนา

พี่ปี 4 รุ่นนี้ทำให้ฉันแปลกใจอย่างหนึ่ง พวกเขาเป็นนิสิตรุ่นที่ 25 ของสาขา ส่วนฉันเป็นรุ่นที่ 26 ห่างกันหนึ่งปี แต่มีจำนวนนิสิตต่างกันไม่น้อย เพราะได้ช่วยตัดต่อรูปรวมของรุ่นพี่สำหรับใช้ในงานปัจฉิมทำให้รู้ว่าจำนวนนิสิตรุ่น 25 เกือบห้าสิบคน ขณะที่รุ่นฉันปัจจุบันสามสิบคนถ้วน ไม่รู้ว่าสำหรับสาขาอื่น ๆ คิดอย่างไรกับจำนวนสมาชิกเกือบห้าสิบคน แต่สำหรับฉันถือว่าเยอะน่าดู เพราะเท่าที่ฉันรู้ ปกติสมาชิกแต่ละรุ่นของสาขาเราน่าจะประมาณสามสิบคนบวกลบ อย่างไรแล้ว นั่นทำให้นิทรรศการต้นฉบับวรรณกรรมสำหรับเด็กนิพนธ์ของปีนี้มีผลงานชวนชมไม่น้อย 

หนึ่งรุ่นจบ หนึ่งรุ่นเข้ามา ช่วงนี้ว่าที่รุ่นน้องปี 1 หรือนิสิตวรรณกรรมสำหรับเด็กรุ่นที่ 29 ก็เข้ามา รอบนี้จึงได้งานมา 2 แบบ คืองานที่เกี่ยวกับรุ่นพี่และงานที่เกี่ยวกับรุ่นน้อง งานเกี่ยวกับรุ่นพี่ที่ฉันได้รับคือการตัดต่อนิด ๆ หน่อย ๆ ที่ไม่ยากนัก งานหนักของฉันครั้งนี้คือการทำโปสเตอร์งานปฐมนิเทศต้อนรับรุ่นน้องรุ่น 29

ตอนแรกไม่รู้จะทำโปสเตอร์ธีมอะไรดี และไม่รู้อะไรดลใจให้อยากวาดเรือลอยฟ้า ตอนแรกก็นึกถึงปีเตอร์แพนนะ แต่เพราะไม่ชอบปีเตอร์แพนเลยคิดว่างั้นก็เป็นเรือลอยฟ้าธรรมดาที่ไม่ได้เชื่อมโยงกับเด็กชายที่ไม่วันโตคนนี้แล้วกัน ใครเล่าจะรู้ว่าขณะเล่นทวิตเตอร์ดันเจอโปสเตอร์งานปฐมนิเทศธีมปีเตอร์แพนของสาขาเรา 

ตอนแรกงง เอ๊ะ -- เกิดอะไรขึ้น นั่นมันงานที่ตัวเราเพิ่งได้รับมอบหมายมิใช่หรือ สรุปได้ความว่าคือโปสเตอร์ที่รุ่นน้องปี 2 ทำ แต่ด้วยงานปฐมนิเทศมีจัดหลายวัน ทั้งออนไลน์และออนไซต์ สุดท้ายฉันยังได้ทำโปสเตอร์งานปฐมนิเทศเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีธีมตามรุ่นน้อง นั่นคือปีเตอร์แพน ปีเตอร์แพนที่ตอนแรกคิด แต่ด้วยอคติส่วนตัวเลือกตัดออกจากหัว แต่กลับสะบัดไม่พ้นตัว อย่างไรแล้ว แม้จะไม่ชอบเด็กชายที่ไม่มีวันโตคนนี้ก็ไม่ได้มีปัญหาที่จะทำงานธีมนี้ เพราะยังไงก็อยากวาดเรือลอยฟ้าอยู่แล้วและปีเตอร์แพนก็เข้าเค้า เหมาะกับสาขาวรรณกรรมสำหรับเด็กของพวกเราด้วย

หากถามว่าทำไมไม่ชอบปีเตอร์แพน พูดตามตรง ตัวเราเองไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพราะไม่เคยอ่าน ไม่เคยดู แค่พอรู้เรื่องราวของเท่านั้น ฉันไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าทำไมไม่ชอบปีเตอร์แพน เพราะปีเตอร์แพนที่ฉันว่าไม่ชอบนี้กำจัดอยู่แค่ฉบับของ Disney ด้วย (สำหรับต้นฉบับของ J. M. Barrie ไม่เคยอ่าน) แต่ฉบับดัดแปลงอื่น ๆ กลับไม่มีปัญหาอะไร และยังมีความคิดเสมอนะว่าไอเดียเด็กชายที่ไม่มีวันโตนี้สุดยอดมากแท้ ๆ ทั้งพวกทฤษฎีต่าง ๆ เกี่ยวกับปีเตอร์แพน เนเวอร์แลนด์ หรือเหตุผลที่เด็กหลงไม่มีวันโตส่วนตัวล้วนชมชอบทั้งนั้น แต่กลับรู้สึกทางลบกับปีเตอร์แพนอย่างอธิบายไม่ถูก คิดสะระตะแล้วอาจเพราะชอบทฤษฎีต่าง ๆ ที่ว่าร้ายปีเตอร์แพนเหล่านี้กระมัง ทำให้ไม่ถูกใจเรื่องราวที่ปีเตอร์แพนรับบทพระเอก (นี่คือทฤษฎีเหมือนกัน)

