ฮานาฮากิ,

"สวยงามทว่าอันตราย, หอมหวานทว่าขมขื่น", เหล่านี้คือคำพูดที่ฉันสามารถนิยามถึงโรคสมมติข้างต้นนี่ ฉันเองก็เป็นเหมือนหญิงสาวทั่วไปที่หลงใหลในความรัก และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคอนเซ็ปต์ของโรคนี้มันน่าเย้ายวนให้ลิ้มลองเหลือแท้

หลายสิ่งหลายอย่างของมันดึงดูดฉัน

ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกเจ็บแปลบในอกข้างซ้ายที่เกิดขึ้นเพราะหัวใจที่ถูกบีบจนแหลกสลาย

ความอึดอัดในทรวงปอดที่ถูกแทนที่ด้วยดอกไม้หลากพันธุ์

ความหอมหวานของน้ำผึ้งและเกสรที่เจืออยู่ภายในลมหายใจที่ถูกผ่อนออก

หรือจะความสวยงามของกลีบดอกไม้หลากสีที่ร่วงโรยเคล้าเสียงไอ

ทว่าความรักจำเป็นที่จะต้องร้ายกาจขนาดนั้นเชียวหรือ?