ช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ วันที่ไม่ได้ทำงานฉันจะไปที่ร้านหนังสือและนั่งหาสถานที่ท่องเที่ยวในแถบตะวันตกของอเมริกา ฉันฝันไว้ว่าถ้าหารถได้เมื่อไหร่ จะขับไปเที่ยวเมืองใกล้ๆให้สนุกไปเลย แต่ตอนนี้คงต้องอยู่กับความเป็นจริงก่อน ด้วยการตั้งใจทำงานหาเงินซื้อรถและเก็บเงินไว้ใช้ตอนเปิดเทอม

สิ่งที่ฉันอยากเห็นมากที่สุด คงเป็นแกรนแคนย่อน (The Grand Canyon) หนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติของโลก ใครบ้างละที่ไม่อยากไปอุตส่าเดินทางมาตั้งไกล ฉันรบเร้าให้น้ากลางพาไปที่นั่นในช่วงวันชาติของอเมริกา (Independence Day) 

** เรียกอีกอย่างว่า Forth of July เป็นวันที่ สิบสามเมืองขึ้นประกาศอิสรภาพจากอังกฤษและตั้งประเทศใหม่ขึ้นมาเรียกว่า สหรัฐอเมริกา ในปี ค.ศ. 1776 **

" ได้สิ เตรียมตัวให้พร้อม เราจะเดินทางออกจากแอลเอตอนกลางคืนนะ " น้ากลางตอบตกลง 

ฉันตื่นเต้นมาก ตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงวันหยุดเร็วๆ

ฉันเริ่มชินกับอากาศที่นี่แล้ว หน้าร้อนในแอลเอไม่ได้ร้อนมากมาย อากาศเย็นสบายไม่ชื้นไม่ร้อนจนเกินไป ฉันไม่รู้ว่าอากาศที่แกรนแคนย่อนเป็นยังไง เลยไม่ได้เตรียมตัวไปให้เหมาะกับอากาศ 

พวกเราออกเดินทางตอนกลางคืนเพื่อจะได้มาเห็นแสงแรกที่แกรนแคนย่อน น้ากลางขับรถพาฉันและ Alexa ไปเที่ยวด้วยกัน เธอเป็นหลานของเพื่อนน้ากลาง มาเรียนภาษาที่นี่เหมือนกัน อเล็กซ่าเป็นรุ่นพี่ฉันสองสามปี เธอเป็นคนที่นิสัยดีและมองโลกในแง่ดีมาก พวกเราเข้ากันได้ดีและไปเที่ยวเล่นด้วยกันบ่อยๆหลังจากทริปนี้

น้ากลางขับรถไปเรื่อยๆโดยไม่ได้หยุดพัก พวกเราหลับๆตื่นๆไปตลอดทาง จนกระทั่งมาถึงเมืองเล็กๆก่อนเข้าเขตแกรนแคนย่อน น้ากลางจอดแวะเติมน้ำมันและปลุกพวกเราให้ตื่นเพราะอีกไม่เกิน 30 นาทีจะถึงอุทยานแล้ว

7 ชั่วโมงผ่านไปในที่สุดก็มาถึงแกรนแคนย่อนก่อนพระอาทิตย์ขึ้นเล็กน้อย โอ้โห แกรนแคนย่อนเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มาก หุบเขาที่ยุบตัวลงไป ความสลับซับซ้อนระหว่างภูเขา หุบเขา และแม่น้ำโคโลราโด (Colorado) มันช่างยิ่งใหญ่ตระการตามาก มองกันจนสุดหูสุดตาก็ยังไม่เห็นว่ามันจะสิ้นสุดที่ตรงไหน

พวกเราดูพระอาทิตย์ขึ้นจนหนำใจแล้วก็เริ่มออกเดิน hiking ไปตามริมไหล่เขาที่มีรั้วกั้นไว้ น้ากลางขอนอนหลับสักงีบ นัดแนะกันว่าจะไปเจอกันที่ทำการอุทยานใหญ่ พวกเราเดินไปถ่ายรูปไปอย่างเพลิดเพลิน ผ่านไป 3 ชั่วโมงก็เดินจนถึงที่ทำการอุทยานจนได้ 

อากาศเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ ฉันหารู้ไม่ว่าอากาศที่อริโซน่านี่มันร้อนสุดๆ แบบหาคำบรรยายไม่ได้เลย อากาศร้อนแบบแห้งๆไม่มีความชื้นในอากาศ ทำให้หายใจอึดอัดพอดูสำหรับคนที่ชินกับอากาศร้อนชื้นแบบเมืองไทยอย่างฉัน

กางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าอีแตะ และเสื้อแจ๊กเก็ตนี่ไม่เหมาะกับการเดิน hiking ช่วงวันชาติของที่นี่เลย พวกเราลืมหยิบกระเป๋าเป้และน้ำในรถน้ากลางมา ด้วยอารมณ์รีบร้อนและอยากเดินเที่ยวจนไม่ได้หยิบอะไรติดมือมาเลย เป็นการเดินที่กระหายน้ำมาก คำเตือนสำหรับคนที่อยากมาเดินที่นี่..

