เรื่องย่อหลังปก
ผู้อื่นย้อนเวลาไปเป็นฮองเฮา เป็นองค์หญิง เป็นบุตรสาวขุนนางสูงส่ง

ทว่านางกลับย้อนเวลามาเป็น ‘ชะมดเช็ด’

สวรรค์! นี่ใช่มีอะไรผิดพลาดไปหรือไม่

ชั่วชีวิตของหรูเสี่ยวนันนั้นยากลำบากมาโดยตลอด

แม้กระทั่งตอนอยู่ในร่างสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งของรองตุลาการศาลต้าหลี่

ยังดีที่นางมีอาหารตา ไม่ใช่! มีอาหารกิน มีที่อยู่อาศัย และได้รับการคุ้มครองจากเขา

แต่งานที่นางทำแลกมานั้นล้วนไม่ใช่งานง่ายๆ

ไหนจะเป็นการไขคดี การรับมือกับฮ่องเต้

ไหนจะต้องรับมือกับหุ่นมนุษย์ที่ถูกนักหุ่นเวทควบคุมอีก

ใช้งานนางสารพัดเช่นนี้กลับไม่เคยขอบคุณนางเลยสักครา

จะมีสีหน้าดีขึ้นมาหน่อยก็ตอนที่รู้ว่านางกลายร่างเป็น ‘สตรีโฉมงาม’ ได้เท่านั้นล่ะ

รองตุลาการหนอรองตุลาการ ไม่ทะนุถนอมข้าเช่นนี้

ระวังข้าจะหนีไปหาเจ้านายใหม่เสียให้เข็ด!

โอเค first impression ที่มีต่อเรื่องนี้ก็คือ ยาวมาก! คือเล่มแรกก็ประมาณ 600 หน้าแล้วมั้งอะ หนาแบบสุดดด ปกติมากกว่ารักก็หนาอยู่แล้วนะ อันนี้หนากว่าปกติไปอีก แถมเจ็ดเล่มจบแน่ะ

เรื่องนี้ตอนออกมาใหม่ๆ เป็นกระแสพอสมควร ตอนเราเอามาอ่านก็ค่อนข้างแผ่วลงแล้วล่ะค่ะ แล้วก็เรื่องนี้เคยเป็นซีรีส์ด้วย แต่เราไม่เคยดูนะ

ก็รวมๆ เป็นแนวโรแมนติก-แฟนตาซี น่ารักๆ ดี แบบคอมเมดี้หน่อย

ตัวนางเอก หรูเสี่ยวนัน ทะลุมิติมากลายเป็นชะมดเช็ด จริงๆ ชะมดเช็ดก็น่ารักดี แค่แบบชื่อภาษาไทยดูไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ (ฮา) แล้วก็ถูกเตียวขาวไล่ล่า เอาตัวรอดมาจนมาเจอพระเอก ซึ่งเป็นรองตุลาการศาลต้าหลี่ ชิงโม่เหยียน พระเอกมีพิษกู่อยู่ในร่างกาย เวลาอยู่ใกล้นางเอกพิษหายกำเริบทันที ก็เลยเก็บนางเอกไว้

ไปๆมาๆ ปรากฏว่านางเอกสามารถกลายร่างเป็นคนได้ คือนางเอกอะกลายร่างเป็นเด็กผู้หญิง แบบเด็กผู้หญิงจริงๆ อายุสี่ห้าขวบงี้ ถึงจะโตค่อนข้างเร็ว แปปเดียวก็สิบขวบแล้ว ตอนจบเล่มน่าจะประมาณสิบขวบ แต่ว่าก็ยังเป็นเด็กผู้หญิงอยู่ดี มันไม่ใช่แบบฟีลเด็กสาวในนิยายพีเรียดด้วยนะ เป็นเด็กผู้หญิงจริงๆ  อ่านไปก็รู้สึกว่ากลิ่นเลี้ยงต้อยโชยเลยทีเดียวค่ะ ทำให้มีบางครั้งรู้สึกกระอักกระอ่วนนิดหน่อย

