บ่อยครั้งที่แหงนหน้าขึ้นมองบนฟ้า
เห็นก้อนเมฆวางตัวเรียงรายสวยงาม บ้างกระจายตัวทั่วแผ่นฟ้า
ให้ความรู้สึกเหงา แต่เป็นความเหงาที่ทำให้ยิ้มได้
เคยมีคำถามอยู่ในหัว "คนที่ตายไปแล้วเขามองเราจากบนฟ้าจริงไหม ?"
คำถามที่ไม่มีคำตอบ...
ส่วนเราคิดว่าคนที่จากโลกนี้ไปแล้วเขาคงมองดูพวกเราจากบนนั้นแน่นอน
บ่อยครั้งที่เหนื่อยล้า ท้อถอย สับสน หากได้มองขึ้นไปบนนั้น
พักสายตาอยู่แบบนั้น ความรู้สึกเหล่านั้นดูจะทุเลาลง
คล้ายกับมีคนคอยปลอบประโลมเราจากเรื่องเลวร้ายต่างๆ
เป็นความอบอุ่นที่แทรกซึมไปด้วยความเหงา
หากวันใดที่ฟ้ามืดมน
เราจะรู้สึกหดหู่ไปตาม
หากวันที่ฟ้าสดใส
เราจะยิ้มได้แม้วันนั้นเราจะเศร้าก็ตาม
ท้องฟ้ากว้างใหญ่เกินกว่าจะหาที่สิ้นสุด
เหมือนความรู้สึกของคนเรา
ที่มีหลากหลายอารมณ์
ขอบคุณนะท้องฟ้าที่อยู่เคียงข้างเรา...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in