จิรากรคนกาแฟในแก้ว หากแต่สายตาเขาไม่อาจละหนีไปจากคนอายุน้อยกว่าสวมเสื้อโอเวอร์ไซส์ตัวเดียวกับที่ใส่นอนซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาอีกตัว

   มือเล็กเรียวนาบบนสายกีต้าร์โปร่งที่วางอยู่บนตัก อิศราขมวดคิ้วพลางไล่นิ้วลงไปบนสายกีต้าร์ที่ส่งเสียงแปร่ง ๆ ทีละเส้น.. แล้วถอนหายใจ

   "พี่ว่าสายที่สองนะ"

   "อ๊า! ทอมก็ว่าอยู่.." สิ้นเสียงใส มือบางก็เลื่อนไปปรับสายกีต้าร์ใหม่ พอดีดลงไปอีกครั้งมันก็ไม่ส่งเสียงบาดหูแล้ว อิศราคลี่ยิ้มกว้าง



   บทจะว่างก็ว่างได้ขนาดนี้เลย..



   ชายหนุ่มกระดกกาแฟไปครึ่งแก้วอย่างไม่มีอะไรทำ

   คนอายุน้อยกว่าก็โน้มร่างคร่อมกีต้าร์ตัวใหญ่ คว้าช้อนสแตนเลสคันเล็กที่วางอยู่คู่กันกับเค้กไวท์ช็อคจากร้านดังก่อนกดปลายช้อนหั่นลงไปในเนื้อเค้กเนียนนุ่มและส่งมันเข้าปาก

   เนื้อครีมสีขาวเปรอะเป็นคราบที่ริมฝีปากบนอย่างไม่ได้ตั้งใจ อิศราตวัดลิ้นแตะ ๆ ในส่วนที่ลิ้นร้อนเอื้อมไปไม่ถึง เขาเอานิ้วปาดแล้วส่งมันเข้าปาก ก่อนจะเลียเสียจนเกลี้ยง

   ก็มันอร่อยนี่นา..

   ทว่าพอเงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับใครบางคนที่หากตาของเขาไม่ฝาด พี่เอ๊ะกำลังหุบยิ้มพอดี - ม.. เมื่อกี้แอบยิ้มอยู่สินะ!

   "จ - จะว่าไปคืนนี้เรามีงานคู่ จะไม่ซ้อมกันหน่อยเหรอฮะ?" เสียงใสเอ่ยละล่ำละลักแก้เขิน หารู้ไม่ว่าบนใบหน้าขาวเนียนดั่งหน้าเค้กนั้นถูกแต่งแต้มละเลงด้วยแยมสตอเบอร์รี่ไปจนทั่ว

   "ซ้อมแล้ว" จิรากรยักไหล่

   "หา? ม.. เมื่อไหร่?"

   "เมื่อคืน เสียงทอมก็ยังใสดี เกือบชั่วโมงไม่มีตก พี่ว่าก็โอแล้วนะ.. ถึงจะแผ่วท้าย ๆ ก็เถอะ.." นักร้องหนุ่มร่างสันทัดแสยะยิ้ม

   ใบหน้าขาวที่แดงด้วยสีเลือดฝาดอยู่แล้วก็ยิ่งแดงวาบ

   "อ - ไอ๊พี่เอ๊ะ!"

   เกร้ง!

   ช้อนสแตนเลสถูกเขวี้ยงออกจากมือบาง ลอยเลยไปด้านหลังและส่งเสียงดังเมื่อหล่นกระทบกับกระเบื้องแกรนิต เขาไม่สนหรอกว่าครีมจะเลอะบนพื้น ค่อยทำความสะอาดทีหลังก็ได้ จะเสียดายก็แต่อีกฝ่ายนั่นแหละที่โยกหัวหลบทันอย่างเฉียดฉิว

   จิรากรกลอกตาใส่

   อยู่กันแค่สองคนไม่รู้จะอายทำไม..

   แต่อิศราไม่ขำด้วย เขาลุกขึ้นจากโซฟาด้วยท่าทางฮึดฮัดแล้วเดินหนี จนอีกฝ่ายสำนึกผิดแล้วต้องรีบสับขาตาม คว้าตัวอีกคนเข้ามากอดไว้

   "อะไร.. นี่โกรธจริงเหรอเนี่ย"

   "ม.. ไม่ได้โกรธ ทอมจะไปอาบน้ำ" พอเห็นสีแดงบนใบหน้าที่ขึ้นเป็นแถบยาวไปถึงหู จิรากรก็ยิ้มออกมาได้

   เด็กน้อย.. ทีอยู่ต่อหน้าคนอื่นล่ะชอบทำเป็นเก่งยิงมุกใต้สะดือใส่เขา ทำไมพออยู่กันสองคนแล้วกลายเป็นเด็กสาว ม.ต้นแสนซื่อบริสุทธิ์ไปได้นะ

   "โอ๋ ๆ พี่อาบด้วยนะครับเด็กดี นะ ๆ" มือหนาเอื้อมไปลูบหัว จิรากรประทับจูบที่มุมปากหยักเบา ๆ และถอนออกมา



   อา..



   ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ก่อนจะอะไรบางอย่างจะดึงใหัเขาแนบจูบเข้าหาอีกครั้งแบบไม่ได้เตรียมการล่วงหน้า อิศราเองก็คงไม่คิดฝัน แต่ริมฝีปากของเขากลับเผยอขึ้นตอบรับรสจูบที่อีกฝ่ายมอบให้เป็นอย่างดี

   ไม่แน่นะบางที -

   ไวท์ช็อก.. รสชาติเนียน ๆ ที่ยังหลงอยู่บนกลีบปาก รสชาติที่ไม่คุ้นชินสำหรับคนไม่ค่อยชอบทานน้ำตาลคงดึงดูดให้จิรากรอยากที่จะลิ้มลองและดูดกลืนมันเข้าไปราวกับประสบการณ์แปลกใหม่ที่คนตรงหน้ามอบให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่เคยเบื่อ

   และกาแฟดำ.. รสขมลุ่มลึกที่ยังตึดตรึงอยู่บนลิ้นสากของอีกฝ่าย รสชาติทรงเสน่ห์และชวนค้นหานั่นก็ทำให้อิศราไม่อาจจะขัดขืนและเปิดประตูต้อนรับให้มันรุกล้ำเข้ามา ให้เขาได้สัมผัสกับความเข้มข้นและความเป็นผู้ใหญ่ที่เปี่ยมอยู่ในกายของชายที่ชื่อจิรากร..

   สีขาวกับสีดำ รสขมกับรสหวาน ความแตกต่างที่ดูไม่น่าจะเข้ากันได้.. แต่เมื่อหลอมรวมกันแล้วกลับกลายเป็นความน่าค้นหาไม่รู้เบื่อ