แต่พลอตโดยรวมเราว่าสนุกดี ค่อนข้างชอบนะ เป็นแนวแฟนตาซี มีคดีเกิดขึ้นแบบคดีเหนือธรรมชาติงี้ นางเอกกับพระเอกก็ช่วยกันไขคดี บรรยากาศคดีไม่ได้จริงจังขนาดนั้นหรอก เน้นความรอมคอมมากกว่า แล้วก็การแก่งแย่งในเมืองหลวง/ในบ้านอะไรทำนองนี้

งานเลี้ยงชมจันทร์ในวังหลวงมาถึง หรูเสี่ยวนันต้องถูกกลั่นแกล้งอีกครั้ง
ทำไมหนอทำไมสตรีพวกนี้ชอบคิดร้ายต่อนาง
ทั้งที่นางก็แสนจะใจดี โอบอ้อมอารี และใสซื่อบริสุทธิ์ยิ่ง
ที่ย่ำแย่กว่าคือมีคนมาจับตัวนางไปอีก คนผู้นี้อยากตายหรือ
ไม่รู้หรือไรว่าตนเองกำลังอยู่ใกล้เงื้อมมือของพญายมหน้าหยกมากเพียงใด
ชิงโม่เหยียนไม่ใช่คนที่ใครจะมากระตุกหนวดได้โดยง่ายนะ
ขนาดกับนางเองยังโดนเขาข่มขู่และบังคับให้พูดคำต้องห้ามมากมาย
ไหนจะชอบท่าน คนสำคัญที่สุดคือท่าน ให้ท่าน...
ใครที่กล้ามาทำร้ายนางก็เหมือนคนที่ไม่อยากได้ตายดี
กล้าทำอันตรายสัตว์เลี้ยงของรองตุลาการศาลต้าหลี่เช่นนี้
หึๆ มีกี่ชีวิตก็ยากจะชดใช้ได้แล้วกระมัง

เล่มสองเราอ่านจนดึกเลยค่ะะะ แบบว่าติดพันสุดๆ รวมๆแล้วชอบนะ เล่มนี้พระนางค่อนข้างตกลงปลงใจกันแล้วประมาณนึง แบบพัฒนาความสัมพันธ์กว่าเล่มหนึ่งอะ นางเอกก็เริ่มโตขึ้นกว่าเดิมแล้ว ตอนเล่มนี้น่าจะประมาณสิบขวบสิบกว่าขวบละมั้ง (ซึ่งตามความเห็นเราก็รู้สึกว่าเด็กม้ากกกกมากกกกอยู่ดี ความกระอักกระอ่วนที่เคยบอกตอนรีวิวเล่มหนึ่งก็ยังอยู่ครบถ้วน)

เนื้อเรื่องสนุกดี มีตอนฮูหยินพิษที่ไปหาหญ้าผี กับ ตอนคดีอ๋องน้อย

คดีอ๋องน้อยแอบแบบไม่คาดคิดนิดนึงว่าจะเป็นตัวอ๋องน้อยเองง สนุกๆ ดี อ่านแล้วก็รู้สึกเพลินๆ แบบมันมีความแฟนตาซี มีสีสันดีค่ะ แบบเป็นการ merge รวมกันของแนวแบบปราบผี ปราบปีศาจ สืบคดี แล้วก็แนวชิงอำนาจ แต่เล่ามาในโทนเบาๆ หน่อย

เล่มนี้แอบแง้มชาติกำเนิดพระเอกปะ ที่บอกว่าไม่ใช่ลูกชายท่านโหว แม่พระเอกท้องมาก่อนอยู่แล้ว หรือว่าพระเอกจะเป็นลูกฮ่องเต้??

หอหนังสือพังครืนลง ความลับในสำนักศึกษาเปิดเผย
ตัวการร้ายที่คอยสร้างความวุ่นวายอยู่เบื้องหลังปรากฏโฉม
คนที่ต้องเดือดร้อนมิใช่มีแค่หรูเสี่ยวนันและชิงโม่เหยียน
ยังมีท่านอ๋องน้อยที่ต้องพลอยรับโทษถูกขังคุกรอลงอาญา
ชิงตูเซียนเซิงมิได้อ่อนแออย่างที่ใครเข้าใจ ทว่ามีตัวตนที่แท้ซุกซ่อนอยู่
มองผิวเผินอาจดูคล้ายเขาทำงานให้องค์รัชทายาท
แต่ความจริงแล้วกลับมิเป็นเช่นนั้น
เรื่องราวลึกลับซับซ้อนรอให้หรูเสี่ยวนันไปหาคำตอบ
ทว่ามีมือปลาหมึกของรองตุลาการเกาะเกี่ยวอยู่เช่นนี้
นางจะไปหาคำตอบอย่างไรได้เล่า
คนผู้นี้ก็เหลือเกินจริงๆ เอาแต่หยอกเย้านางอยู่อย่างนี้ ไม่ทำงานทำการหรือไรกัน!

