ร่างกายของผมร้อนผ่าว

   จนแทบระเบิด

   แผ่นหลังของผมนาบอยู่บนเตียงเหมือนเนื้อเสต๊กที่วางแผ่อยู่บนเตาไฟ หากแต่ความร้อนไม่ได้ส่งขึ้นมาจากเปลวไฟสีส้มสว่างปะทุบนก้อนถ่านที่อยู่ด้านล่าง

   มันมาจากด้านบน..

   บนร่างกายที่เปลือยเปล่าของผม

   มาจากริมฝีปากที่กดย้ำอยู่บนหน้าท้อง แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เลือดในกายของผมเดือดพล่าน 

   ผมได้ยินเสียงลมหายใจหอบ ๆ ของตัวเอง มือเลื่อนลงไปขยุ้มกลุ่มผมสีดำเป็นเชิงบอกเขาว่า 'ผมกำลังจะไม่ไหว .. มากกว่านี้ผมต้องระเบิดแน่ ๆ..'

   แต่ได้โปรด.. ที่รัก

   ทำให้ร่างกายของผมระเบิดเป็นจุลแล้วดิ่งลงไปสู่ยมโลกด้วยกันเถอะ

   ผมปรือตาลง ฟังเสียงครางเบา ๆ ที่แปร่งหูจนไม่อยากเชื่อว่ามันล้นทะลักขึ้นมาจากลำคอของผมเอง มือของผมลูบบนไหล่กว้างและจิกเล็บลงไปราวกับหาที่ยึดเหนี่ยวเมื่อแผ่นดินกำลังไหวสะเทือน 

   ผมเค้นเสียงคร่ำครวญขณะที่ร่างกายของเขากำลังขยับไปมา

   คนปกติคงกลัวว่าแผ่นดินไหวจะทำให้เขื่อนแตก

   แต่ผมไม่กลัว

   แล้วมันก็แตกจริง ๆ..

   ไออุ่นข้นคลั่กหลั่งทะลักจนผมแทบประคองสติของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ ความรู้สึกคล้ายมวลน้ำมหาศาลไหลกระแทกโถมเข้าใส่จนจุกก่อนจะถูกกระแสน้ำพัดพาให้ไหลไปตามอารมณ์อย่างไม่อาจควบคุม

   ธารน้ำวนดึงผมให้จมลงไปในดินแดนแห่งบาปอันแสนมืดมัว

   ผมร้อน.. 

   นี่คือยมโลกงั้นเหรอ.. อาจจะใช่

   เขาเงยหน้า ร่างกายสันทัดขยับขึ้นมากดน้ำหนักลงบนแผ่นอกที่แดงช้ำของผม  ก่อนริมฝีปากของเราจะทาบประสานกัน จูบนั่นยิ่งดึงให้ผมจมดิ่งลึกลงไปในนรกขุมที่ลึกกว่า

   เขากวาดลิ้นไล่ต้อนหาความหวานหอมในโพรงปากผมเหมือนอย่างเคย  แต่ผมรู้ว่าเขาผ่านอะไรมา.. และสำหรับผมแล้ว จูบนั่นมันคาวกว่าทุกครั้ง

   ผมเคยคิดว่าเมื่อใดที่เขื่อนแตก เมื่อนั้นมันจะต้องเป็นภัยพิบัติใหญ่ และเราทุกคนจะไหลรวมลงไปกองอยู่ในนรกด้วยกันหมด..

   แต่เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกไป และผมก็ลืมตาขึ้นมา..