กลับเข้าเรื่องงาน อย่างไรแล้วตัวละครต่าง ๆ ในปีเตอร์แพนที่ Disney ออกแบบก็กลายเป็นภาพจำของปีเตอร์แพนไปแล้ว ในโปสเตอร์ที่ออกแบบจึงเลือกวาดหน้าตาตัวละครตามฉบับ Disney งานนี้ไม่ยากนัก เมื่อทุกคนมีภาพจำของปีเตอร์แพนอยู่แล้ว แม้ส่วนตัวจะไม่ชอบภาพจำทำนองนี้ แต่ในกรณีนี้ถือว่าสะดวกดีต่อการสร้างงาน นอกจากตัวละครแล้ว พวกอนุภาคต่าง ๆ ในปีเตอร์แพนค่อนข้างเด่น จับมารวมกันในงานดูแล้วรู้ทันที ทั้งกลางคืน หอนาฬิกาบิ๊กเบนเรือลอยได้ล้วนเข้าท่าและน่าชม

ขั้นตอนการทำงานครั้งนี้ไม่ต่างจากงานก่อน ๆ แต่ครั้งนี้ได้ทำเองหมดตั้งแต่ร่างยันลงสี ไม่มีสหายปลาทองรับช่วงต่อเพราะงานมีเยอะ จึงแบ่งคนละงานสองงานไป แต่ไม่วายต้องให้สหายปลาทองช่วยแนะนำสีเหมือนเคย มีปัญหากับสีตลอดเลยฉัน เพราะทำเองหมด ดังนั้นจะเล่าขั้นตอนการทำงานชิ้นนี้ด้วย

1. จัดวางตัวอักษร หา Reference และร่างคร่าว ๆ ว่าอะไรควรอยู่ตรงไหน 

จุดนี้เพื่อสร้างภาพรวมของภาพ พิจารณาว่าจะใส่อะไรลงไปบ้าง และช่วยกำหนดขนาดของสิ่งต่าง ๆ ซึ่ง Reference หาจาก Pinterest และหนังสือต่าง ๆ เหมือนเคย หา Reference เรือยากมาก เลยมั่วไปนิดหนึ่ง

2. ร่างจริง 

ขั้นตอนนี้แล้วแต่คนถนัดเลยว่าถนัดร่างแบบไหน ร่างส่วนประกอบต่าง ๆ แยกกันทีละเลเยอร์แล้วค่อยนำมาจัดวางหรือร่างรวมกันในเลเยอร์เดียว ส่วนตัวถนัดแบบหลัง ซึ่งถ้าร่างรวมนี่ต้องระมัดระวังปัญหาหนึ่ง คือหากภายหลังนึกอยากเสริมเติมแต่งตัดอะไรจะแก้ยากกว่าการร่างแยกทีละเยเลอร์ ถ้าจะร่างเลเยอร์เดียวหมดให้ปลอดภัยควรต้องสร้างภาพที่ต้องการในหัวให้ชัดเจนระดับหนึ่ง

อย่างที่เคยบอก ถนัดร่างลงกระดาษก่อน

ปกติไม่ได้วาดสเกลตัวละครแบบนี้หรอก 

ต้องพยายามหนักเลย

3. ตัดเส้น 

ไม่รู้เหมือนกันว่าคนส่วนใหญ่เวลาตัดเส้นใช้กี่บรัช ส่วนตัวถนัดใช้บรัชเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ ครั้งนี้ใช้บรัช Monoline รู้สึกว่าใช้ง่ายและช่วยให้ภาพดูน่ารักระดับหนึ่ง 

4. ลงสี 

เพราะครั้งนี้งานรีบไม่น้อย เลยลงสีแบบไม่ลงแสงเงา ต้องคัดเลือกสีไม่ให้โดดกันเกินไปเพื่อรักษาภาพรวม และส่งไปให้สหายปลาทองดูว่าสีใช้ได้ไหม สรุปสีไม่โดดแต่สีท้องฟ้าไม่เหมือนกลางคืนนัก ได้แก้สีฉากหลักกับสีโลโก้เอกนิดหน่อย ผลงานออกมาดังนี้

งานครั้งนี้จบลงด้วยประการฉะนี้

I.