เรื่องความลับเรื่องชาติกำเนิดของพระเอกก็ดูเหมือนจะไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น ก็น่าจะเป็นลูกฮ่องเต้จริงๆ นั่นแหละ ส่วนแม่พระเอกก็น่าจะเป็นพระสนมคนนั้นที่หายตัวไปอย่างปริศนา อยากรู้ว่าหลังจากฮ่องเต้รู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไง แต่ฮ่องเต้ค่อนข้างเย็นชามาก ดูจากสิ่งที่ทำกับองค์ชายแปด

เล่มนี้ฉากบนเตียงเยอะมากกกก แอบบ่อยเลยแหละ คือพระนางมี NC แล้วเรียบร้อย พอมีครั้งนึง มีตลอดไป 55555 คือเป็นเพราะว่ามีฉากเก็บกลิ่นอะไรนั่นด้วยอะ ทำให้รู้สึกว่า kinky เหมือนกันนะเนี่ยยย

ส่วนคุณชายรองคือสงสารบรรดาเมียคุณชายรองมาก ถึงจะไม่ได้ชอบทั้งคู่แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสงสารอยู่ดี

ตอนซีนที่ไปหาฉงเหนียงคือนึกว่าจะได้เจออะไรที่มันเป็นชิ้นเป็นอัน ปรากฏว่าไปถึงแล้วฉงเหนียงตายซะงั้น เล่มนี้แอบรู้สึกว่าคว้าน้ำเหลวหลายรอบอยู่เหมือนกัน ทั้งตอนผู้เฒ่าด้วยอะไรด้วย

รวมๆแล้วอ่านสนุกดี คิดว่าเหมาะกับคนชอบแนวสุขนิยมเลย แบบไม่ดราม่า เน้นความรัก ความหวานพระนาง พระเอกก็เป็นพวกแบบคลั่งรักสุดๆ มีความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของสูง แล้วก็มีฟีลเป็นนิยายตบหน้าอยู่รางๆเหมือนกันนะ

หรูเสี่ยวนันได้กลับไปยังตำบลสือฝางอีกคราในฐานะใหม่
ทว่าสิ่งที่นางต้องพบเจอกลับมิใช่เรื่องง่ายอยู่ดี
ไหนจะคุณหนูเอาแต่ใจที่จ้องแต่จะจับตัวนาง
ไหนจะกลุ่มโจรที่มิรู้จักเข็ดหลาบเหล่านั้น
หากไม่มีชิงโม่เหยียนคอยอยู่เคียงข้าง
นางคงจะต้องตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่
โชคดีอีกอย่างของนางก็คือการได้เจอผู้เฒ่าฉางหยวน
ผู้เฒ่าคนนี้ดูนิสัยใจคอคล้ายปู่ของนางอยู่หลายส่วน
การมีเขาอยู่ก็ทำให้นางอุ่นใจ
และมั่นใจว่าชิงโม่เหยียนจะปลอดภัยมากขึ้น
ทว่าผู้เฒ่ากับชิงโม่เหยียนกลับมีความลับต่อนาง
จะเข้าพิธีแต่งงานกันอยู่แล้วแท้ๆ ชิงโม่เหยียนยังจะมีความลับอะไรอีก
ทำเช่นนี้มันน่ารวบรวมหินห้าสีให้ครบแล้วหนีกลับไปเสียเลยจริงๆ

