ขนาดยักษ์แบบนี้ได้ยังไงกัน..

ฉันก็คือฉัน
ตัวฉันก็มีอยู่เท่านี้
ฉันจะแบกมันไว้ทั้งหมดได้ยัง

ฉันจินตนาการไม่ออกเลยจริงๆ..

.
.
เขายิ้มแล้วบอกกับฉันว่า..
โลกมันก็เป็นแบบนี้แหละ
การมีชีวิตอยู่มันก็ต้องเป็นแบบนี้

เขาบอกให้ฉันยิ้ม
เขาบอกให้ฉันหัวเราะ
เขาบอกให้ฉันมีความฝัน
เขาบอกให้ฉันเดินต่อไป
เขาบอกว่าวันข้างหน้ามันจะดีนะ
เขาบอกว่าฉันจะผ่านมันไปได้
เขาบอกให้ฉันเข็มแข็งไว้
เขาบอกให้ฉันอดทน
เขาบอกให้ฉันอยู่เพื่อคนอื่น
เขาบอกให้ฉันมีชีวิต

.
.
เขาบอกว่าแค่นี้เอง
เขาบอกว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
เขาบอกว่าเดี๋ยวเธอก็จะมีความสุขแล้ว

แต่เขาลืมบอกฉัน
ว่ากว่าจะไปถึงตรงนั้น
ชีวิตมันไม่ง่ายเลย
..

ถ้ามีใครสักคนบอกฉันก่อน
ถ้าพวกเขาบอกฉันสักนิด
ว่าการมีชีวิตมันหนักขนาดนี้
ว่าการที่จะมีความสุขฉันต้องแลกกับอะไรบ้าง
ถ้าพวกเขาบอกฉัน..

ฉันคงขอ
ให้ฉันไม่มีชีวิตดีกว่า