เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My storiesweeeedpung
Special Chap : ผ่านทดลองงาน #Returnวิวองค์กร #องฮวี
  • "ฮึก..อ..อือออ..อ...ฮ...แฮ่ก" เสียงครางหวานปนกับลมหายใจที่ใกล้ขาดห้วงนั้น ทำให้ร่างสูงตัดใจถอนริมฝีปากออกจากอวัยวะเดียวกัน แต่ไม่ลืมละเลียดเก็บเกี่ยวน้ำใสที่ไหลเลอะขอบปากของน้องวิวจนหมดจด



    มือร้อน ๆ เริ่มไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะแตะตรงไหน ก็ทำเอาคนตัวเล็กผวาเฮือกทุกทีไป 



    องค์กรยิ้มบางให้กับความน่าเอ็นดูของคนตัวเล็ก แต่เขาเองก็ไม่ได้ใจดีมากพอที่จะรั้งรอเวลาให้เลยผ่านไป ลิ้นร้อนฉกวูบที่หลังใบหู ทำเอาคนที่โดนถึงกับจิกเล็บลงไปที่ไหล่ลาดอย่างลืมตัว



    จุดอ่อนของวิว เขารู้ดี




    ฝ่ามือร้อนเริ่มขยับเคลื่อนขึ้นมาลูบไล้สูงขึ้นไปอีก จนกระทั่งนิ้วหัวแม่มือได้สัมผัสกับตุ่มไตที่แข็งขืนสู้มือของเขา




    วิวโตแล้วจริง ๆ ด้วย




    คนตัวเล็กเริ่มขยับเบียดตัวเองให้แนบชิดกับคนขี้แกล้ง นั่นยิ่งทำให้ 'อะไรบางอย่าง' ที่เริ่มขยายตัวของคนพี่นาบกับผิวสัมผัสเขามากขึ้น





    องค์กรเปลี่ยนมานั่งหลังตรงแล้วป้อนจูบให้คนอายุน้อยกว่าอีกครั้ง ส่งผ่านความรัก ความคิดถึง และความรู้สึกผิดที่ค้างคาในใจเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา 




    ไฟของวิวติดแล้ว...





    เรียวลิ้นต่างเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฝ่ามือร้อนเริ่มดึงรั้งขอบกางเกงขาสั้นของคนน้องลงไปพร้อม ๆ กับชั้นในตัวบาง ไม่ต้องมองก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มลื่นมือ ที่จะมีเพียงเขาคนเดียวที่ได้สัมผัส





    เขาคนเดียวเท่านั้น




    มือแกร่งขยำสะโพกนิ่มอยู่แบบนั้นด้วยความหลงใหล ส่วนคนตัวเล็กเองก็โอบกอดคนพี่ด้วยความรู้สึกรักและคุ้นเคยกันมาแสนนาน





    คุ้นเคยกับสัมผัส


    คุ้นเคยกับการที่ต้องเป็นของคน ๆ นี้


    คนที่ชื่อองค์กรคนเดียวเท่านั้น




    มือบางเอื้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกไปจดสุดความยาวเสื้อก่อนแบะสาบเสื้อออกจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่น 



    "อืมมมมม..วิว" คนอายุมากกว่าครางเบา ๆ แล้วเงยหน้าพิงกับโซฟาไว้ ดวงตาเรียวปิดลงรับความเสียวซ่าน เมื่อคนตัวเล็กลูบอกแกร่งระคนครูดเล็บลงบนยอดอก ถึงมองไม่เห็น แต่ก็รู้ได้ว่า 




    'ต้องเป็นรอยเล็บแน่ ๆ'





    แต่แล้วองค์กรก็ต้องหายใจกระตุก เมื่อรู้สึกได้ถึงความเปียกแฉะบริเวณหน้าอกของเขา เมื่อก้มมองก็เห็นว่า ยัยตัวดีประทับจูบหนัก ๆ ตรงตำแหน่งหัวใจ




    อย่างที่เคยทำ






    "เป็นของวิวแล้วนะ" คนตัวเล็กขยับตัวขึ้นกระซิบชิดใบหู ก่อนกดจูบย้ำ ๆ ที่ข้างแก้ม ที่มีกลุ่มดาวเล็ก ๆ ตรงนั้น




