ขอออกตัวก่อนว่าในโพสต์นี้ เราจะแบ่งการรีวิวเป็นสองแบบ

              มาที่แบบแรกก่อน เราไปดูหนังเรื่องนี้เพราะได้พบกับประโยคนึงที่มันดูดสติเราเหลือเกิน "Heredity ขึ้นแท่นหนังสยองแห่งปี 2018"  ในใจคิดอยู่แล้วล่ะว่าหนังมันจะทำได้จริงๆไหม จะสยองจะน่ากลัวระทึกได้เลเวลไหนกันแน่ และก็อาจเพราะประโยคนั้นทำให้เราหวังสูงเกินไปนิด ความจริงคือก็สยองพอตัว มีบ้างในบางฉากที่รู้แหละว่าถ้าเมื่อไหร่กล้องแพนไปก็เตรียมตัวขนลุกได้เลย แต่ก็นั่นแหละ ไม่ใช่หนังที่ขายฉาก jumpscare เลยสักนิด แต่เป็นหนังที่ค่อยๆเลี้ยงค่อยๆบิ้วอารมณ์ให้มันพุ่งขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเราเริ่มรู้สึกแล้วว่า เฮ้ยทำไมเราอินมากขนาดนี้ การดำเนินเรื่องที่เข้าขั้นเอื่อยมากๆ ใครที่เป็นพวกชอบหลับในโรงก็เตรียมหมอนผ้าห่มเข้าไปรอได้เลย

             อันที่จริงคนที่คิดจะดูก็ไม่ควรเอา Heredity ไปเปรียบกับหนังสยองตุ้งแช่ตัวพ่ออย่าง The Six Sense หรือ The Conjuring ที่ทำคะแนนเรื่องน่ากล้วได้เต็มร้อย เพราะดูตามความเป็นจริงแล้ว Heredity นำเสนอความน่ากลัวคนละศาสตร์กับอีกสองเรื่องที่กล่าวมา พูดเลยว่าน่ากลัวจริงๆแต่แค่ไม่ได้น่ากลัวแบบที่เราชินกัน อย่างคนบ้านเรา อย่างเพื่อน หรือที่คนที่ทำงานจะติดการดูหนังผีขายฉาก jumpscare เยอะๆ sound effects แบบเกินเบอร์ เงี้ยะ ซึ่งถามว่ามันทำให้หนังสนุกหรอ มันสร้างอารมณ์ให้หนังได้มากจริงๆ แต่พอเรามาเทียบกับ Heredity ซึ่งแม่งไม่มีอะไรแบบที่เราว่ามาเลย ต่อมความกลัวเราเลยไม่เปิดกันละมั้ง (55555) คนเราควรหัดดูหนังหลายๆแบบบ้าง อย่างหนังรัก ก็มีหลากหลายไทป์ หนังผีก็แยกย่อยไปอีก มันก็เหมือนกับเพลงชอบเพลงรัก รักแบบไหน น้ำเน่าเศร้าซึ้ง หรือรักสดใสสมหวังงี้ มันมีและเราควรจะหัดดูหัดฟังและหาเหตุผลว่าทำไมเราชอบ มันถูกจริตไหม ไม่ใช่ตัดสินแค่ว่ามันดีหรือไม่ดี เพราะถ้าอย่างนั้นมันก็เหมือนการปิดมุมมองของเราไปด้านนึงและเราบอกไว้เลยการไม่เปิดใจและไม่รู้ว่าหนังขายอะไร ดูให้ตายก็ไม่สนุก คนทำหนังเดี๋ยวนี้เค้าไม่ได้ทำหนังมาฉายให้คนทุกคนดู เค้าทำให้กลุ่มเป้าหมาย ดังนั้นก็ไม่ต้องสงสัยสักนิดเลยว่า ทำไมคนบางคนดูแล้วไม่ถูกจริต หรือดูแล้วบอกเราว่า แม่งสุดยอดจริงๆเลยโว่ยงี้! อย่าไปเชื่อพวกรีวิวหนังมาก หรือถ้าเชื่อก็แบ่งใจไว้เยอะๆบ้างก็ดีนะ