เผลอแป๊บๆเดือนธันวาคมก็มาเยี่ยมเยือนฉันอีกแล้ว กลิ่นฤดูหนาวเริ่มจะโชยชายมาตามสายลมยามค่ำคืนและรุ่งเช้า (ถึงแม้ว่าในกรุงเทพมันจะไม่ได้หนาวมากพอที่จะเรียกว่าฤดูหนาวก็เถอะ) ฉันหลงรักทุกอย่างที่เป็นเธอเลยล่ะ เดือนธันวาคมที่รัก ทั้งอากาศที่เริ่มจะเย็น (ฤดูหนาวที่กรุงเทพมาล่าช้ากว่าที่อื่นเสมอแหละ) ทั้งบรรยากาศอันอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของปีใหม่กับคริสมาส กาลเวลาช่างผ่านไปเร็วยามเมื่อเราไม่ได้จดจ่อกับมัน ความทรงจำต่างๆพัดผ่านเข้ามาในห้วงความคิดพร้อมกับสายลมหนาวเยือก ภาพแห่งความสุขเปล่งประกายเจิดจ้าอบอุ่น และห้วงเวลาอันแสนทรมาณก็เคลือบคลุมด้วยสีฟ้าหม่น--ทว่ารอยแผลเหล่านั้นไม่ได้ทำให้ฉันทุรนทุรายได้อีกต่อไปแล้ว--ฉันยิ้มทักทายมันและกล่าวขอบคุณในใจ--ขอบคุณที่ทำให้ฉันกลายเป็นคนที่เข้มแข็งขึ้น ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้

เรื่องธันวาธิษฐานนี่ฉันได้ยินมาจากเพื่อน--ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยรู้จักมันมาก่อนหรอกนะ ก็ไม่รู้ว่ามันมาจากไหนเหมือนกัน แต่ก็อย่างว่าล่ะ--มนุษย์เราหาโอกาสในการตั้งความหวังเสมอล่ะ ก็เหมือนๆกับที่บอกว่าซานตาคลอสมีจริงในวันคริสมาสนั่นแหละ พอหลังจากที่ได้ฟังเรื่องนี้ ฉันก็แอบคิดว่าเจ้าธันวาธิษฐานเนี่ย โรแมนติกเป็นบ้า ชักจะแอบคล้อยตามหน่อยๆซะแล้วสิ

แต่กว่าจะได้มาเขียนจริงๆจังๆก็ปาเข้าไปวันที่สามซะแล้วสิ--เวทมนต์แห่งเดือนธันวามันจะยังขลังอยู่มั้ยเนี่ย ฮ่าๆ

เรื่องที่อยากขอจริงๆมีมากมายหลายอย่าง แต่ถ้าขอไปหมดก็อาจจะดูเป็นคนโลภมากเกินไป ฮ่าๆ งั้นขอมาสักสามข้อละกัน ตัวเลขในตำนาน อ่านนิทานทีไรเทพชอบให้มาสามข้อทุกที 

ขอให้ค้นพบสิ่งที่เป็นตัวเองสักที

พรข้อนี้ฉันเฝ้าวอนขอ ภาวนาในใจเป็นร้อยล้านครั้งในรอบหลายปีที่ผ่านมา และปีนี้ฉันก็ยังจะวอนขอต่อไป ช่วงเวลายี่สิบเอ็ดปีที่ผ่านพ้นมา ฉันพบเจอกับอะไรมากมาย ฉันคลำหาเส้นทางที่จะมุ่งหน้าสู่สถานที่ของตัวเองอย่างเหนื่อยยาก...และจนถึงทุกวันนี้ ฉันก็ยังไม่เจอสถานที่ที่เป็นของฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะเริ่มค้นพบสิ่งที่ฉันพอทำได้แล้วก็ตามแต่ฉันก็ยังคงลังเลและไม่แน่ใจ

ฉันอยากเห็นอะไรมากกว่านี้ ฉันอยากเรียนรู้อะไรมากกว่านี้ 

และฉันหวังว่าสักวัน...ฉันจะค้นพบสถานที่ที่เป็นของฉัน...

ขอให้พ่อเลิกเหล้าได้ซะที

...ถึงเวลาที่ฉันจะต้องพึ่งพาพลังงานศักดิ์สิทธิ์แล้วกับเรื่องนี้...สาบานได้ว่าฉันพยายามแล้วที่จะบอก เตือน ให้เขาเข้าใจถึงโทษของมันและเลิกกับมันซะ แต่เขาก็ช่างดื้อรั้นอะไรอย่างนั้น ไม่เคยฟังอะไรฉันเลย ฉันเป็นห่วงเขา ฉันอยากให้เขาดีขึ้น เราต่างก็รู้ดีว่าเจ้าความเมานี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ครอบครัวเราแตกเป็นเสี่ยงๆอย่างทุกวันนี้ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะจมปลักในมัน--ฉันไม่เคยเข้าใจเลยว่าอะไรที่ทำให้เขายังกลับไปหามันซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น ความเจ็บปวดแบบไหนที่จะทำให้คนเราต้องเมาเหล้าทุกวันแบบนั้น...ฉันไม่เข้าใจเลย

แต่ถ้าเป็นไปได้...ฉันก็อยากให้เขาเลิกมันเสียที ฉันอยากให้เขารักฉันมากพอที่จะเลือกฉันมากกว่าเลือกมัน...ฉันอยากให้เขารักตัวเองบ้าง ฉันอยากมีเขาอยู่ในชีวิตต่อไปอีกนานๆ

ขอให้คนคนนั้นบอกรักฉันซะทีเถอะ

อันนี้เป็นอีกข้อที่ฉันต้องพนมมือเล่นของ....โว้ยยยยยย คุณ คือเชื่อมะว่าคุยกันจะเป็นปีละว้อยยย นางยังไม่บอกรักฉันซะที นี่ก็จะจบปีสี่ล้าวววววว รีบๆขอหนูเป็นแฟนซะทีเท้ออออออ อย่างน้อยให้หนูมีโอกาสได้ควงแฟนไปอวดเพื่อนที่ม.บ้าง ฮ่าๆ

จริงๆแล้วที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันก็ดี เราคุยกันทุกวัน เขาสามารถเป็นที่พึ่่งให้ฉันได้เวลามีปัญหา มันก็ดีล่ะนะ...แต่บางทีเรื่องบางเรื่องมันก็ควรมีความชัดเจนเนอะ ฉันก็ไม่ค่อยสบายใจนักหรอกถ้าฉันต้องเป็นคนในความลับแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ก็ไม่ได้อยากจะเร่่งรัดอะไร แต่ก็...จะขอออ ก็รีบขอออ อย่ารอให้ถึงปีหน้าาาา ฮอลลล

ครบสามข้อแล้ว 

ถ้าเวทมนต์เดือนธันวามันมีจริงๆ ฉันคงมีความสุขน่าดู ฮ่าๆ แต่ก็เอาเถอะ ยังไงซะ ฉันก็รู้สึกสนุกกับกิจกรรมนี้ล่ะนะ หลังจากเขียนเสร็จแล้วคงลองๆไปอ่านๆของคนอื่นดู อยากรู้เขาจะเขียนว่ายังไงกันบ้าง

อ้อ

ข้อสุดท้าย...ขอให้คุณที่อ่านข้อความฉันจนจบมีความสุขนะคะ อย่างน้อยๆตัวอักษรบ้าๆบอๆของฉันก็คงทำให้คุณยิ้มได้บ้าง :)