เล่มนี้คือเราคิดว่าเค้าก็เปิดความแบบไม่ใช่คนดีของพระเอกมาเต็มที่เลย แบบตัวพระเอกก็ค่อนข้างเทาๆ อยู่แล้วอะนะ แบบเป็นคนที่ต้องเอาตัวรอดมาตลอด จะให้เป็นคนดีศรีสังคมขนาดนั้นก็คงไม่ได้ แล้วก็เป็นรองตุลาการศาลต้าหลี่อีก แต่บางทีก็แอบรู้สึกสงสารนางเอกเหมือนกัน 555555 พระเอกแบบโพเซสสีฟแบบสุด หรือสำหรับบางคนอาจจะเรียกสิ่งนี้ว่าคลั่งรัก (?) ก็เป็นได้

เรื่องของรัชทายาทเปิดปมมาได้ใช้ได้เลย ที่ว่าฮองเฮาทำกู่ใส่แม่พระเอกแต่โดนเข้าตัวแทน เลยต้องถ่ายไปให้ลูก

ส่วนที่น่ารักอย่างคาดไม่ถึงคือ คู่รองอย่างองค์ชายห้ากับฉางเฮิิ่น องค์ชายห้าคือแบบเป็นผู้ชายใสๆมากๆ แบบน่ารักกกกกก รู้ตัวว่าทำผิดก็รีบไปขอโทษทันที เข้าใจว่าฉางเฮิ่นเป็นผู้ชายก็ยังไปทำใจมาแล้วก็ยอมรับ ชอบคู่นี้ค่ะ น่ารักๆดี

วันอภิเษกสมรสขององค์รัชทายาทผ่านพ้น วังหลวงเงียบเหงาวังเวง
ราวกับมีคลื่นใต้น้ำบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้น
ทว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ส่งผลกระทบใดต่อรองตุลาการศาลต้าหลี่
เขายังคงยืนมั่นคงดุจหินผาเช่นนั้น และเป็นผืนฟ้าที่คุ้มกันภัยให้หรูเสี่ยวนันอยู่เช่นเดิม
นางยังเคยกังวลว่าหลังเขารู้ตัวตนของตนเองแล้วจะเปลี่ยนไปหรือไม่
แต่เขากลับไม่เปลี่ยน มิหนำซ้ำยังรักใคร่นางปานจะกลืนกินมากขึ้นอีกด้วย
แม้จะมีปัญหาร้อยพันเข้ามา ความรักของเขาและนางก็ทำให้ฝ่าฟันมันไปได้
แต่แล้วก็ราวกับสวรรค์อิจฉาคนมีรัก
ส่งสายฟ้ามาฟาดลงแยกเขาและนางออกจากกัน
ระยะห่างระหว่างพวกเขาดูเหมือนจะไกลจนเขาตามนางไม่ทันไปชั่วชีวิต
หากไม่มีชิงโม่เหยียน นางคงจะอยู่ต่อไปไม่ได้
ชิงโม่เหยียน แล้วท่านเล่า ไม่มีข้าแล้ว... อยู่ต่อไปได้หรือไม่

เล่มนี้คือแบบบ รู้สึกว่าพลอตไปในทางที่ไม่คาดคิดนิดนึง จริงๆก็เดาได้จากหน้าปกแหละนะ 5555555 แต่นั่นแหละค่ะ คือเราแอบรู้สึกว่าการตัดมาในปัจจุบัน โดยมีไทม์ไลน์ปัจจุบันตั้งสองเล่มครึ่งได้ ทำให้รู้สึกว่ายาวมากเลย เราแอบหมดพลังอ่านเบาๆ แต่ก็คงอ่านต่อ

เล่มนี้ชอบซีนที่ชิงโม่เหยียนเป็นหมาอะ คือแบบซึ้งง แบบโหยย นี่ถ้าขยี้อีกนิด เราว่าดราม่ากระจายแน่นอน อยู่เป็นหมาของเค้าสิบแปดปีเต็ม ดูเค้าโต ดูเค้าใช้ชีวิต อยู่เป็นเพื่อนเค้ามาตลอดเลย แล้วก็สงสารชิงโม่เหยียนที่ต้องรอมานานขนาดนั้น แต่ก็เป็นคนที่ใช้เวลาอย่างมีคุณค่ามาก รอไปเรียนหนังสือไป คุณพระคุณเจ้า

