เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เราเป็นดั่งกันและกันNoi Beleza
เธอ..ไม่ได้หายไปไหน

  • เราเรียนหนังสือมาด้วยกัน
    เดินเรียนตามกันไปเป็นกลุ่มๆ
    บางวิชาต้องไปเรียนยังตึกที่ไกลๆ
    ตัองเดินผ่านสระน้ำใหญ่
    แล้วข้ามถนนไปอีกฟากหนึ่ง
    เป็นช่วงเวลาสนุกสนาน
    เดินไปคุยไป มีความสุขจัง

    พอปิดเทอมก็ชวนกันไปเข้าค่าย
    นั่งรถไฟกันเต็มตู้โบกี้เลย
    พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ร่วม 30-40 คน
    เพื่อนๆเล่นกีตาร์
    พวกเราก็ร้องเพลงชาวค่าย
    มึเกมส์สันทนาการด้วย
    หนุ่มสาวอิสระเสรี
    มุ่งสู่เส้นทางแห่งความฝัน
    .
    .

    ต่อมาเราก็ไปทำงานพิเศษ
    เป็นครูสอนคอมพิวเตอร์ภาษาเบสิก
    ลูกศิษย์ในห้องมีตั้งแต่ป.4 ถึง ม.1
    เราสอนหลักการคร่าวๆ
    แล้วก็ไปตามโต๊ะ สอนน้องๆรายตัวกัน
    เด็กเล็ก ก็ขอเล่นเกมส์บ้าง
    เด็กโตก็จะลองเขียนโปรแกรมกัน
    ทำงานไปก็สนุกสนานกับความน่ารักของเด็กๆ
    .
    .

    ในหมู่เพื่อนก็มีชอบพอกันอยู่หลายคู่
    ความรักหนุ่มสาวในมหาลัย
    บริสุทธิ์ สดใส ตามวัย
    ทว่าเมื่อทำงานแล้ว
    การบริหารงาน เวลา ให้เหมาะสม
    ความหวัง ความฝัน ความสนใจ
    เริ่มมีวิถีชีวิตที่แตกต่าง
    หลายคนจึงแยกย้าย
    ไปตามหนทางของตนเอง

    แม้เพื่อนๆไม่ได้คู่กัน
    แต่พวกเราก็กลับมาอยู่ในกลุ่ม line เดียวกัน
    เป็นเพื่อนกัน อวยพรวันเกิดกัน
    ยินดีในความสำเร็จ การงานที่เติบโต
    ลูกหลานรับปริญญา
    และเพื่อนบางคน ลูกๆก็เริ่มแต่งงานแล้ว
    .
    .

    เพื่อนบางคนทำธุรกิจร้านอาหาร
    เราก็ช่วยประชาสัมพันธ์ในกลุ่ม
    เพื่อนๆอุดหนุน เกื้อหนุนกัน
    มิตรภาพอย่างนี้ ปลื้มใจจัง

    เพื่อนเก่าในวันวาน
    ยังผูกพันติดต่อโทรคุยกัน
    ถามไถ่ทุกข์สุขกันเสมอ
    ร่วมทำบุญ อนุโมทนาบุญกันประจำ

    เพื่อนๆ บ้างก็นัด reunion ในกลุ่มเล็กๆ
    บ้างก็ชวนกันไปเที่ยวต่างจังหวัด
    บ้างก็จัดทริปเที่ยวต่างประเทศเป็นสิบวัน

    ความรัก ความผูกพัน..
    ความรู้สึกมั่นคงในมิตรภาพเหล่านี้
    หล่อเลี้ยงหัวใจพวกเรากันและกัน
    เธอ..ไม่ได้หายไปไหน
    เธอ..ยังอยู่กลางใจฉันเสมอ..

    ❤❤❤❤❤

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in