"ฮึก..อ..อือออ..อ...ฮ...แฮ่ก" เสียงครางหวานปนกับลมหายใจที่ใกล้ขาดห้วงนั้น ทำให้ร่างสูงตัดใจถอนริมฝีปากออกจากอวัยวะเดียวกัน แต่ไม่ลืมละเลียดเก็บเกี่ยวน้ำใสที่ไหลเลอะขอบปากของน้องวิวจนหมดจด



มือร้อน ๆ เริ่มไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะแตะตรงไหน ก็ทำเอาคนตัวเล็กผวาเฮือกทุกทีไป 



องค์กรยิ้มบางให้กับความน่าเอ็นดูของคนตัวเล็ก แต่เขาเองก็ไม่ได้ใจดีมากพอที่จะรั้งรอเวลาให้เลยผ่านไป ลิ้นร้อนฉกวูบที่หลังใบหู ทำเอาคนที่โดนถึงกับจิกเล็บลงไปที่ไหล่ลาดอย่างลืมตัว



จุดอ่อนของวิว เขารู้ดี




ฝ่ามือร้อนเริ่มขยับเคลื่อนขึ้นมาลูบไล้สูงขึ้นไปอีก จนกระทั่งนิ้วหัวแม่มือได้สัมผัสกับตุ่มไตที่แข็งขืนสู้มือของเขา




วิวโตแล้วจริง ๆ ด้วย




คนตัวเล็กเริ่มขยับเบียดตัวเองให้แนบชิดกับคนขี้แกล้ง นั่นยิ่งทำให้ 'อะไรบางอย่าง' ที่เริ่มขยายตัวของคนพี่นาบกับผิวสัมผัสเขามากขึ้น





องค์กรเปลี่ยนมานั่งหลังตรงแล้วป้อนจูบให้คนอายุน้อยกว่าอีกครั้ง ส่งผ่านความรัก ความคิดถึง และความรู้สึกผิดที่ค้างคาในใจเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา 




ไฟของวิวติดแล้ว...





เรียวลิ้นต่างเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฝ่ามือร้อนเริ่มดึงรั้งขอบกางเกงขาสั้นของคนน้องลงไปพร้อม ๆ กับชั้นในตัวบาง ไม่ต้องมองก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มลื่นมือ ที่จะมีเพียงเขาคนเดียวที่ได้สัมผัส





เขาคนเดียวเท่านั้น




มือแกร่งขยำสะโพกนิ่มอยู่แบบนั้นด้วยความหลงใหล ส่วนคนตัวเล็กเองก็โอบกอดคนพี่ด้วยความรู้สึกรักและคุ้นเคยกันมาแสนนาน





คุ้นเคยกับสัมผัส


คุ้นเคยกับการที่ต้องเป็นของคน ๆ นี้


คนที่ชื่อองค์กรคนเดียวเท่านั้น




มือบางเอื้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกไปจดสุดความยาวเสื้อก่อนแบะสาบเสื้อออกจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่น 



"อืมมมมม..วิว" คนอายุมากกว่าครางเบา ๆ แล้วเงยหน้าพิงกับโซฟาไว้ ดวงตาเรียวปิดลงรับความเสียวซ่าน เมื่อคนตัวเล็กลูบอกแกร่งระคนครูดเล็บลงบนยอดอก ถึงมองไม่เห็น แต่ก็รู้ได้ว่า 




'ต้องเป็นรอยเล็บแน่ ๆ'





แต่แล้วองค์กรก็ต้องหายใจกระตุก เมื่อรู้สึกได้ถึงความเปียกแฉะบริเวณหน้าอกของเขา เมื่อก้มมองก็เห็นว่า ยัยตัวดีประทับจูบหนัก ๆ ตรงตำแหน่งหัวใจ




อย่างที่เคยทำ






"เป็นของวิวแล้วนะ" คนตัวเล็กขยับตัวขึ้นกระซิบชิดใบหู ก่อนกดจูบย้ำ ๆ ที่ข้างแก้ม ที่มีกลุ่มดาวเล็ก ๆ ตรงนั้น




