ตีหนึ่ง สี่สิบห้า

   อิศราขยี้เรือนผมสีดำสนิทของตนเองจนเสียทรง เขาอ้าปากหาวหวอด ยกมือตะครุบแทบไม่ทัน แต่ก็ช่าง.. นาทีนี้เขาไม่จำเป็นสนใจภาพลักษณ์อะไรอีกแล้ว

   อยากกระโจนขึ้นเตียงใจขาด

   เสียงในหัวเอาแต่เพรียกร้องหาเตียงนอนขณะที่มือบางก็รีบไขกุญแจเข้าบ้านแบบผิดๆ ถูกๆ ดึงเข้าดึงออกอยู่หลายดอก ดวงตาคู่กลมสวยปรือลงคล้ายว่าใกล้จะปิดเต็มที

   พอเข้ามาในบ้านได้ นักร้องหนุ่มก็ลากสังขารตัวเองขึ้นไปยังห้องนอนบนชั้นสอง แต่เขาจะมีเวลานอนสักเท่าไหร่กันเชียว พรุ่งนี้เช้าก็ต้องรีบบินขึ้นเหนือ ทีมงานบางคนหอบผ้าผ่อนไปนอนรอที่สนามบินไม่คิดจะกลับบ้านเสียด้วยซ้ำ

   แต่เขาจะทำแบบนั้นได้ยังไง..