ช่วงตอนตีกับบ้านสกุลมู่คือรู้สึกว่า มู่ป๋อหลุนนี่แบบ เป็นตัวละครประเภทที่จริงๆแล้วโง่แล้วก็ไร้เดียงสาแต่คิดว่าตัวเองฉลาด คือเป็นตัวละครที่ไม่รู้อะไรเลยจนน่าหงุดหงิดเลยอะค่ะ (ไม่รู้อะไรในแง่ของแบบไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรอะ) 

ส่วนมู่ซืออวี่ เล่มนียังไม่ได้เฉยแต่เดาว่าเป็นตัวร้ายเก่าจากอดีตมั้ยนะ นกตัวนั้นที่บินหนีไป ไอปีศาจที่เหลือจากหุ่น พวกนั้น

ระหว่างที่ชิงโม่เหยียนกำลังสงสัยว่าหรูอีโจวมีเรื่องใดปิดบังเอาไว้
ก็เกิดเรื่องขึ้นกับหรูเสี่ยวนันมากมาย
นางต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยมู่ป๋อหลุนเสียจนแทบเอาตนเองไม่รอด
มิหนำซ้ำในช่วงเวลาสำคัญนางยังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีก
ชิงโม่เหยียนรอคอยนางมาข้ามภพข้ามชาติเพียงนี้
มีหรือที่เขาจะยอมให้นางหายไปจากสายตาโดยง่าย
เสียงร้องไห้ที่สิ้นหวังของนางดังทำให้หัวใจของเขาแทบขาด
เขายอมแลกทุกอย่างในชีวิตเพื่อนางมาแล้วชาติภพหนึ่ง
เหตุใดในชาตินี้ เขาจะยอมแลกทุกอย่างในชีวิตเพื่อนางไม่ได้กันเล่า
ไม่ว่าชาติภพไหนเขาก็จะต้องมีนาง ใครก็อย่าคิดจะมาแยกนางไปจากเขาได้ ไม่มีวัน!

มู่ซืออวี่ทำให้นายทำให้เราผิดหวังนะ เราคาดหวังกับนายเอาไว้สูงมาก แต่นายดันเป็นตัวร้ายดาดๆ แถมนายยังมีซีนแบบ 'ในมุมที่ไม่มีใครสังเกตเห็น กระจกแว่นตาของมู่ซืออวี่สะท้อนแสงสีขาวออกมา' คุณพระ นี่คือตัวร้ายในโคนันรึเปล่าเอ่ย แบบมาพร้อมเสียงเอฟเฟก ชิ้งงง พร้อมคัทเป็นช่องสุดท้ายของบท

ก็เอาจริงพอมายุคปัจจุบัน เราแอบมีความรู้สึกว่าออกทะเลนิดนึง แต่จริงๆคิดว่าคนเขียนน่าจะตั้งใจแบบนี้แต่แรกละมั้ง เพราะว่าปูมาเรื่องปู่นางเอกเอยอะไรเอยอยู่แล้ว แต่มันเป็นฟีลแบบเหมือนอ่านภาคต่อเลยอะ ฟีลมันตัดจากของเดิมมากอยู่ แต่มีท่านอ๋องน้อยตามมาเป็นพระรองในชาตินี้ด้วย อกหักช้ำรักชาติเดียวไม่พอ ขอชาติสองด้วย

ชอบคู่เฟิ่งหวงนะ ดูเป็นตัวละครที่มีมีเสน่ห์ดี ตอนนี้ออกมาแปปเดียวแต่รู้สึกว่าดึงดูดสายตา

ส่วนฉากนักเวท สอบเข้า อะไรต่างๆ ยิ่งทำให้รู้สึกว่าห่างไกลจากเนื้อหาสี่เล่มแรกมากขึ้น

