ถ้าเข้าใจไม่ผิด โจทย์น่าจะหมายความในเซ้นส์ที่ว่า “เวลาตายไปอยากให้โลกจดจำคุณยังไง” ในกรณีนั้น ผมโคตรจะไม่ยี่หระเลย ถ้ามีห่วงแม้กระทั่งในอนาคตที่ตนตายไปแล้วชีวิตคงจะมีความสุขขึ้นยากอีกหลายเท่า

หากแปลตรงตัว ก็คงจะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ลองนำเอาลำดับขั้นความต้องการของมาสโลว์ (Maslow's hierarchy of needs) มาเป็นตัวพิจารณา คำถามนี้คงจัดอยู่ในขั้นที่ 4 ไม่ก็5 เป็นความต้องการที่ฟุ่มเฟือย ไม่พื้นฐาน อย่าง อาหารความรัก ความปลอดภัย เป็น ความต้องการที่ อย่างน้อยก็สำหรับผม ไม่ต้องการการันตีทางความสำเร็จมันเป็นเพียงสิ่งที่มนุษย์หยิบมาล่อตัวเองให้มีแรงตื่นนอนไปดำเนินกิจวัตรได้อย่างกระฉับกระเฉง

ถ้าไม่สำเร็จก็คงแย่หน่อย แต่ถ้าสำเร็จ ประเดี๋ยวของคงมีเหยื่อชิ้นต่อไปให้ไล่งับต่อไปไม่รู้จบ

แต่สำหรับผม คงอยากจะจดจำตัวเองให้ได้ก่อน

ทุกวันนี้ ผมยังคงถูกจัดอยู่ในประเภท ‘ไม่รู้จักโต’ ความคิดความอ่านถูกแช่แข็งหยุดอยู่ในระดับมัธยม มานานหลายปี  ดั่งมนุษย์ที่โดนตามใจตั้งแต่เด็กจนเคยชินใช้เงินที่พ่อแม่ให้แบบไม่มีเงินเก็บ จ่ายค่าบริการน้ำไฟ ก็สายตลอด ไม่เคยคิดจะสนใจเรื่องที่ไม่สนใจเอาตัวรอดกับปัจจุบันให้พอคาบเส้น พลางฝันหวานถึงอนาคตที่ความน่าจะเป็นไม่แน่นอนหลังๆ นี่เพิ่มการมีปัญหากับเพื่อนเข้าไปอีก

ยังไม่อยากจดจำตัวเองในรูปแบบนี้

มีคนบอกว่า เป้าหมายพวกนี้อาจสัมพัทธ์กับอายุและวุฒิภาวะถ้าโตมาหน่อย ความคิดอาจจะเปลี่ยนไป ผมเห็นด้วยอย่างสมบูรณ์ แต่ก็ยังเชื่ออยู่ดีหลังจากที่ผมได้พัฒนาตัวเองจนตัวเองเป็นที่ยอมรับแล้ว ไม่ว่านานเท่าไรสิ่งที่ผมอยากให้คนอื่นจดจำ ก็จะยังไม่เปลี่ยน เพราะที่จริง เราก็โตเสียจนไม่สามารถฟิตในช่วงว่างระหว่างเบาะหน้ามาเป็นสิบปีแล้วถ้าเปลี่ยนบ่อยคงจะถูกจดจำว่าจับจด

ผมอยากให้พ่อแม่จดจำผมในฐานะลูกที่ท่านภูมิสุดหัวใจ

อยากให้น้องชายจำผมในฐานะพี่ชายที่แสนดี

อยากให้เพื่อนจดจำผมในฐานะเพื่อนที่น่ารัก และรักเพื่อน

อยากให้คนไข้จดจำผมในฐานะหมอที่ใส่ใจ สุภาพ และฝีมือเป็นเลิศ
ถ้ามีโอกาสได้เป็นอาจารย์ ก็อยากให้เด็กๆ จดจำผมในฐานะครูที่มีเหตุผล เข้าใจไม่ละเลย
และอยากให้คนไทยบางคน จำผมได้ในฐานะนักสร้างสิ่งสร้างสรรค์ที่มีชื่อเสียงพอตัว ถือเป็นความต้องการให้จดจำที่สูงสุดในระดับวัยวุฒิและคุณวุฒิปัจจุบันนี้

ถ้าไม่สำเร็จก็คงน่าเสียดายแย่ แต่อย่างน้อย ความต้องการเหล่านี้ก็เป็นดั่งนาฬิกาปลุก หลอกล่อให้ผมตื่นเช้าขึ้นมา

และตั้งใจใช้ชีวิต

โจทย์
Day 10 — What do you want to be remembered for?