ห่างหายจากงานเขียนไประยะหนึ่งเลยหนึ่งเดือนหรือสองเดือนนะ ไม่แน่ใจมากนักว่านานแค่ไหน ช่วงที่หายหน้าหายตาไปเราได้ไปใช้ชีวิตเยอะแยะมากมายเลยละ รับรู้ถึงการเติบโตขึ้นอีกก้าวหนึ่งของตัวเองวันนี้จะมาอัพเดท

หลายเดือนก่อนเราเป็นบ้าเป็นหลังกับการไม่มีงานทำหลังจบมาได้หลายเดือนชีวิตที่ไร้เป้าหมายการรู้สึกถึงการไม่มีค่าของตัวเองรู้สึกแย่มากๆเมื่อมองไปรอบตัวแล้วเห็นเพื่อนๆรุ่นเดียวกันกลุ่มเดียวกันเริ่มทำงานมีเงินเก็บ เจอผู้คนเจอสังคมใหม่ๆเหมือนทุกคนก้าวไปข้างหน้าเร็วกว่าเราอีกหลายก้าวเลยเมื่อมองย้อนมาที่ตัวเรากลับไม่มีอะไรสักอย่างแม้แต่Passionกับอะไรสักอย่างก็ไม่มีหลงเหลือให้ตัวเองรู้สึกภูมิใจหลังจากการปล่อยตัวเองลงสู่ก้นบ่อ จู่แรงเฮือกสุดท้ายของเราก็ดึงตัวเองกลับมาได้เราเริ่มตั้งเป้าหมายเล็กๆ เราเริ่มงานเขียนนิยายที่เคยทำค้างไว้กลับมาทำใหม่อีกครั้งเริ่มเขียนงานลงที่นี่เกี่ยวกับตัวอง เริ่มขายของออนไลน์เล็กๆน้อยๆเราสนุกกับการเป็นแม่ค้าออนไลน์ตัวจ้อยมาก แม้ว่าจะไม่ได้ขายดีอะไรเราสนุกกับการได้แพคของ ส่งของให้กับลูกค้า เรารู้สึกแฮปปี้กับชีวิตในระดับหนึ่งแต่ก็ยังคงเป็นมนุษย์บ้านเช่นเดิม ไม่ได้พบปะใครรู้จักคนใหม่ๆก็แค่ลูกค้าออนไลน์ที่มาติดต่อซื้อของ

เมื่อ2เดือนก่อนเราได้เติบโตขึ้นอีกก้าว เราเดินทางไปเยี่ยมตากับยายที่ภาคเหนือการเดินทางครั้งนี้พ่อของเราขับรถเพียงคนเดียว มีเรานั่งข้างๆเป็นเพื่อนไปตลอดทางเป็นการเดินทางไกลๆในรอบหลายปีของเราเลย เราตื่นเต้นกับนู้นนี่ข้างทางตลอดแวะปั๊มซื้อชาเขียวปั่นทุกครั้งที่แวะพักรถการมาเยี่ยมตากับยายครั้งนี้เหมือนการมาพักผ่อนของเราจริงๆตลอดสัปดาห์เหมือนเราใช้โควต้าความสุขที่โนขโมยไปเมื่อหลายเดือนก่อนกลับมาใช้มันสงบทุกๆด้านเลยบ้านตากับยายเป็นเพียงบ้านในชุมชนเล็กๆที่สงบหลายสิ่งหลายอย่างเราไม่อาจสัมผัสมันได้ง่ายๆในชีวิตประจำวันเลยหลังกลับมาจากการเดินทางที่ไกลและเหนื่อย แต่ใจเรากลับฟูฟ่องไปด้วยความสุขเราได้พบญาติๆที่ไม่เจอกันมา4-5ปี ทุกคนเปลี่ยนไป เติบโตขึ้น และอายุมากขึ้นหนึ่งสัปดาห์ที่ไปที่นู้น เป็นเวลาที่สั้นมากจริงๆแต่สิ่งที่เราพกติดกลับมานั้นไม่ได้น้อยนิดเลยเราติดอยู่ในความสุขนั้นนานเป็นเดือนๆเราอัพรูปภาพในไอจีของตัวเองที่ถ่ายมาจากที่นั้นเยอะแยะไปหมดเป็นการคุมโทนที่นานมาก

หลังจากนั้นประมาณ1เดือนเราได้รับการติดต่อจากที่ทำงานขององค์ก่อนหนึ่งที่เราไปสมัครไว้เมื่อไม่นานเรียกให้ไปสอบสัมภาษณ์ใหม่เพราะหลายเดือนก่อนนั้นที่สัมภาษณ์ไปทางเขาได้แจ้งเรามาว่าโมฆะแต่เราก็ตัดสินใจสละสิทธิ์ครั้งนี้ด้วยความไม่พร้อมของตัวเราเองและหลายๆเหตุผลส่วนตัวมาถึงจุดนี้แล้วหลายคนอาจจะงงๆว่าเราสละสิทธิ์ทำไมในเมื่อมีโอกาสเข้ามาแล้วและหลายเดือนก่อนยังบ่นเป็นบ้าเป็นหลังกับเรื่องนี้อยู่เลย   

แต่เราก็ตัดสินใจไปแล้วหลังจากนั้นหนึ่งวันที่ทำงานอีกองค์กรหนึ่งซึ่งเป็นที่แรกที่เราเคยสมัครไว้เรียกเราไปสอบสัมภาษณ์ ความรู้สึกตอนนั้นคือตื่นเต้นมากๆ ไม่คิดว่าเขาจะติดต่อมาเพราะเราสมัครไปนานแล้วมากๆ จนไม่ได้คาดหวังอะไรแล้ว สองวันถัดมาเราไปสอบสัมภาษณ์ตื่นเต้นเหมือนเดิม งงๆเหมือนเดิมด้วย หลังจากการสัมภาษณ์3วัน เขาก็ติดต่อกลับมาเราได้งานทำจริงๆแล้ว หลังจากแห้งเหี่ยวเป็นผักเน่ามาหลายเดือนตอนนี้เราเริ่มงานมาได้ประมาณ3สัปดาห์แล้ว ก็เป็นงานที่รู้สึกว่าโอเคอยู่แหละสำหรับตอนนี้อะนะ ในอนาคตก็คงอีกเรื่องหนึ่ง เป็นงานที่ไม่ได้ตรงสายอะไรเลยไม่เกี่ยวกับที่เรียนมาสักนิด แต่ก็ชอบนะ พิมพ์ๆปริ้นๆอยู่กับงานเอกสารอาทิตย์หน้าก็จะได้เงินเดือน เดือนแรกแล้ว รู้สึกดีกับตัวเองมานิดนึงเราหวังว่ามันจะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นไปอีกเรื่อยๆและหวังว่าเราจะชอบงานนี้ไปนานๆ

ปีนี้เป็นปีที่ทั้งสาหัสและดีนิดหน่อยให้ความรู้สึกเหมือนโดนตบหัวและมาลูบหลัง แต่ก็โอเค ดีกว่าโดนตบหัวตลอดไปเรากำลังเติบโตอย่างช้าๆ ขอบคุณตัวเองที่ยังพอมีสติในวันที่ประสาทแดกมากๆ ขอบคุณที่รักตัวเองและยังอยู่ต่อไปผ่านวันที่การมีอยู่มันทรมานมาได้เธอเก่งแล้ว

เติบโตไปด้วยกันนะ