ปล. เล่มนึงยาวมากกกกกก

ชะตาชีวิตของหรูเสี่ยวนันเหตุใดจึงไม่เหมือนผู้อื่น
เหตุใดจึงมีคนขีดเส้นทางไว้หมดแล้ว
แต่ช่างเถอะ อย่างไรเสียชิงโม่เหยียนก็จะปกป้องนางเอง
เทพดารามังกรเขียวผู้นี้พร้อมปกป้องนางอยู่แล้ว ไม่ว่าภพใดชาติใดก็ตาม
ความรักที่เขามีให้นางลึกซึ้งยิ่ง คนที่รายล้อมรอบกายนางในเวลานี้ก็ล้วนเป็นคนที่นางรัก
ทว่ามนตร์ปิดผนึกในสมองของนางถูกทำลายลงแล้ว
นางรู้แล้วว่านางมีชีวิตเกิดมาเพื่อใคร
นางไม่อาจปล่อยให้วิญญาณแค้นและเหล่าปีศาจร้ายทำลายโลกนี้ได้
ชิงโม่เหยียน ขอโทษ... ขอโทษด้วย ข้าจำทุกอย่างได้หมดแล้ว
ข้าควรจะแบกรับชะตานั้น ถึงแม้ข้าจะรักท่านมาก
ทุกคนในโลกนี้... ชิงโม่เหยียน คนที่ข้ารักที่สุดก็คือท่าน

ในที่สุดก็จบบบบบ จริงๆแอบคิดว่าช่วงไคลแมกซ์จบได้อย่างแบบรวบรัดไปนิด บทจะยกเลิกก็ยกเลิก แล้วก็พวกพระเอกก็ผนึกได้อีกวิธีซะอย่างนั้น ตอนแรกนึกว่าจะดราม่ามากซะอีก แต่จริงๆ ตอนที่เห็นจำนวนหน้าที่เหลืออยู่ก็คิดว่าคงรวบแน่

แอบคิดว่าคาแรกเตอร์ดีไซน์ของเรื่องนี้มีความการ์ตูนๆ อยู่ แต่ก็ชอบนะ โดยเฉพาะซิือคงเฟยเหยี่ยน เป็นท่านอาที่แบบแผ่ความเซกซี่ออกมาเลย พึ่งพาได้จริงๆ สมกับเป็นฮ่องเต้ล่ะ

จริงๆทั้งสี่สัตว์เทพก็ดีทุกคนเลย แล้วยังมีคู่กันทุกคนด้วย 555555 คือพอมีคู่กันทุกคนยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกการ์ตูนๆ ขึ้น แต่ก็อ่านได้เพลินๆ นะคะ น่ารักๆ ดี แล้วก็แบบแฟนซีๆ หน่อย พระเอกเองก็ถึงจะยังขี้หึงเหมือนเดิมแต่เรารู้สึกว่าลดความงี่เง่าลงเยอะ แคร์นางเอกเยอะขึ้นมาก น่ารักขึ้น เก่งมากชิงโม่เหยียน!

ช่วงในยุคปัจจุบันก็เป็นเน้นแฟนซีไปเลย ต่างจากในยุคอดีตที่จะมีเรื่องในบ้าน เรื่องบัลลังก์มาร่วมด้วย

ตัวร้ายลาสบอสยังเป็นวิญญาณแค้นพันปี กับ คุณชายไป๋ เจ้าเก่าเจ้าเดิมจ้า

สรุปรวมๆ เราก็คิดว่าเจ็ดเล่ม ก็มีช่วงที่เราอืดๆ ไปบ้าง ฟีลแบบยังไม่จบอีกเหรอ แต่ก็อ่านได้เพลินๆ

เรื่องนี้ไม่เน้นดราม่า คือมีบ้างแต่ไม่ได้ขยี้อะ เน้นความหวานแล้วก็แฟนตาซี ถ้าจะอ่านก็เตรียมกินอาหารหมาไว้ได้เลย แทบทุกคนล้วนมีคู่ แล้วแต่ละคู่ก็รักกันมาก

ฟีลช่วงอดีตกับปัจจุบัน มีฟีลเหมือนเป็นภาคหนึ่งภาคสองนิดหน่อย เพราะแบบ introduce ตัวละครใหม่เกือบยกเซตยกเว้นพระนาง

ปล. แอบอยากให้องค์แปดคู่กับนักพรตน้อยคนนั้น ไม่มีพูดถึงอีกเลยปะนะ หรือเราอ่านข้ามไป (ซึ่งก็มีความเป็นไปได้เพราะยาวมากจริงๆ) ตอนนั้นคิดว่าชิงโม่เหยียนให้คนไปช่วยพรางหน้าให้องค์แปดแล้วก็ออกเดินทางไป แค่นั้นปะ สองคนนี้ไม่ได้มาคู่กันจริงๆ?