" เวลาเดิน hiking ไม่ว่าจะระยะสั้นหรือยาว อากาศร้อนหรือหนาว ต้องมีน้ำดื่มติดตัวไปด้วย " ฉันต้องเตือนตัวเองบ่อยๆ เหมือนกัน

พวกเราเดินไปจนถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติด้วยความเหนื่อยและกระหายน้ำ โชคดีที่ฉันเอาเงินสดติดกระเป๋ากางเกงยีนส์มาด้วย 100 เหรียญ 

" อากาศร้อนๆแบบนี้ขอซัดไอติมสักหน่อยเหอะ " ฉันออกปากชวนอเล็กซ่า

พวกเรานั่งกินไอติมพร้อมกับดูการแสดงของชนพื้นเมือง (Native American Idian) ที่แสดงโชว์การเต้นและตีกลองให้นักท่องเที่ยวชม เป็นการแสดงที่ประทับใจสุดๆ คงเป็นเพราะฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน หลังจากนั้นก็เดินเล่นบริเวณ South Rim จนทั่ว ถ่ายรูปกันจนแบตจะหมดแล้ว ยังไม่มีวี่แววของน้ากลางเลย

" น้ากลางอยู่ไหนเนี่ย ยังไม่มาอีกป่านนี้แล้ว โทรไปตามดีกว่า " ฉันเปิดโทรศัพท์ขึ้นมา 

" โอ้โห ไม่มีสัญญาณเลย ติดต่อโทรหากันไม่ได้ ทำไงดีละอเล็กซ่า เงินก็มีอยู่ร้อยเดียว กินไอติมกับซื้อน้ำไปแล้ว คงไม่พอเช่าโรงแรมที่นี่นอนหรอก คืนนึงตั้งหลายบาท " ฉันเริ่มบ่นกระวนกระวายกับอเล็กซ่า 

พวกเราชวนกันไปนั่งรอที่ป้ายรถ shuttle เผื่อน้ากลางขับผ่านจะได้มองเห็นพวกเรา ผ่านไป 2 ชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววของคุณน้า คุณหลานเริ่มหิว เลยตัดสินใจไม่นั่งรออยู่ที่นั่นต่อ พวกเราขึ้นรถ shuttle ไปหาอะไรกินที่ market place แทน ซึ่งเป็นแหล่งรวมร้านอาหารและซุเปอร์มาเก็ตแยกไปอีกจุดนึง ไม่ได้ตั้งอยู่ริมหุบเขาหรือใกล้ที่ทำการอุทยานของแกรนแคนย่อน

" กองทัพต้องเดินด้วยท้อง เดี๋ยวท้องอิ่มคงคิดอะไรออก ว่าจะติดต่อกับน้ากลางยังไง " ฉันชวนอเล็กซ่าหาอะไรกินกันก่อน

พวกเราซื้อแฮมเบอร์เกอร์มานั่งกินกันข้างนอก ทนร้อนหน่อย แต่ยังดีมีที่นั่งใกล้กับที่จอดรถ เผื่อน้ากลางขับผ่านมาจะได้มองเห็น และแล้วรถคุณน้าก็ผ่านหน้าพวกเราไปอย่างช้าๆ ฉันแทบจะโยนเบอร์เกอร์ทิ้งและออกวิ่งตามรถกันเลยทีเดียว สุดท้ายก็หากันจนเจอหลังจากหลงกับน้ากลางไปห้าชั่วโมงกว่าๆ

ระหว่างเดินทางกลับ พวกเราแวะเที่ยวทะเลสาบฮาวาสุ (Lake Havasu) ที่นี่มีสะพานที่ยกมาจากประเทศอังกฤษ เป็นสะพานที่ใช้ข้ามแม่น้ำแทมส์มาก่อน คนที่นี่เรียกสะพานนี้ว่าลอนดอนบริดจ์ (London Bridge) บริเวณใกล้ๆกับสะพานจะมีร้านอาหารมากมาย กลุ่มวัยรุ่นจะมาแล่นเรือและปาร์ตี้เปิดเพลงเต้นกันอย่างเมามัน บางคนกระโดดน้ำว่ายน้ำคลายร้อนกันอย่างสนุกสนาน 

ฉันอยากจะสัมผัสน้ำบ้างแต่แต่งตัวมาผิดกับหน้าร้อนของที่นี่มาก เลยต้องยกยอดไปไว้วันหลังละกัน ขอวิ่งเข้าไปตากแอร์ในรถแทนก่อนละกัน

แกรนแคนย่อนเป็นทริปแรกที่สนุกแบบหลงๆ ร้อนๆ กระหายน้ำ แต่ประทับใจมาก ประสบการณ์ที่ได้จากทริปนี้ ทำให้ฉันเรียนรู้สิ่งที่จำเป็นสำหรับการเดิน hiking อย่าใส่รองเท้าแตะมาเดิน น้ำต้องพกติดตัวตลอด การนัดแนะเวลาพร้อมจุดนัดพบต้องแม่น และการมีเงินสำรองติดตัว มันช่วยให้ฉันไม่อดตายได้เหมือนกัน 

ปล หวังว่าแกรนแคนย่อนคงมีสัญญาณโทรศัพท์และอินเตอร์เน็ตแล้วนะ