    องค์กรขยับตัวอีกครั้งก่อนเลิกชายเสื้อยืดตัวโคร่งขึ้นไปจนอยู่ใต้คอคนตัวเล็ก แล้วก้มตัวแนบแระทับริมฝีปากร้อนกับจุดรับสัมผัส แค่เพียงลิ้นร้อนแตะเบา ๆ วิวก็แอ่นตัวขึ้นราวกับจะป้อนให้อีกฝ่ายได้รับรู้รสมากกว่านั้น




    "อ...อื้อออ..แฮ่ก...พี่อง" เสียงครางหวานยิ่งทำให้องค์กรได้ใจ เขาจัดการช้อนตัวคนน่ารักขึ้นไปอยู่บนโซฟาที่ทั้งสองพิงมันอยู่เป็นเวลานาน





    วิวกำลังจะขาดใจ ราวกับกำลังขึ้นที่สูงแล้วถูกเหวี่ยงตกลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากแต่ทุกสัมผัสขององค์กรกลับอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความร้อนแรง เหมือนเดิม



    หรืออาจจะมากกว่าเดิม




    "อ...อะ...พี่อง..อื้ออออ" วิวร้องไม่เป็นภาษาเมื่อคนพี่ที่บัดนี้เปลี่ยนมาอยู่เหนือร่างกดจูบที่ยอดอกเล็กของเขา ก่อนขยับตัวกดจูบต่ำลง




    ต่ำลง...

    ต่ำลง...


    ลิ้นร้อนไล้ออกนอกเส้นทาง ก่อนฝังริมฝีปากร้อนซับแรง ๆ ที่ขาด้านในของคนตัวเล็ก 



    ชอบนัก ใส่ขาสั้นหรือใส่กางเกงขาดสูง ๆ เนี่ย




    แต่คนพี่ก็ยังไม่ลืมส่งฝ่ามือร้อนไปกอบกุมและรูดรั้งเอาใจน้องน้อยอยู่แบบนั้น



    "ฮ..ฮึกก..อื้ออออ.." วิวร้องเสียงสั่น เมื่อคนพี่รู้ดีไปหมดทุกอย่าง รู้หมดว่าทำยังไงวิวถึงจะรู้สึกดี ครั้งนี้ก็เหมือนกัน



    ปลายลิ้นร้อนสัมผัสกับส่วนปลายของคนตัวเล็ก องค์กรปรนเปรอให้วิวอย่างไม่นึกรังเกียจ เขาไล้เลียจนแกนกายน่ารักชุ่มโชกก่อนครอบครองมันไปทั้งอัน เสียงหวาน ๆ ที่ครางสลับหอบเป็นตัวกระตุ้นให้องค์กรอยากทำให้น้องร้องดังกว่านี้อีก รู้สึกดีได้กว่านี้อีก 


    ชายหนุ่มส่งนิ้วเรียวจ่อที่ริมฝีปากเล็กแล้วก็เป็นคนตัวเล็กที่ดูดดุนอย่างรู้หน้าที่จนก้านนิ้วของคนพี่เปียกชุ่ม



    องค์กรละริมฝีปากออกจากแกนกายเล็ก ขยับตัวใช้เข่าดันขาของน้องให้กว้างขึ้น แล้วส่งนิ้วชี้ปาดไปมาที่ช่องทางแคบด้านหลัง คนน้องพยายามไขว่คว้าคนพี่ไว้เพื่อยึดเหนี่ยว แต่องค์กรกลับไม่ตามใจ ทั้งยังเอามืออีกข้างปลดตะขอกางเกงสแล็ค แล้วถอดออกไปพร้อม ๆ กับชั้นในสีเข้มในคราวเดียว




    "พี่อง..จ..จูบหน่อย แฮ่ก" คนน้องหอบหายใจทันทีที่องค์กรสอดปลายนิ้วชุ่มเข้าไปด้านใน แรงตอดรัดกำลังทำให้องค์กรแทบบ้า




    "ฮืออออ จูบ..จูบวิว" คนตัวเล็กกระสับกระส่ายเมื่อคนพี่กดย้ำ ๆ ตรงจุดที่ทำให้วิวถึงกับน้ำตาคลอ องค์กรโถมตัวป้อนจูบให้คนน้องอย่างตามใจ แล้วส่งนิ้วที่สองเข้าไปอีก




