(1)

ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนทุ่งหญ้าเขียวขจี ดวงตาเหลือบมองดอกทานตะวันที่แหงนมองดวงอาทิตย์ซึ่งในตอนนี้กลายเป็นจิตกรสาดสีย้อมท้องฟ้าให้เป็นไปตามใจ แต่งแต้มผืนนภาไปด้วยสีส้ม แดง ชมพูกระจัดกระจายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด 

"หากมีใครถามกับดอกทานตะวันว่าความรักคืออะไร คุณคิดว่าดอกทานตะวันจะตอบว่าอย่างไร" เขาถามออกไป หญิงสาวที่นอนอยู่บนเนินเขาข้างกายอมยิ้ม หลับตารับลมเย็นที่พัดผ่านพร้อมกับเส้นผมที่ปลิวไสว

"ดอกทานตะวันน่าจะตอบว่าความรักก็เป็นเหมือนกับแสงแดดที่ไม่แผดเผา มีไออุ่นของอรุณคอยจูบประโลมผิวคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยกับคำตอบที่ได้รับมา ไม่ใช่เพราะมันน่าตลกขบขัน แต่เป็นเพราะเขาเห็นด้วยเสียมากกว่า

แสงแดดที่ไม่แผดเผา เหมือนฤดูร้อนที่กำลังบอกลาเมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง

"แล้วถ้ามีใครถามกับดวงอาทิตย์ล่ะ" เธอถามเขากลับบ้าง นานนับนาทีที่มีเพียงแค่เสียงแมลงร้องระงมชายหนุ่มถึงเอ่ยขึ้นมาเบาๆ "ความรักสำหรับดวงอาทิตย์ก็คงเป็นการเลือกที่จะส่องประกายให้กับดอกทานตะวันเพียงผู้เดียว แม้ว่าบนโลกนี้จะมีดอกไม้อีกนับล้านล่ะมั้ง ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน แต่คิดว่าดวงอาทิตย์คงอยากจะเห็นดอกทานตะวันเติบโต เบ่งบาน สดใสเพราะตัวมันเอง"

"ก็ฟังดูซื่อตรงดีนะ"

"อืม ผมก็ว่าอย่างงั้น"

(2)

"หนังโปรดในดวงใจของดอกทานตะวันนี่คงหนีไม่พ้น 500 Days of Summer แน่ๆ" หญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง มือบิคุกกี้ช็อคโกแลตชิปร้อนๆ อย่างไม่รอช้าเมื่อพนักงานผมทองเดินนำมาให้ที่โต๊ะพร้อมนมอุ่นหนึ่งแก้ว

"กินเป็นเด็กไปได้" ชายหนุ่มติเตียนอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก "ก็เข้าใจคิดนะ ห้าร้อยวันกับฤดูร้อน แต่แค่ห้าร้อยวันเองเหรอ ผมว่าหนัง Eternal Sunshine of The Spotless Mind น่าจะเหมาะกว่า"

"แหงนมองดวงอาทิตย์ไปชั่วนิรันด์ พระเจ้า พวกเรานี่มันจัดอยู่ในกลุ่มสมาคมพวกโรแมนติกช่างฝัน"

"พวกเราเป็นผู้ก่อตั้งต่างหากล่ะ" ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะกัดแซนด์วิชคำโตในมือ

"ถ้างั้นริงโทนของดวงอาทิตย์คงเป็น Sunflower ของ Rex Orange County"

"ไม่เคยฟัง"

"ฉันเคยส่งไปให้คุณแล้วนะ" หญิงสาวหรี่ตามองอย่างคาดโทษ หากแต่คราบนมที่เลอะขอบปากจนกลายเป็นหนวดสีขาวกลับทำให้เธอดูเหมือนหนูเจอร์รี่ที่แอบขโมยเครื่องดื่มโปรดของเจ้าเหมียวทอมเสียมากกว่า ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เขาไม่มั่นใจว่าควรบอกเธอรึเปล่า

"แต่ว่า---" เธอลากเสียงยาว "ฉันจะไม่โกรธคุณถ้าเกิดว่าคุณซื้อไอศครีมให้อีกซักสองสคูป"

