บันทึกการเป็นผู้รับทุนสนับสนุนวิทยานิพนธ์ด้านภาพยนตร์ครั้งแรกในชีวิต
รายชื่อโครงร่างวิทยานิพนธ์ด้านภาพยนตร์ที่ได้รับเลือกให้ได้รับทุนสนับสนุน
วิทยานิพนธ์ด้านภาพยนตร์ ประจำปี 2566
งานประชุมวิชาการด้านภาพยนตร์และการอนุรักษ์สื่อโสตทัศน์ ครั้งที่ 13
งานเขียน ภาพยนตร์ ดนตรี
สามสิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่สามารถอยู่ด้วยกันและบรรจุอยู่ในตัวของมนุษย์คนหนึ่งได้ทั้งหมด
แต่ไม่รู้เป็นเพราะผลพวงของความพยายาม ความตั้งใจ ความมุมานะ ความฝัน ความรัก
หรือโชคชะตาฟ้าลิขิตที่ทำให้ 3 ศาสตร์นี้กลายเป็นสมการสำคัญที่คอยขับเคลื่อนให้ชีวิตของ
ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งเขียนเรื่องราวอันน่าเหลือเชื่อเพื่อบอกต่อให้ทุกคนได้รับรู้โดยทั่วกัน
หลังจากห่างหายจากการเขียนไปนานหลายเดือนเพราะมีธุระปะปังให้ต้องสะสางมากมาย
และแล้วก็มาถึงฤกษ์งามยามดีที่เราจะได้เขียนบันทึกในวันที่อายุเบญจเพสถึงครึ่งทางพอดี
ถ้าจะบอกว่าสิ่งที่เขียนเป็นการบันทึกเพื่อเก็บไว้เป็นความภูมิใจส่วนตัวก็คงไม่ผิดแปลกอะไร
แต่ถ้าหากจะบอกว่าสิ่งที่เขียนเป็นการบันทึกเรื่องราวเพื่อเป็นกรณีศึกษาตัวอย่างก็ได้เช่นกัน
พื้นฐานของเราเป็นคนจากโลกดนตรีโดยมีดนตรีเป็นเพื่อนคนแรกในชีวิตมาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ
ทว่าระหว่างทางที่เติบโตขึ้นมา เรากลับมาภาพลักษณ์เป็นเด็กเรียนดีและจริงจังในสายวิชาการ
แถมยังมีใจรักในภาพยนตร์เพราะผู้เป็นพ่อของเราปลูกฝังด้วยการพาไปดูหนังในโรงทุกสัปดาห์
จนกระทั่งชีวิตพลิกผันให้ต้องจับพลัดจับผลูมาเรียนเอกดนตรีไทยอย่างจริงจังในระดับปริญญาตรี
จากสิ่งที่เรามองว่าเป็นเพียงงานอดิเรกจึงกลายเป็นการแข่งขันและขับเคี่ยวที่สร้างความเหนื่อยใจ
แต่เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีถึงขั้นที่เราสามารถคว้าเกียรตินิยมอันดับ 1 มาให้ครอบครัวภูมิใจ
เราจึงตัดสินใจเบนเข็มจากดนตรีมาสู่ภาพยนตร์ด้วยการเรียนต่อในระดับปริญญาโทตามที่ใจร้องหา
เรียนไปเรียนมาอาจารย์ที่ปรึกษาก็แนะนำและชี้ช่องให้ลองส่งโครงร่างวิทยานิพนธ์อย่างเป็นทางการ
เล่มแรกในชีวิตไปขอทุนสนับสนุนวิทยานิพนธ์ด้านภาพยนตร์จาก หอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน)
จนในที่สุด เราจึงได้เป็น 1 ใน 2 คนของปีนี้ที่ได้รับทุนสนับสนุนก้อนใหญ่เป็นรางวัล ทั้งยังได้ถูกรับเชิญ
ให้ไปนำเสนองานวิจัยเรื่อง แนวคิดและกระบวนการสร้างดนตรีประกอบในภาพยนตร์ไทยที่ได้รับรางวัล
ภาพยนตร์แห่งชาติ สุพรรณหงส์ บนเวทีใหญ่ระดับชาติท่ามกลางผู้ฟังเป็นผู้ที่สนใจ บุคคลทั่วไป นักเรียน
นิสิต นักศึกษา อาจารย์ คนที่อยู่ในแวดวง และปรมาจารย์ด้านภาพยนตร์ ทั้ง ๆ ที่เจ้าของวิจัยอย่างเรา
เพิ่งมีโอกาสก้าวเท้าทั้งสองข้างและเหยียบย่างเข้าสู่วงการนี้อย่างเป็นทางการเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมาเท่านั้น
เรื่องราวเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ได้น่าสนใจสำหรับคนที่คลุกคลีอยู่ในวงการนี้มาก่อนแล้ว แต่สำหรับเรา ผู้หญิงคนนึงซึ่งได้นำความสามารถที่มีอยู่ในตัวทั้งสามศาสตร์คืองานเขียน ภาพยนตร์ และดนตรีมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดในการศึกษาวิจัยโดยมีบุคคลเบื้องหลังหลายคนที่คอยช่วยเหลือ
ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัวของเราเองที่คอยวางรากฐานอันเป็นวิชาชีวิตซึ่งสามารถนำไปต่อยอดเป็นวิชาการ ทั้งยังคอยสนับสนุนเราในทุกความฝัน ทุกความหวัง และทุกความเป็นไปได้ที่ครอบครัวสี่คน
พ่อแม่ลูกพึงจะมีให้ลูกสาวคนโต ครูบาอาจารย์ทุกท่านที่คอยประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้แก่นิสิตคนนี้ มิตรสหายที่ทั้งสนิทและเพิ่งรู้จักซึ่งคอยหยิบยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือทั้งทางตรงและทางอ้อมอย่างเต็มที่
สิ่งที่เกิดขึ้นจึงไม่ใช่เพียงแต่จะเป็นประสบการณ์และโอกาสอันยิ่งใหญ่ที่โคตรพิเศษในชีวิตของเรา
หากแต่ยังเป็นการตื่นจากความฝันที่ดีที่สุดในชีวิต ความฝันที่ดีที่คอยปลุกให้เรารู้สึกตัวตลอดเวลา
โดยไม่เปิดโอกาสให้เราข่มตาหลับหรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกต่อไป เพราะความฝันที่ดีียิ่งกว่าฝันดีคือ
...ความฝันที่เป็นจริง
พรชา จุลินทร (สบาย)
5 กันยายน 2566
13.08 น.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in