วันนี้เป็นวันแรกที่จะได้ไปอยู่หอ ใช้ชีวิตแบบเด็กหอ ทำอะไรด้วยตัวเอง ตอนที่ยังไม่มาลองใช้ชีวิตจริงๆ ก็คิดว่ามันคงจะสนุก แต่พอมาจริงๆ แล้วมันไม่ใช่เลย มันเหนื่อยกว่าที่คิด

          วันแรก วันที่ 26/6/60 วันนี้เป็นวันที่เด็กปี1 ทุกคนมารายงานตัวที่หอพักของตัวเอง บอกเลยว่าตั้งแต่อยู่มาไม่เคยมาเหยียบดินแดน ม.วลัยลักษณ์ หรือ ดินแดนเก้าพันไร่เลยด้วยซ้ำ แล้วถามว่าสอบมาได้ยังไง คือ อาจารย์มาสัมภาษณ์ถึงโรงเรียนเราจ้าาา 

          นั่งรถจากสตูล มานครศรีธรรมราช ไม่ใช่ใกล้ๆ เลย พอมาถึงมหา'ลัย ก็เข้ามาในบริเวณ คือแบบ โอ้โหหหหหหห นี่มันอะไรกัน ป่า ป่า ป่า ต้นไม้ ต้นไม้ ต้นไม้ แต่ลุงยามใจดีมาก บอกทางตลอด และตามทางก็มีพี่ๆ อาสาคอยบอกทางเข้าออก และที่ชอบมากๆ คือ บริการรถซาเล้งขนของไปยังหอพัก เราอยู่หอ 13 ซึ่งไกลจากจุดลงสัมภาระพอสมควร และของเราเยอะมากๆ ด้วย ขนมาเหมือนกับจะย้ายบ้าน แถมจักรยานอีก 1 คน แต่คิดผิดมากที่เอาจักรยานมา เพราะมันกว้าง และตัวหอกับอาคารเรียนมันไกลกันมาก ถ้าปั่นจักรยานไปเรียนก็คงเหงื่อท่วมตัว เข้าห้องเรียนก็คงเหมือนอาบน้ำใหม่ (น้ำเหงื่อ)

         ขนของมาที่หอก็มารายงานตัว แล้วก็เอาของไปไว้ในห้อง เปิดประตูเข้ามาคือห้องกว้างมาก สบาย สะอาด เราชอบโต๊ะอ่านหนังสือมากกกกกกกกกก และพี่ๆ ก็น่ารักอีกแล้ว ตอนขนของพี่ๆในหอก็มาช่วยขน (ปลื้มมมมมม)

          เวลาบ่ายตรงพี่ๆ หอเรียกประชุม พาทัวร์หอ ดูจุดต่างๆ มีทั้งห้องเรียนทบทวน ห้องละหมาด ห้องพระ โถงรวม จุดรีดผ้า ห้องคอมพิวเตอร์ ห้องน้ำ บลาๆ และที่สำคัญน้ายามน่ารักมาก น้องหมาหน้าหอก็ไม่ดี เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ 5555555555555

          16:30 น. เราต้องเดินทางไปยัง ตึกไทยบุรี แต่เดี๋ยวนะ!!!!!! ฉันไม่รู้จัก มันอยู่ตรงไหนเหรอ? ด้วยความที่สำรวจแต่บริเวณหอ แต่ยังไม่ทั่ว ย้ำ!!! ยังไม่ทั่ว เรากับเพื่อนๆอีก3คน ขับรถมอเตอร์ไซด์วน แถมปโผล่หอชายด้วย (กำไร5555555555555) สุดท้ายเราก็มาถึงตึกไทยบุรี เรียกอีกชื่อว่า พันห้า เพราะมันมีห้องประชุมที่มีที่นั่งจำนวน1500ที่นั่ง 

         

         ประชุมที่ตึกไทยบุรีเสร็จ ก็ไปตามกลุ่ม freshy ทีี่มีพี่ๆดูแล เราอยู่กลุ่ม freshy36 ซึ่งอยู่กับ 35 ตอนแรกมองหน้าเพื่อนๆ คือไม่รู้จักใครเลย T__T