องค์กรขยับตัวอีกครั้งก่อนเลิกชายเสื้อยืดตัวโคร่งขึ้นไปจนอยู่ใต้คอคนตัวเล็ก แล้วก้มตัวแนบแระทับริมฝีปากร้อนกับจุดรับสัมผัส แค่เพียงลิ้นร้อนแตะเบา ๆ วิวก็แอ่นตัวขึ้นราวกับจะป้อนให้อีกฝ่ายได้รับรู้รสมากกว่านั้น




"อ...อื้อออ..แฮ่ก...พี่อง" เสียงครางหวานยิ่งทำให้องค์กรได้ใจ เขาจัดการช้อนตัวคนน่ารักขึ้นไปอยู่บนโซฟาที่ทั้งสองพิงมันอยู่เป็นเวลานาน





วิวกำลังจะขาดใจ ราวกับกำลังขึ้นที่สูงแล้วถูกเหวี่ยงตกลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากแต่ทุกสัมผัสขององค์กรกลับอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความร้อนแรง เหมือนเดิม



หรืออาจจะมากกว่าเดิม




"อ...อะ...พี่อง..อื้ออออ" วิวร้องไม่เป็นภาษาเมื่อคนพี่ที่บัดนี้เปลี่ยนมาอยู่เหนือร่างกดจูบที่ยอดอกเล็กของเขา ก่อนขยับตัวกดจูบต่ำลง




ต่ำลง...

ต่ำลง...


ลิ้นร้อนไล้ออกนอกเส้นทาง ก่อนฝังริมฝีปากร้อนซับแรง ๆ ที่ขาด้านในของคนตัวเล็ก 



ชอบนัก ใส่ขาสั้นหรือใส่กางเกงขาดสูง ๆ เนี่ย




แต่คนพี่ก็ยังไม่ลืมส่งฝ่ามือร้อนไปกอบกุมและรูดรั้งเอาใจน้องน้อยอยู่แบบนั้น



"ฮ..ฮึกก..อื้ออออ.." วิวร้องเสียงสั่น เมื่อคนพี่รู้ดีไปหมดทุกอย่าง รู้หมดว่าทำยังไงวิวถึงจะรู้สึกดี ครั้งนี้ก็เหมือนกัน



ปลายลิ้นร้อนสัมผัสกับส่วนปลายของคนตัวเล็ก องค์กรปรนเปรอให้วิวอย่างไม่นึกรังเกียจ เขาไล้เลียจนแกนกายน่ารักชุ่มโชกก่อนครอบครองมันไปทั้งอัน เสียงหวาน ๆ ที่ครางสลับหอบเป็นตัวกระตุ้นให้องค์กรอยากทำให้น้องร้องดังกว่านี้อีก รู้สึกดีได้กว่านี้อีก 


ชายหนุ่มส่งนิ้วเรียวจ่อที่ริมฝีปากเล็กแล้วก็เป็นคนตัวเล็กที่ดูดดุนอย่างรู้หน้าที่จนก้านนิ้วของคนพี่เปียกชุ่ม



องค์กรละริมฝีปากออกจากแกนกายเล็ก ขยับตัวใช้เข่าดันขาของน้องให้กว้างขึ้น แล้วส่งนิ้วชี้ปาดไปมาที่ช่องทางแคบด้านหลัง คนน้องพยายามไขว่คว้าคนพี่ไว้เพื่อยึดเหนี่ยว แต่องค์กรกลับไม่ตามใจ ทั้งยังเอามืออีกข้างปลดตะขอกางเกงสแล็ค แล้วถอดออกไปพร้อม ๆ กับชั้นในสีเข้มในคราวเดียว




"พี่อง..จ..จูบหน่อย แฮ่ก" คนน้องหอบหายใจทันทีที่องค์กรสอดปลายนิ้วชุ่มเข้าไปด้านใน แรงตอดรัดกำลังทำให้องค์กรแทบบ้า




"ฮืออออ จูบ..จูบวิว" คนตัวเล็กกระสับกระส่ายเมื่อคนพี่กดย้ำ ๆ ตรงจุดที่ทำให้วิวถึงกับน้ำตาคลอ องค์กรโถมตัวป้อนจูบให้คนน้องอย่างตามใจ แล้วส่งนิ้วที่สองเข้าไปอีก