    "เธอ...อืมมม" องค์กรครางต่ำเมื่อมือเล็กเอื้อมไปรูดรั้งตัวตนของเขาอยู่แบบนั้น



    นิ้วเรียวนวดวนอยู่ที่ส่วนปลายจนองค์กรเกร็งไปทั้งตัว





    ยัยตัวดี





    เมื่อเห็นว่าคนน้องเริ่มขยับสะโพกตาม เขาก็จัดการส่งนิ้วที่สามเข้าไปเพิ่ม ก่อนก้มลงไล้เลียซอกคอขาว สูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่ทำให้องค์กรไม่ยอมเปิดใจให้ใครอีก สัมผัสเร่าร้อนที่ทำให้เขาตกอยู่ในวังวนมาแสนนาน 




    "แฮ่ก..พ..พี่อง"

    "อืมม..ว่าไงครับ"

    "อ..อ๊ะ..ตรงนั้น"


    "ตรงนี้หรอ"


    "อื้อ...อ๊ะ...ช้าหน่อย"

    "โคตรคิดถึงเธอเลย คิดถึงมากจริงๆ"




    องค์กรกระซิบชิดริมใบหูก่อนดึงนิ้วทั้งสามออกมา จนคนใต้ร่างขยับสะโพกตามอย่างแสนเสียดาย


    คนอายุมากกว่ารูดรั้งของตัวเองให้มันขยายขึ้นอีกนิด ก่อนป้ายปาดไปมาที่ช่องทางแคบจนวิวครางอื้ออึง


    องค์กรส่งฝ่ามือร้อนแหวกเนื้อนิ่มให้กว้างขึ้นแล้วสอดตัวตนของเขาเข้าไปในที่ที่คุ้นเคย





    พื้นที่ที่เป็นของเขามานาน

    พื้นที่ที่แสนคิดถึง



    "ฮ...แฮ่ก...อ..อะ.."


    "โคตรแน่นเลยเธอ" องค์กรขยับเข้าไปจนสุด แล้วมองดูคนน้องใต้ร่างที่มีเหงื่อซึมชื้น ในขณะที่เขาเสยผมเปียก ๆ ของตัวเองขึ้นอย่างลวก ๆ องค์กรเอื้อมมือเคล้นคลึงที่ริมฝีปากบวมเจ่อ เขากัดฟันแน่น อดทนที่จะไม่ขยับ แม้ว่าคนตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่นัก 


    ก็รัดซะจนเขาแทบจะทนไม่ไหว

    "เธอ..."

    "หื้ม.."

    "พี่ขยับแล้วนะ"

    ยังไม่ทันที่คนน้องจะให้คำตอบ คนพี่ก็เริ่มออกแรงขยับแบบเบา ๆ จนวิวดิ้นพล่านไปด้วยความทรมาน

    "อ...อ้ะะะ..พี่อง.." 

    เจ้าของชื่อเอื้อมมือไปเกลี่ยปลายผมที่ยาวระหน้าผากคนใต้ร่างขึ้น เพื่อให้เขาได้มองคนตัวเล็กชัด ๆ อีกครั้ง 


    "อืมมม...ดี...โคตรดีเลยวิว" องค์กรชมพร้อม ๆ กับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น แม่นราวจับวาง เมื่อทุกครั้งที่คนพี่ขยับตัว ส่วนปลายก็ชมเข้ากับจุดที่ทำให้วิวแทบขาดใจทุกครั้ง


    "อ๊าาาา..ฮั่ก...อ...อื๊อออ..พี่อง..อึ่ก..."


    "อืมมมม..วิว..."

    "อ๊ะ...ตะ...ตรงนั้น"

    "ดีไหม..อืมม วิว..เธอ..เธอครับ"

    "แฮ่ก..พ...พี่อง..ดี...อ๊ะๆๆ..ช้าหน่อย"


    วิวแทบบ้าตายเมื่อทุกครั้งที่คนพี่โถมตัวเข้ามา ส่วนปลายของวิวก็ถูไถเอากับกล้ามหน้าท้องขรุขระ จนวิวหัวใจจะวาย 



    คนตัวเล็กตอบสนองทุกการกระแทก มือของทั้งคู่สอดประสานกันและกัน ริมฝีปากร้อนประกบจูบกันอีกครั้ง ขณะที่ช่วงล่างยังคงขยับถี่เร็วจนโซฟาขยับ


