07 : be kind too much

“ถ้าทำดีกับฉันเพราะสงสารละก็ หยุดเถอะนะ”
ยุกกิเอ่ยประโยคเบาหวิวด้วยสีหน้าเจ็บปวด
ระหว่างทางกลับบ้าน ถนนถูกปูด้วยซากใบไม้แห้ง
เขาเดินจากไปพร้อมกับทอดทิ้งผมไว้ลำพัง

01.

“จิมินเนี่ย ใจดีจังเลยนะ”
“ใครน่าสงสารก็ช่วยเขาไปเสียหมดเลยนะ”
“ก็จิมินเป็นนางฟ้านี่นา”
“ใจดีไปทั่วแบบนี้ ลำบากแย่”
“ทำไมล่ะ”
“ก็มีแต่พวกอ่อนแอมาตามเกาะน่ะสิ”

ปาร์ค จิมินเป็นนางฟ้านี่นา
ไม่ว่าจะกับใครก็อ่อนโยนด้วยเสมอ
แม้จะเป็นเพียงคนน่าสมเพชอย่างผมก็ตาม

02.

ยุกกิจากไปท่ามกลางสายลมหนาวเดือนตุลาคม
เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่า
ฤดูใบไม้ร่วงเย็นเฉียบถึงเพียงนี้เชียว

เพราะสำหรับผมแล้ว มิน ยุกกิเป็นนางฟ้า
ที่ประกาศิตให้ฤดูใบไม้ร่วงนี้อบอุ่นตลอดมา

03