รู้สึกเป็นเกียรติ และยินดี

ผมน่ะเหรอ จิตวิญญาณเกมบอยพอคเกตของคุณจูเนียร์เมื่อช่วงประถมครับ

ตอนแรกรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่เป็นของเล่นที่ถูกเลือก แต่ก็กลับเข้าใจได้ไม่ยาก เพราะตอนเด็กๆ ของเล่นที่เจ้าของผมเลือกซื้อหรือขอนั้น มักจะเป็นอะไรที่กล่องใหญ่โต อาศัยขั้นตอนและคำอธิบาย ดูไม่เป็นชิ้นเป็นอัน มักจะบอกขออะไรก็ได้ที่เป็นศิลปะ ทำเอาป้าๆ ปวดหัวกันยกใหญ่ ของที่เป็น 'ของเล่น' อย่างรถ หุ่นยนต์ หรือตุ๊กตานี่แทบจะไม่มี

อีกอย่าง อย่าว่าแต่ของเล่นอย่างพวกผมเลย คำประเภท 'ที่สุด' หรือ 'ในดวงใจเนี่ย' แทบไม่ได้ถูกนำมาต่อท้ายสิ่งรอบตัวของเขา แน่นอนว่าผมเองก็ไม่ได้รับสิทธิ์

ถึงจะเชื่อยากสักหน่อย แต่เชื่อเถอะครับว่า ระดับความมั่งคั่งทางด้านของเล่นของเขา ไม่ติดโผทั้งด้านคุณภาพและปริมาณ เรียกได้ว่าตามหลังเพื่อนๆ อยู่หลายโยชน์  ผมตอนนั้น เป็นเกมพกพาขาว-ดำ ขนาดกะทัดรัดสีเขียวสวย แต่ก็อยู่ในฐานะของเล่นตกรุ่นราคาถูก ในตู้โชว์ของร้านที่หาดใหญ่ เกือบจะหมดหวังและตัดสินใจทำแบตเสื่อมอยู่แล้วเชียว แหม ไม่ให้ผมน้อยใจได้ยังไง ยุคนั้นคือทุกคนกำลังกดเกมบอย แอดแวนซ์กันแล้วนะครับ

แต่แล้วก็โชคดี ได้มาเจอกับเด็กน้อยตัวผอมหัวโตหน้ามีกระคนนี้ (สงสัยรูปร่างผมจะสะดุดตาเขา มารู้ภายหลังจากน้องๆ จิตวิญญาณมือถือหลายรุ่นที่เขาเคยใช้ ว่าเขาชอบเลือกของที่ลักษณะภายนอก)

ผมจึงได้ทำหน้าที่

อย่างที่บอก ผมไม่เคยเป็นของเล่นโปรดของเขา เขามักจะคว้ามาเล่นในเวลาว่างจัด เกมที่ชอบคงหนีไม่พ้นเกมป๊อปอาย แต่เขาเล่นที่ไรก็มาตายจอดอยู่ด่านสามด่านสี่เสมอ เขาไม่เคยพกผมไปโรงเรียน ไม่ใช่เพราะกฎเกณฑ์ใดๆ (อย่างเขาถ้าพอใจจะเอาไปก็คงเอาไปอยู่ดี) คงเพราะที่ที่นั่นมีอะไรตื่นเต้นให้ได้เล่นมากพอ ซึ่งผมก็ดีใจกับเขา

ไม่กี่ปีต่อมา เจ้าของผมก็มีน้องชาย(จริงๆ) โตเป็นหนุ่ม และทำการย้ายบ้านในเวลาต่อมา ผมเองก็คงถูกทิ้งอยู่ในลิ้นชักบ้านเก่าซักแห่ง ไม่ก็บริจาคให้กับใครสักคน

นั่นล่ะครับ อายุขัยของผม สั้น แต่ก็บรรลุวัตถุประสงค์

ถ้าถามว่าเขาเป็นคนยังไง ผมคงตอบอย่างคร่าวตามที่สังเกตได้ว่า เขาเป็นคนชอบการลื่นไหลเปลี่ยนแปลง พร่องสำนึกความลึกซึ้งถ่องแท้และมั่นคง ดึงดูดกับพิสัยโฉ่งฉาง เบื่อง่าย ตั้งใจแต่ไม่ได้ตั้งใจ ให้ค่าแต่ไม่ได้ยึดติด เข้าใจแต่ไม่ได้รู้สึก

เขาติดนิสัยทำตัวพริ้วคล่อง ไม่ค่อยแบกรับธุระของใครไว้บนบ่า อาจจะเรียกว่าเห็นแก่ตัวก็ไม่ผิด

แต่เขาคงเลือกที่จะให้เรื่องราว สัตว์สิ่งของ หรือผู้คนที่ผ่านเข้ามา "ประทับตรา" ลงไปในเชิงนามธรรม ไม่ทางใดของทางหนึ่งภายในตัว ที่ยังอนุญาติให้ตัวเขาเดินต่อได้อย่างเพรียวลม

ทุกอย่างที่ผ่านมามีค่าและส่งผลกับตัวตนของเขาจริง ถ้าจะดูเชื่อยากก็เถอะ

สังเกตดูสิว่าช่วงนี้ เค้าเอาแต่ตามหาเจ้าตัวละคร 'เกมบอยสีเขียว' จากการ์ตูนเรื่องนั้นเสียให้ควั่ก ผมเองก็อดดีใจ และคิดเข้าข้างตัวเองไปไม่ได้ว่า อย่างน้อย ดิ่งลึกเข้าไปในใจหรือใต้กว่านั้นลงไป

เขายังคิดถึงผมอยู่ : )

โจทย์
Day 8 —Tell your life story from someone else’s point of view.

Day 9 —What was your favorite childhood toy?