จัดการเลือกร้านอะไรเสร็จสรรพ นัดกันเจอหน้าร้านตอน 23:00 น.

ร้านที่เลือกสำหรับเรา เป็นร้านที่ร้องเพลงหมอลำเล่นดนตรีสดอะไรประมาณนี้

เมื่อเพื่อนมาถึงร้านก็พากันกรูเข้าไปที่โต๊ะนั่ง และในแต่ละครั้งมักจะมีเพื่อนใหม่มาด้วยเสมอ (มิตรภาพเริ่มต้นที่วงเหล้า 55) แนะนำตัวกันเสร็จก็จิบเบียร์ฟังเพลง ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์กันไป อยู่ในโลกส่วนตัวสักพักใหญ่ เพื่อนร่วมโต๊ะก็เร่ิ่มเปิดประเด็น "ใกล้สอบกันแล้วส่งงานหมดยัง" ประเด็นกระชากอารมณ์ได้อีก 555 แต่ละคนบนโต๊ะได้แต่โอดโอยเกี่ยวกับงานแต่ละสาขาวิชาที่ตนเรียน คืองานมันก็เยอะแหละ แต่ก็ยังมาเที่ยวไง นึกออกไหม 

สักพักก็มีคนพูดขึ้นมาว่า "วันนี้ไม่ต่อนะ...พรุ่งนี้เรียนเช้า"

และจะมีเพื่อนอีกคนคอยถาม "ไม่ต่อจริงเหรอ"

ตัดภาพมาที่พากันมาอยู่ในผับ

ดีเจที่นี่มิกซ์เพลงได้ตามใจตัวเองมาก หรือเราเข้าไม่ถึงก็ไม่รู้ 

แสงสีและดนตรีในนั้นมันก็ดีนะ ทำให้เราสนุกเจอผู้คนมากหน้าหลายตา

เมื่อนักดนตรีขึ้นร้องเพลง มักจะมีเพลงที่แทงใจดำอยู่ลึกๆเช่นเพลงอกหักบ้าง บิ้วอารมณ์ให้คนฟังบ้าง 

"ใครโดนแฟนทิ้งมาขอเสียงหน่อย" เป็นทุกรอบไม่เข้าใจเหมือนกันว่าบิ้วให้กับคนอารมณ์ดีแล้วมาเที่ยวบ้างไม่ได้เหรอ เช่น "ไหนวันนี้ใครถูกหวยมาขอเสียงหน่อยงี้" 

เมื่อดนตรีจังหวะโจ๊ะๆดังขึ้น เพื่อนแต่ละคนที่มาด้วยกันนี่ออกสเต็ปเต้นในแนวของตัวเองมาก 

เต้นชนิดที่ว่าเหงื่อไหลไคลย้อยเลยทีเดียว พอเพลงเร็วผ่านไปตัดมาเพลงช้า ผ่านไปสองเพลงพวกเราก็ยังไม่เป็นอะไร จนนักร้องพูดขึ้นบิ้วอารมณ์อีก "ไหนขอเสียงคนโดนเทหน่อย" เท่านั้นแหละทั้งโต๊ะเหมือนคนจะไปประท้วงอะไรสักอย่าง 555555 เมื่อโดนบิ้วขนาดนั้นแล้ว เพลงมาอารมณ์พาไป 

สักพักนักร้องบอก "หมดแก้วให้กับคนเฮงซวยที่ทิ้งเราไป" มีหรือที่โต๊ะเราจะรอด หมดแก้วกันทั้งโต๊ะ

สรุปคือเมาทั้งโต๊ะยังดีที่มีสติแม้จะไม่เต็มร้อยก็ตามพากันหอบหิ้วเพื่อนกลับหอ

ตื่นเช้ามาถามเพื่อนว่า "สรุปได้ไปเรียนไหม"

เพื่อนตอบมาว่า "ได้...ได้ขาดอีกครั้งหนึ่ง 55555"

ผลสรุปของการชวนเพื่อนไปเที่ยวคือ คำว่า "ไม่ต่อนะ" ไม่มีอยู่จริงในวงเหล้า.....