.

   .

   .

   เสียงเข็มนาฬิกากระดิกไปราวกับระเบิดเวลากำลังนับถอยหลัง

   ผู้คนมากมายพูดคุยกันจอกแจกจอแจด้วยต่างภาษา สันสนปนเปจนกลายเป็นกลายจิ้งหรีดกรีดร้องระงมในฤดูร้อน 

   แต่น่าแปลก.. 

   อิศราช้อนดวงตาสีสวยขึ้นมองฝรั่งผมทองสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า คนหนึ่งเป็นชาย คนหนึ่งเป็นหญิง ผู้ชายสะพายเป้สีดำใบใหญ่เอาไว้ข้างหลัง ส่วนผู้หญิงก็ลากกระเป๋าเดินทาง ทั้งสองคนกรีดกรายมือไปมาขณะพูดคุยกันอย่างออกรส เด็กหนุ่มเห็นริมฝีปากของคนทั้งสองกำลังขยับ ฝ่ายหญิงยกมือขึ้นป้องปากตอนเธอหัวเราะ บางทีพวกเขาอาจจะกำลังคุยกันถึงความประทับใจในทริปเมืองไทย

   อาจจะ..

   ใช่ อาจจะ 

   เพราะเด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีไม่อาจบอกได้จริง ๆ ว่าพวกเขากำลังคุยกันเรื่องอะไร ในหูมันอื้ออึงไปหมด เห็นแต่เพียงภาพเคลื่อนไหวราวกับกำลังดูหนังใบ้ อิศรามั่นใจว่าอย่างน้อยมันก็ต้องมีเสียงใสจากประชาสัมพันธ์สาวประกาศเรียกคนเข้าเกท แจ้งเครื่องดีเลย์หรืออะไรสักอย่างแน่ ๆ..

   แต่มันไม่มี

   เขาไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากเสียงกระดิกดัง ติ๊ก ติ๊ก จากเข็มวินาทีบนนาฬิกาข้อมือของตัวเอง

   ปล่อยให้ภาพตรงหน้าวูบไหวไปพร้อมกับเสียงแว่วนับถอยหลังที่ใกล้จะถึงปลายทางเต็มที

   แม้แต่เสียงถอนหายใจของตัวเองก็ยังไม่ได้ยิน..

   ไหล่แกร่งของใครบางคนที่เด็กหนุ่มเอนศีรษะซบขยับวูบ ตอนนั้นอิศราถึงรู้สึกตัวกลับมา เสียงหริ่งหรีดรอบข้างก็กลับมาดังจอแจด้วยกัน

   หนุ่มน้อยร่างบางเหยียดตัวนั่งตรง  ดวงตาสีน้ำตาลมองกระเป๋าเดินทางของตัวเองอย่างไร้ความรู้สึก ก่อนจะค่อย ๆ หันหน้ามาหาคนอายุมากกว่าที่อนุญาตให้เขาอิงไหล่เสียนาน ใบหน้าของอิศราเบือนมาอย่างเชื่อช้าเคล้าคลอไปกับเสียงนาฬิการาวกับตุ๊กตาไขลาน

   "เกทจะปิดแล้วนะ.. ทอม" แฟนหนุ่มเอ่ยพลางคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้ มือขาวเอื้อมมาลูบไล้เรือนผมนุ่มสีเข้มอย่างอ่อนโยน "ไปได้แล้ว"

   "พี่เอ๊ะ.." เสียงใสสั่นเครือเอ่ยเรียกอีกฝ่าย เด็กหนุ่มที่กำลังจะไปเรียนต่อในที่ที่ไกลแสนไกลหลับตาลง ก่อนร่างของเขาจะถูกอ้อมกอดของคนอายุมากกว่ารั้งเข้าไปแนบอก

   ริมฝีปากนุ่มกดน้ำหนักลงบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา มือหนาไล้ไปตามเส้นผมสีดำ

   อยากหยุดเวลาเอาไว้แต่เพียงเท่านี้.. 

   อยากอยู่ตรงนี้ตลอดไปเลย

   ผิวหน้าโดยเฉพาะรอบดวงตาของเด็กหนุ่มเริ่มร้อนผ่าวเมื่อริมฝีปากสีชมพูเรื่อของคนอายุมากกว่าผละออกไป อิศราเม้มปาก พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลทะลักออกมา

   "ไม่จูบทอมเหรอ?"

   "ไม่มีเวลาแล้ว.. รีบไปแล้วก็รีบกลับมาทวงด้วยล่ะ" เสียงทุ้มเอ่ยเรียบ ๆ..

   อยากเป็นผู้ใหญ่แบบพี่เอ๊ะ.. 

   ทำใจยอมรับกับความจริงทุกอย่าง แล้วก็ไม่ขี้แย

   เด็กหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินทาง โผร่างกอดเข้ามาสวมกอดแฟนหนุ่มเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะผละออกไป และเรียวขาก็ก้าวพาตัวเขาไปยังอีกฟากหนึ่งของโลก

   ที่ที่ไกลแสนไกลจากหัวใจ..

   "อย่าร้องไห้นะทอม โตเป็นหนุ่มแล้ว"

   เสียงทุ้มตะโกนไล่หลัง อิศราไม่กล้าหันกลับไปมอง

   เขาพยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดหัวใจ เสียงรอบข้างดับไปอีกครั้ง ได้ยินเพียงเสียงนาฬิกา

   ติ๊ก..

   .

   .

   .

   ติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊กติ๊ก