สวัสดีครับคุณเอลวิส เพรซลีย์
ด้วยทักษะคณิตศาสตร์งูๆปลาๆอย่างผม ถ้าคิดไม่ผิด ตอนนี้คุณคงจะใกล้ 87 แล้ว
ไม่รู้สิ บางทีก็รู้สึกคุณแก่กว่านั้น คงเป็นเพราะได้สถานะความเป็น 'ตำนาน' ช่วยเพิ่มอายุให้

ได้ยินมาว่า แม้กระทั่งตอนนี้ ขณะที่คุณลาโลกไปร่วมครึ่งทศวรรษ ทุกวันแห่งความรัก ก็ยังทีจดหมายจ่าหน้าถึงคุณร่วมร้อยฉบับส่งมาให้ ฟังและเกือบจะสมเพชเหล่าแฟนๆ ที่เหนียวแน่นของคุณ แต่ไม่รู้ทำไมถึงดูมีสเหน่ห์อย่างน่าประหลาด

ปีนี้ผมจะขอเป็นหนึ่งในกองจดหมายนั้น

ก็เพราะครูฝึกสอนคนใหม่ใจไฝ่กิจจกรรมน่ะสิ ให้การบ้านพรรค์นี้มา จงเขียนจดหมายหาใครก็ได้ในวันวาเลนไทน์ เหอะ เพ้อเจ้อสิ้นดี ในขณะที่คนอื่น เขียนถึงคนรักในรูปแบบต่างๆ ผมตั้งใจจะทำการประท้วงเงียบเพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองโดยการเขียนหา 'ใครก็ได้' (ไม่ใช่คนที่เกลียด เพราะอย่างน้อยมันก็ตรงข้ามกับคนที่รัก) เขียนจดหมายกายภาพหาราชารอคแอนด์โรลในยุคเพลงอีดีเอมกำลังเฟื่องฟู ณ วันแห่งความแห่งความรัก ก็พึลึกดีไม่หยอก