เรื่องนี้เกี่ยวกับเด็กประถมน้อย ชื่อว่า นาโนกะ ที่ไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก เพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนที่เก่ง และเหนือกว่าคนอื่น เเต่เธอมีเพื่อนนอกโรงเรียนมากมายทั้ง คุณดอก คุณยาย และนักเรียนมัธยม ทุกๆวันเธอจะไปหาคนใดคนหนึ่งเเล้วก็พูดคุยกันทำนู่นทำนี่ ตามภาษาเด็กน้อย การพูดคุยในเเต่ละครั้งอยากให้คนในชีวิตจริงของเราเป็นอย่างนั้นบ้าง จะมีไหมคนที่พูดกับเราในเเบบที่เข้าใจเรา เเละเราก็เข้าใจเขา นอกจากนี้ยังมีเพื่อนของตัวเอกที่นั่งข้างๆมีปัญหาวันหนึ่งก็ไม่ยอมมาโรงเรียน ทั้งๆที่ต้องทำเรียงความเกี่ยวกับความสุขด้วยกัน เป็นเรื่องราวเรื่อยๆเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผู้คน การทำตัวต่อผู้อื่น การคิดเห็น หรือบางทีเราเองนี้เเหละที่ชอบหลงประเด็นเอง

 โดยเรื่องนี้มีการให้ความหมายของความสุขในหลายๆอย่าง เหตุการณ์เล็กๆน้อยๆที่ทำให้เรากลับมานึกถึงสถานการณ์ของตัวเองว่าเเท้จริงแล้ว เราทำอย่างนี้บ้างไหม การเขียนที่เเสดงถึงเเค่มุมมองของตัวเอกทำให้เราได้เรียนรู้ความจริงบางอย่างไปพร้อมกับเด็ก เเต่สามารถที่จะวิเคราะหฺ์ในมุมมองของเราได้ เป็นหนังสือที่ฟีลกู้ดอย่างบอกไม่ถูก ให้ความสงบทางจิตใจในระดับหนึ่ง บางครั้งก็สั่งสอนเราทำให้เราเป็นคนที่ดีขึ้น(ไหม) รับรู้ถึงความชอบของเด็กคนหนึ่งความชอบ ความฝัน และสิ่งที่จะนำมาไปสู่อนาคตของคนๆหนึ่ง