"เธอ...อืมมม" องค์กรครางต่ำเมื่อมือเล็กเอื้อมไปรูดรั้งตัวตนของเขาอยู่แบบนั้น



นิ้วเรียวนวดวนอยู่ที่ส่วนปลายจนองค์กรเกร็งไปทั้งตัว





ยัยตัวดี





เมื่อเห็นว่าคนน้องเริ่มขยับสะโพกตาม เขาก็จัดการส่งนิ้วที่สามเข้าไปเพิ่ม ก่อนก้มลงไล้เลียซอกคอขาว สูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่ทำให้องค์กรไม่ยอมเปิดใจให้ใครอีก สัมผัสเร่าร้อนที่ทำให้เขาตกอยู่ในวังวนมาแสนนาน 




"แฮ่ก..พ..พี่อง"

"อืมม..ว่าไงครับ"

"อ..อ๊ะ..ตรงนั้น"


"ตรงนี้หรอ"


"อื้อ...อ๊ะ...ช้าหน่อย"

"โคตรคิดถึงเธอเลย คิดถึงมากจริงๆ"




องค์กรกระซิบชิดริมใบหูก่อนดึงนิ้วทั้งสามออกมา จนคนใต้ร่างขยับสะโพกตามอย่างแสนเสียดาย


คนอายุมากกว่ารูดรั้งของตัวเองให้มันขยายขึ้นอีกนิด ก่อนป้ายปาดไปมาที่ช่องทางแคบจนวิวครางอื้ออึง


องค์กรส่งฝ่ามือร้อนแหวกเนื้อนิ่มให้กว้างขึ้นแล้วสอดตัวตนของเขาเข้าไปในที่ที่คุ้นเคย





พื้นที่ที่เป็นของเขามานาน

พื้นที่ที่แสนคิดถึง



"ฮ...แฮ่ก...อ..อะ.."


"โคตรแน่นเลยเธอ" องค์กรขยับเข้าไปจนสุด แล้วมองดูคนน้องใต้ร่างที่มีเหงื่อซึมชื้น ในขณะที่เขาเสยผมเปียก ๆ ของตัวเองขึ้นอย่างลวก ๆ องค์กรเอื้อมมือเคล้นคลึงที่ริมฝีปากบวมเจ่อ เขากัดฟันแน่น อดทนที่จะไม่ขยับ แม้ว่าคนตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่นัก 


ก็รัดซะจนเขาแทบจะทนไม่ไหว

"เธอ..."

"หื้ม.."

"พี่ขยับแล้วนะ"

ยังไม่ทันที่คนน้องจะให้คำตอบ คนพี่ก็เริ่มออกแรงขยับแบบเบา ๆ จนวิวดิ้นพล่านไปด้วยความทรมาน

"อ...อ้ะะะ..พี่อง.." 

เจ้าของชื่อเอื้อมมือไปเกลี่ยปลายผมที่ยาวระหน้าผากคนใต้ร่างขึ้น เพื่อให้เขาได้มองคนตัวเล็กชัด ๆ อีกครั้ง 


"อืมมม...ดี...โคตรดีเลยวิว" องค์กรชมพร้อม ๆ กับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น แม่นราวจับวาง เมื่อทุกครั้งที่คนพี่ขยับตัว ส่วนปลายก็ชมเข้ากับจุดที่ทำให้วิวแทบขาดใจทุกครั้ง


"อ๊าาาา..ฮั่ก...อ...อื๊อออ..พี่อง..อึ่ก..."


"อืมมมม..วิว..."

"อ๊ะ...ตะ...ตรงนั้น"

"ดีไหม..อืมม วิว..เธอ..เธอครับ"

"แฮ่ก..พ...พี่อง..ดี...อ๊ะๆๆ..ช้าหน่อย"


วิวแทบบ้าตายเมื่อทุกครั้งที่คนพี่โถมตัวเข้ามา ส่วนปลายของวิวก็ถูไถเอากับกล้ามหน้าท้องขรุขระ จนวิวหัวใจจะวาย 



คนตัวเล็กตอบสนองทุกการกระแทก มือของทั้งคู่สอดประสานกันและกัน ริมฝีปากร้อนประกบจูบกันอีกครั้ง ขณะที่ช่วงล่างยังคงขยับถี่เร็วจนโซฟาขยับ