   

        พอหันหลังกลับไป เอ้าาาาาาาาาาาาาาาาา นั้นรากัน (รากัน=เพื่อน ;เป็นภาษามลายู) และทั้งหมดที่เจอ ตอน ม.ปลาย คือแทบจะไม่คุยกันเลย และได้เพื่อนใหม่มาอีก 6 คน เยอะมากกก คือเราอยู่กลุ่มย่อย10คนอีกที มีมาจากสำนักสหเวช พยาบาล วิศวะคอม เศรษฐศาสตร์ นิติ เยอะมากกกกกกก ส่วนเราอ่ะเหรอ สถาปัตย์ แถมในกลุ่มfreshy มีเราเรียนสถาปัตย์คนเดียวมั้งนะ เพราะไม่เจอใครเลย

        หลังจากพี่กลุ่มเลิกประชุม ตอนนั้นก็ประมาณ 21:00 น. คือง่วง เหนื่อย ล้า มากๆ เพราะเดินทาง ขนของ จัดของ ประชุม ประชุม ประชุม และประชุม เลิกประชุมก็คิดว่าจะไปลงทะเบียนเอารหัส wi-fi เพราะฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมัน T____T แต่สำนักงานปิดแล้ว... เลยจะไปกิินข้าว แต่โรงอาหารกิจ มันเปิดแล้ว คือโรงอาหารกิจ เปิดแค่ช่วงกลางวัน ส่วนกลางคืนต้องไปโรงมืด ซึ่ง เราไม่รู้ว่าโรงมืดอยู่ตรงส่วนไหนของมหาวิทยาลัย ความหวังสุดท้ายคือ seven eleven แต่คนเยอะมากๆ มากๆของมากๆ ต่อคิวกันแทบล้นเซเว่น (นี่ไม่ได้เว่อนะ พูดจริงๆ) แถมวันนั้นมีนักศึกษาชาวต่างชาติมาที่มหา'ลัยด้วย เป็นงานมหา'ลัย และหนุ่มอาหรับคนนั้นดีมากจริงๆ นางalert มากอ่ะ คือชุดโต้บยาว นางเอาขนมมาใส่ในชุดโต้บแล้วห่อๆม้วนๆ เพราะหาตะกร้าไม่เจอ ท่าทางคือน่ารัก ในเวลาเดียวกัันมันก็ขำอ่ะ เด๋อด๋าๆ แต่น่ารัก พอได้ตะกร้านางก็เดินช้อปเซเว่นต่อ (ป.ล. ตัวเค้าหอมมากพ่อคู๊ณณณณณณณณณณณ) 

          กลับมาถึงหอ เราก็นั่งกินข้าวกับเมท และพี่เมทอีก2คนยังคงอยู่ในช่วงปิดเทอม สรุปในห้องมีแค่เรากับเพื่อนสองคน กินข้าวเสร็จก็4ทุ่ม ตอนนั้นล้าสุดๆของสุดๆ แต่ต้องอาบน้ำ ซักผ้า และรีดผ้า โอยยยยยคุณพี่คะน้องเหนื่อยเหลือเกิน

         อยู่บ้านผ้าก็ไม่เคยรีด รีดก็ไม่เป็น เป็นความผิดของเราเองที่ไม่ยอมฝึก พอมาอยู่หอแบบไม่มีคนทำให้ก็รู้เลยว่ามันเหนื่อยแค่ไหน ต้องซักผ้าเอง ซักมือนะ เพราะตู้ซักผ้ามันอยู่ไกลจำใจซักมือ ส่วนรีดผ้า จริงๆก็มีร้านซักรีด แต่ต้องการประหยัดเงิน เลยต้องทำเอง

        นี่เป็นวันแรกเอง วันที่2เป็นยังไง ไว้จะมาเล่าอีกนะ 5555555555555 

#ทีม9,000ไร่