"หนึ่งพอ"

"สามสคูป"

"สองก็สอง ให้ตาย"

"ขอบคุณที่ใจดี" หญิงสาวยักคิ้วใส่ คราบนมยังเด่นหราอยู่เหนือริมฝีปากบาง

"ผมปฎิเสธได้ที่ไหนล่ะ"

เอาเป็นว่าไม่บอกละกัน

(3)

"เคยคิดมั้ยว่าดอกทานตะวันจะเป็นยังไงเวลาที่พระอาทิตย์ตกดิน"​เธอถามทำลายความเงียบ เสียงร้องของทอม มิชช์ดังคลอรอบบริเวณที่พวกเขาสองคนนั่งอยู่บนฝากระโปรงรถในลานจอดกว้างใกล้สนามบิน กลางคืนถูกแต่งแต้มด้วยกระพรวนดาวรายล้อมพระจันทร์ที่สุกสว่าง หน้าหนาวเข้ามาถึงแล้ว บรรยากาศแม้จะดูเงียบเหงา หากแต่คนข้างกายกลับสร้างความอบอุ่นได้ไม่ต่างอะไรไปจากการดื่มช็อคโกแลตร้อนๆ สูตรพิเศษ

"คงคิดถึงพระอาทิตย์แย่ แต่ทำไงได้ล่ะ คงต้องอดทนจนกว่าจะเช้านั่นแหละ" ชายหนุ่มพึมพัมผ่านผ้าพันคอหนา

"นั่นสิ แต่อย่างน้อยก็ยังมีพระจันทร์กับกลุ่มดาวคอยดูแลไม่ห่างนะ"

"อืม" เขาเห็นด้วย "แล้วถ้าดอกทานตะวันแลกของขวัญคริสต์มาสกับดวงอาทิตย์ คุณว่าเขาจะให้อะไรแก่กัน" 

"ดวงอาทิตย์คงซื้อไฟคริสต์มาสให้ดอกทานตะวันแหงๆ" เธอบอกด้วยความมั่นใจพลางถูมือทั้งสองเข้าหากันเป็นการสร้างความอบอุ่น คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงก่อนเอ่ยถาม

"ทำไมล่ะ"

"ก็เพราะเมื่อทั้งจักรวาลมืดสนิท หากดอกทานตะวันถูกตกแต่งไปด้วยไฟคริสต์มาส ดวงอาทิตย์ก็จะมองเห็นดอกทานตะวันบนโลกได้ง่ายขึ้นยังไงล่ะ" หญิงสาวบอกพลางย่นจมูกแดงก่ำประหนึ่งว่าชายหนุ่มไม่รู้อะไรเอาซะเลย

"บางทีผมก็สงสัยว่าคุณเอาไอเดียพวกนี้มาจากไหน"

"คุณก็แค่อิจฉาที่ฉันมีความคิดเจ๋งๆ" เธอยิ้มกริ่ม "แล้วคุณคิดว่าดอกทานตะวันจะซื้ออะไรให้ดวงอาทิตย์ล่ะ"

"ครีมกันแดด"

"คุณนี่มัน---" หญิงสาวหลุดหัวเราะเสียงดัง มือเล็กกุมท้องโอนเอียงไปมาจนชายหนุ่มกลัวว่าเธออาจจะกลิ้งตกฝากระโปรงรถไปจนได้หากไม่ระวังเข้า แต่ชายหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะตาม

"บางทีฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าคุณเอาคำตอบพวกนี้มาจากไหน ตลกร้ายเกินไปแล้ว" เธอปาดน้ำตาที่ก่อตัวจากมุกหน้าตายของคนข้างๆ

"เมอรี่คริสต์มาส" ​เธอเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ควันขาวพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากสีอ่อน ชายหนุ่มมองนัยน์ตากลมโตที่เปล่งประกายไม่ต่างอะไรไปจากไฟคริสต์มาสในเทศกาลประจำปีที่ทุกคนหลงรัก

"เมอรี่คริสต์มาส" เสียงทุ้มเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้มเช่นกัน

(end)