เสียงเฉอะแฉะหยาบโลนดังสลับกับเสียงฟ้าร้องของกรุงเทพ



จังหวะหัวใจของทั้งคู่เต้นกระหน่ำ องค์กรป้อนจูบหวานซึ้งให้คนน้องราวกับให้รางวัลคนเก่ง 


ก่อนผละออกมาแล้วเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นจนวิวจมไปกับโซฟา คนตัวเล็กตัวร้อนฉ่าจากเกมรักที่เร่าร้อนจนครางไม่เป็นภาษา


"อ๊ะ..อึก..พี่อง..พี่อง"

"อืมมม...วิว...วิวครับ"

"ห...หืมมมม"

"เป็นแฟนกัน..อาาา..เป็นแฟนกันแล้วนะ"

"อือ..."

"เป็นแฟนแบบ..ผ่านโปรแล้วด้วย"

"อ๊ะ...พี่อง อย่าแกล้งวิว"

"อืมมมม..คนเก่ง...โคตรเก่งเลย"

"ฮ...แฮ่ก...พี่อง ใกล้..แล้ว"

"อื้มมม.."




คนพี่เอื้อมมือไปรูดรั้งให้คนใต้ร่างเร็วขึ้นก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือปิดช่องทางปลดปล่อยเอาไว้ จนคนน้องร้องเสียงสั่น



องค์กรโถมตัวใส่คนตัวเล็กอีกครั้ง เขาเร่งจังหวะกระแทกจนเกมดำเนินมาถึงตอนใกล้จบ


"อะ...อาาาา..วิว...วิววว"

"อ๊ะๆๆ..พี่อง..แฮ่ก.."


ทันทีที่องค์กรปล่อยมือจากแกนกายจนตัวเล็ก วิวก็ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองจนทะลักล้น ฉีดไปทั่วหน้าท้องของคนพี่


"อ๊ะ...อาาาา..วิววว....ฮั่ก..เธอครับ"


สิ้นเสียง องค์กรก็กระตุกเกร็ง ปลดปล่อยในส่วนของตัวเองจนคนตัวเล็กรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งตัว คนอายุมากกว่าทิ้งตัวแนบชิดกับคนน้องแล้วกดจูบย้ำ ๆ ที่ริมฝีปากอิ่ม




วิวยกมือขึ้นขยำผมคนพี่ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตาขึ้นมอง ลมหายใจยังคงไม่กลับมาสม่ำเสมอ วิวรู้ดีว่าตัวเองกำลังตอดรัดตัวตนของคนพี่อยู่แบบนั้น 


"พี่รักเธอนะ" องค์กรพูดย้ำแล้วกดจูบตรงตำแหน่งหัวใจ แล้วถอนตัวตนออกจากคนใต้ร่าง จนคนน้องครางออกมาอีกครั้งจากความวูบโหวงที่เกิดขึ้น


ราวกับรู้เห็นเป็นใจ ไฟทั้งห้องก็กลับมาใช้งานตามปกติ องค์กรก้มลงมองร่างเล็กที่สะลึมสะลืออยู่บนโซฟาราคาแพง ชายเสื้อยืดตัวใหญ่ร่นมาที่หน้าท้อง เรียวขาข้างหนึ่งห้อยตกลงไปที่พื้น อีกข้างชันตั้งฉากกับโซฟา


ช่องทางแคบมีน้ำสีขาวขุ่นของเขาไหลย้อนเปรอะเปื้อนไปตามโคนขา ที่มีรอยห้อเลือดจากการดูดดึงของเขาเมื่อครู่


องค์กรช้อนตัวคนตัวเล็กอุ้มขึ้นไปวางบนเตียงดี ๆ อีกครั้ง แล้วตามขึ้นไปตระกองกอดอยู่ข้าง ๆ ริมฝีปากบางยังคงป้วนเปี้ยนที่ซอกคอหอม จนวิวต้องปรือตาขึ้นมองคนข้างตัวชัด ๆ อีกที ก่อนถามคำถามให้คนพี่รู้สึกอยากฟัดอีกรอบ...
.
.
.

กลับไปอ่านที่จอยลดาสิยะ ฮริ้งงงงงงงงงงงงงง