เพียงพลัดตกจากที่สูง พรากจากเจ้านายผู้เป็นที่รัก ‘ฮวาเหมียวเหมียว’ ก็ต้องก้าวเข้าสู่โลกที่ไม่รู้จัก

ที่นี่อีกา สุนัขกลายร่างเป็นคนได้ คนส่องแสงประกายบินว่อน ปลาในน้ำก็เป็นสาวงาม

ใครๆ ก็บอกว่านางเป็นปีศาจแมว แต่ผิดแล้ว! เหมียวเหมียวเป็นแค่แมวนะ!

อยากนึกแค่ว่าชีวิตนี้จะมีปลาให้กินหรือไม่ มีที่ให้นอนผึ่งพุงอาบแดดหรือเปล่า

จนวันหนึ่งนางได้พบกับคนที่มีหน้าตาเหมือนเจ้านาย

ผู้อื่นเรียกเขาว่า ‘เทพปี้ชิง’ คนผู้นั้นไม่เพียงรับนางเป็นลูกศิษย์

แต่ยังบงการในเรื่องอื่นๆ ทั้งจับแมวอาบน้ำเย็น บังคับให้ไปเล่าเรียนหนังสือ

ไม่อนุญาตให้นางเปลื้องผ้าต่อหน้าผู้อื่น ไม่ให้ไปคลอเคลียออดอ้อน หรือนั่งตักใครอื่นนอกจากเขา

เอาเถิด ถึงเขาจะมีกฎมากมาย แต่การได้กระโดดขึ้นเตียง นอนข้างๆ เขาทุกคืน ก็ทำให้แมวนอนหลับได้สนิท แต่ไฉนอาจารย์ถึงได้โมโหทุกครั้งที่นางกระโดดขึ้นเตียงเขาเล่า!

เราไม่เคยพลาดงานของ จวี๋ฮวาซั่นหลี่ งานของเธอเรามีรีวิวไว้ในบลอคคือ แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง  และเราก็เพิ่งรู้เนี่ยแหละว่าไม่เคยรีวิว นิยายรักอลเวงลงในบลอก แต่จริงๆอ่านมาทั้งสองเรื่องแล้วแหละค่ะ งานของคนเขียนคนนี้มีอารมณ์ขันเสมอ แต่ในอารมณ์ขันนั้นก็มักจะซ่อนดราม่าอยู่ด้วยพอเป็นสีสัน

เรื่องนี้ดูเรื่องย่อแล้วเบามาก เป็นแนวเบาสมอง ขำขัน นางเอกเป็นแมวแบบที่เป็นแมวจริงๆ ฮวาเหมียวเหมียวเคยเป็นแมวสามสีในโลกมนุษย์ของเจ้านายผู้ใจดี วันนึงตกลงจากตึกตาย ทะลุมิติไปเป็นแมวปีศาจพันปี และถูกเทพปี้ชิงเอาไปเลี้ยง เพราะนางเอกเป็นแมวนี่แหละเลยไร้เดียงสามาก คิดอะไรแบบแมวๆ ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับมนุษย์เท่าไหร่ ส่วนเทพปี้ชิงต้องบอกว่าเป็นพระเอกสายอ่อนโยน ช่างตามใจ ถึงตอนแรกจะเย็นชาก็ตาม แต่จริงๆแล้วเนื้อแท้เป็นคนใจดีมากๆอยู่แล้วนะ

เรื่องนี้ฝั่งตัวละครสบทบมีสีสันมาก แล้วก็มีเรื่องราวเป็นของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นพระรองอย่างองค์ชายสามวังมังกร เอ๋าอวิ๋น ที่เป็นพระรองแนวเพลย์บอยช้ำรัก หรือจะเป็นอิ๋นจื๋ออีกาขาวที่อยู่กับเหมียวเหมียวมาตั้งแต่ตัวเองยังเด็ก และคนอื่นๆในวังเสวียนชิง

เรารู้สึกว่าเค้าสร้างความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครได้ดี แล้วก็ทำให้คนอ่านผูกพันกับตัวละครค่อนข้างดี

แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นแนวเทพเซียน จะไม่มีดราม่าเคล้าน้ำตาได้ยังไง ในเมื่อเป็นแนวที่ยังไงซะก็ต้องมีตัวละครตายกันสักคนละรอบ ไปเกิดใหม่สักคนละชาติสองชาติอยู่แล้วในเกือบทุกเรื่อง ในช่วงขึ้นเล่มสาม ก็เป็นอย่างที่เราคิด เทพปี้ชิงตายลงไปเกิดเป็นมนุษย์ ฮวาเหมียวเหมียวก็รอ 500 ปีจนเจอเทพปี้ชิงที่เกิดใหม่ ทั้งสองคนก็รักกันใหม่ จนกระทั่งเทพปี้ชิงแก่ตาย เหมียวเหมียวก็ฆ่าตัวตายตาม

เนื้อเรื่องช่วงต่อไป เป็นช่วงที่เราเดาไม่ค่อยถูก ก็คือเราไม่ได้คิดว่าชาติต่อไปจะเป็นชาติปัจจุบัน ฮวาเหมียวเหมียวมาเกิดเป็นนักศึกษาธรรมดาๆคนหนึ่ง บรรดาเทพเซียนต่างๆก็ตามมากันด้วยเกือบหมดอย่าง ปีศาจวัวกระทิง ปีศาจพัดเหล็ก เสี่ยวเมาลูกชาย เอ๋าอวิ๋นที่เหมือนกับว่าจะพลิกบทมาเป็นตัวร้ายในชาตินี้ และคนอื่นๆอีกมาก ส่วนพระเอกเทพปี้ชิงมาเป็นสัตวแพทย์คนหนึ่ง

แล้วก็คือแบบ...เราชอบเนื้อเรื่องในส่วนนี้มาก เพราะมันมีความ loop อะ มันคลี่ปมออกมาเหมือนเป็นนิยายไซไฟ คือมันเฉลยออกมาว่า สัตวแพทย์ (เทพปี้ชิง) ก็คือเจ้านายของฮวาเหมียวเหมียวแมวสามสีที่ตกตึกตายไปในตอนแรกอะ ตรงนี้เราชอบมาก อาจจะไม่ได้เป็นพลอตใหม่เวอร์อะไร (เฉลยออกมาคล้ายๆเมื่อตัวร้ายตกหลุมรักแต่แอดวานซ์กว่า) แต่เราก็ว่ามันก็เก๋ดี

ในส่วนของเอ๋าอวิ๋นเราแอบเดาได้อยู่แล้ว คือเรารู้สึกว่าไม่ว่ายังไงเอ๋าอวิ๋นก็เป็นพระรองแสนดี ชอบเหมียวเหมียวมากมาตั้งแต่อดีตแล้ว ไม่มีทางทำเรื่องอย่างบังคับใจเหมียวเหมียวหรอก เพราะงั้นตรงนี้เราเลยค่อนข้างเดาได้ แต่ก็สงสารที่ทุ่มทุนขนาดนี้เพื่อความสุขของเหมียวเหมียว

อีกคนที่เราชอบก็คือ อิ๋นจื่อ แบบว่าเราคิดว่าคนอ่านคงรับรู้ได้ตั้งแต่แรกๆแล้วว่า อิ๋นจื่อรักฮวาเหมียวเหมียวคนเก่า รักมากจนแม้ตัวเองจะรู้ว่าฮวาเหมียวเหมียวคนเก่าตายไปแล้วแต่ก็ยังยึดติดแล้วก็ดูแลคนใหม่อย่างเต็มที่ ตรงนี้เราอยากรู้ว่าคนที่ฮวาเหมียวเหมียวคนเก่ารักคือใคร น่าจะเป็นเทพเซียนสักคนนึง แล้วหลังจากฮวาเหมียวเหมียวคนเก่าตายไปได้พบกับเทพเซียนคนนั้นมั้ย อยากให้มีตอนพิเศษตรงนี้มากเลย

ส่วนตัวนางเอกเองเป็นแนวไร้เดียงสามากๆ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับน่ารำคาญอะไร ก็เข้าใจได้ เป็นแมวนี่นา ส่วนเทพปี้ชิงก็เป็นพระเอกที่ loveable มาก ไม่เคยทำอะไรผิดต่อเหมียวเหมียวเลย รักมาก ตามใจมากๆ

สรุปแล้วเรื่องนี้เราค่อนข้างชอบเลยล่ะค่ะ เป็นสี่เล่มที่ไม่ค่อยมีช่วงเบื่อเท่าไหร่สำหรับเรานะ

ปล. เราไม่ชอบหน้าปกเลยสักเล่มค่ะ 55555