เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
I lost myselfbegoneing
Welcome home : depression
  • นานเท่าไหร่แล้วที่ความเศร้าจากเราไป?
    ฉันก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
    .
    .
    จำได้ลางๆว่านานเหลือเกิน
    นานจนแทบจำไม่ได้
    ว่าความรู้สึกนั้นมันเป็นยังไงกันนะ

    หลังจากพายุแห่งความเศร้าพัดผ่านไป
    ฉันใช้ชีวิตอยู่กับความว่างเปล่า
    ไม่สุข
    ไม่ทุกข์
    ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกอะไร

    ...
    วงจรชีวิตของฉันวนลูปอยู่อย่างนั้น
    เหมือนใครสักคนกำลังกดปุ่มเพลย์ซ้ำไปซ้ำมา


    วันนี้ฉันตื่นขึ้นมาบนโลกใบเดิมอีกครั้ง
    ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

    .
    .
    บางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม 
    แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก


    กลับมาพบกันอีกแล้วสินะ
    คุณความเศร้า..


    ฉันนอนโง่ๆอยู่บนเตียง
    ปล่อยให้ความเศร้าค่อยๆกัดกินความว่างเปล่าในใจฉัน
    ทีละนิด ทีละนิด..
    จนในที่สุด
    ฉันก็ปล่อยให้มันเข้ามาสิงอยู่ในตัวของฉัน

    ความรู้สึกจากศูนย์ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
    มากขึ้นเรื่อยๆ
    จนฉันควบคุมมันไม่ได้อีกต่อไป

    ความเศร้าที่คุ้นเคยเริ่มเติบโตขึ้นกลายเป็นปีศาจร้าย

    ปีศาจร้ายที่กำลังเดินวนอยู่ในหัวของฉัน
    ปีศาจร้ายที่อาศัยอยู่ในหัวใจของฉัน
    และใช่
    ปีศาจร้ายได้กลืนกินตัวฉันไปเสียแล้ว
    ...


    ปีศาจร้ายที่ฉันเคยเกลียดหนักหนา
    แต่คราวนี้ฉันกลับไม่ได้พยายามไล่มันออกไป

    ฉันให้อาหารมันด้วยความว่างเปล่าที่อยู่ในใจของฉัน
    ฉันปล่อยให้มันทำหน้าที่ในตัวฉัน
    ฉันปล่อยให้มันควบคุมความรู้สึกของฉัน
    ฉันปล่อยให้มันค่อยๆเติบโต..


    คุณคงมองว่าฉันบ้าสินะ
    เพราะใครๆเขาก็เกลียดความเศร้าทั้งนั้นแหละ
    คงมีแต่คนแบบฉันเท่านั้น

    เพราะอะไรนะหรอ?
    ..


    เพราะอย่างน้อยความเศร้าก็ทำให้ฉันมีความรู้สึก
    เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันได้รู้สึกอะไรบางอย่าง
    เพราะอย่างน้อยความเศร้าก็ทำให้ฉันยังคงเป็นมนุษย์..


    ถึงแม้มันจะเจ็บปวดไปสักหน่อย
    แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้รู้สึก


    เนี่ยแหละเสน่ห์ของคุณความเศร้าเขาล่ะ

    ..
    โลกของคนซึมเศร้าอย่างฉันเนี่ย
    ก็มีแต่คุณนี่แหละที่อยู่เป็นเพื่อน



    ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะ
    คุณความเศร้า
    อย่าใจร้ายกับฉันนักล่ะ
    :)






































Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
zugusjii (@zugusjii)
เราเข้าใจเลยค่ะ :-)
แต่ของเรา คุณความเศร้าเขาไม่ค่อยมาหา แวะเวียนมาบ้างเป็นครั้งคราว
จะมาบ่อยๆ ก็คุณหงุดหงิดค่ะ 55555
แต่พอหงุดหงิดปุ๊บ ก็จะรู้สึกดีใจอยู่คนเดียวว่าฉันมีอารมณ์ด้วยแฮะ! ฉันรู้สึกล่ะ! ดีใจจนเอาไปเล่าให้คุณหมอฟังบ่อยๆ ว่าช่วงนี้หงุดหงิดบ่อยมากเลยค่ะ ดีใจ 5555555

หวังว่าอีกไม่นานคุณอารมณ์ต่างๆ จะแวะเวียนมาหาเราทั้งคู่เยอะๆ นะคะ :)​
begoneing (@Barbegon)
@zugusjii ขอบคุณนะคะ ขอให้คุณความเศร้าอยู่ไม่นาน และขอให้ยิ้มได้ในทุกๆวันหลังจากนี้นะคะ (อาจจะตอบช้าไปสักหน่อย แต่หวังว่าคุณจะสบายดีนะคะ) :)