    เสียงเฉอะแฉะหยาบโลนดังสลับกับเสียงฟ้าร้องของกรุงเทพ



    จังหวะหัวใจของทั้งคู่เต้นกระหน่ำ องค์กรป้อนจูบหวานซึ้งให้คนน้องราวกับให้รางวัลคนเก่ง 


    ก่อนผละออกมาแล้วเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นจนวิวจมไปกับโซฟา คนตัวเล็กตัวร้อนฉ่าจากเกมรักที่เร่าร้อนจนครางไม่เป็นภาษา


    "อ๊ะ..อึก..พี่อง..พี่อง"

    "อืมมม...วิว...วิวครับ"

    "ห...หืมมมม"

    "เป็นแฟนกัน..อาาา..เป็นแฟนกันแล้วนะ"

    "อือ..."

    "เป็นแฟนแบบ..ผ่านโปรแล้วด้วย"

    "อ๊ะ...พี่อง อย่าแกล้งวิว"

    "อืมมมม..คนเก่ง...โคตรเก่งเลย"

    "ฮ...แฮ่ก...พี่อง ใกล้..แล้ว"

    "อื้มมม.."




    คนพี่เอื้อมมือไปรูดรั้งให้คนใต้ร่างเร็วขึ้นก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือปิดช่องทางปลดปล่อยเอาไว้ จนคนน้องร้องเสียงสั่น



    องค์กรโถมตัวใส่คนตัวเล็กอีกครั้ง เขาเร่งจังหวะกระแทกจนเกมดำเนินมาถึงตอนใกล้จบ


    "อะ...อาาาา..วิว...วิววว"

    "อ๊ะๆๆ..พี่อง..แฮ่ก.."


    ทันทีที่องค์กรปล่อยมือจากแกนกายจนตัวเล็ก วิวก็ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองจนทะลักล้น ฉีดไปทั่วหน้าท้องของคนพี่


    "อ๊ะ...อาาาา..วิววว....ฮั่ก..เธอครับ"


    สิ้นเสียง องค์กรก็กระตุกเกร็ง ปลดปล่อยในส่วนของตัวเองจนคนตัวเล็กรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งตัว คนอายุมากกว่าทิ้งตัวแนบชิดกับคนน้องแล้วกดจูบย้ำ ๆ ที่ริมฝีปากอิ่ม




    วิวยกมือขึ้นขยำผมคนพี่ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตาขึ้นมอง ลมหายใจยังคงไม่กลับมาสม่ำเสมอ วิวรู้ดีว่าตัวเองกำลังตอดรัดตัวตนของคนพี่อยู่แบบนั้น 


    "พี่รักเธอนะ" องค์กรพูดย้ำแล้วกดจูบตรงตำแหน่งหัวใจ แล้วถอนตัวตนออกจากคนใต้ร่าง จนคนน้องครางออกมาอีกครั้งจากความวูบโหวงที่เกิดขึ้น


    ราวกับรู้เห็นเป็นใจ ไฟทั้งห้องก็กลับมาใช้งานตามปกติ องค์กรก้มลงมองร่างเล็กที่สะลึมสะลืออยู่บนโซฟาราคาแพง ชายเสื้อยืดตัวใหญ่ร่นมาที่หน้าท้อง เรียวขาข้างหนึ่งห้อยตกลงไปที่พื้น อีกข้างชันตั้งฉากกับโซฟา


    ช่องทางแคบมีน้ำสีขาวขุ่นของเขาไหลย้อนเปรอะเปื้อนไปตามโคนขา ที่มีรอยห้อเลือดจากการดูดดึงของเขาเมื่อครู่


    องค์กรช้อนตัวคนตัวเล็กอุ้มขึ้นไปวางบนเตียงดี ๆ อีกครั้ง แล้วตามขึ้นไปตระกองกอดอยู่ข้าง ๆ ริมฝีปากบางยังคงป้วนเปี้ยนที่ซอกคอหอม จนวิวต้องปรือตาขึ้นมองคนข้างตัวชัด ๆ อีกที ก่อนถามคำถามให้คนพี่รู้สึกอยากฟัดอีกรอบ...
    .
    .
    .

    กลับไปอ่านที่จอยลดาสิยะ ฮริ้งงงงงงงงงงงงงง
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in