ก่อนอื่นคงต้องเกริ่นนิดหน่อย เราโตมากับรามเกียรติ์ค่ะ ตอนเด็กๆ ทั้งปู่ทั้งตาจะชอบเล่าเรื่องรามเกียรติ์ให้ฟังแทนนิทานก่อนนอน ดังนั้นเราก็เลยอินกับเรื่องนี้มากเป็นพิเศษ มากกว่าวรรณคดีเรื่องอื่นๆ เลย

คำว่า 'ผลาญราพณ์' (ฆ่ายักษ์) เป็นคำที่นางสีดาร้องออกมาเมื่อแรกคลอด 

นางสีดาเป็นลูกสาวของทศกัณฐ์กับนางมณโฑ เมื่อเกิดออกมาแทนที่ทารกน้อยจะร้องไห้โยเย นางกลับร้องว่า 'ผลาญราพณ์' ถึงสามครั้ง ทศกัณฐ์จึงสั่งให้นำทารกน้อยใส่ผอบลอยน้ำ ผอบนั้นลอยน้ำไปจนถึงอาศรมของท้าวชนกซึ่งขณะนั้นครองเพศเป็นฤๅษี ท้าวชนกไม่สามารถเลี้ยงนางสีดา ณ ขณะนั้นได้จึงนำผอบนั้นไปฝังดิน ต่อมาท้าวชนกตัดสินใจกลับไปครองเมืองตามเดิม จึงให้ทหารไถหาผอบทองที่ตนฝังดินไว้ เหล่าทหารขุดพบผอบทองและพบว่าภายในมีหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ท้าวชนกรับนางเป็นลูกและตั้งชื่อให้ว่า 'สีดา' แปลว่า 'รอยไถ'

ชีวิตของนางสีดาราวกับถูกลิขิตมาเพื่อพิฆาตเผ่าพันธุ์ยักษ์จริงดังว่า เพราะอย่างที่เรารู้ๆ กันดี นางสีดาได้เสกสมรสกับพระราม และต่อมาเมื่อพระรามต้องออกเดินป่า ทศกัณฐ์มาพบนางสีดาเข้าและเกิดความลุ่มหลงจึงลักพาตัวนางไป ทำให้เกิดศึกชิงนางระหว่างทศกัณฐ์กับพระราม จนเป็นผลให้เหล่ายักษ์สิ้นชีพไปจนเกือบหมดวงศ์

ผลาญราพณ์ ภาค ทหารเอกพระรามเป็นเรื่องของสิตางค์เด็กสาวแฮกเกอร์คนหนึ่งที่รับงานแฮกข้อมูลการเกิดของเด็กทารกในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่สหรัฐอเมริกาและตกกระไดพลอยโจนต้องตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงตายเพราะรามนายจ้างของเธอ

ส่วนที่เราชอบมากๆ ก็คือการนำเอาแรงบันดาลใจจากรามเกียรติ์เข้ามาใส่ในเนื้อเรื่อง และอีกส่วนก็คือเรื่องเล่าตำนานของยักษ์ในเรื่อง เราคิดว่าผู้เขียนเล่นประเด็นความโหดร้ายของมนุษย์ได้ดีมาก มีบางตอนที่อ่านไปก็สะเทือนไป

โทนเรื่องจะออกไปทางแนวสืบสวน-สอบสวน สไตล์การเล่าเรื่องจะมีการตัดสลับกันระหว่างเหตุการณ์ปัจจุบันกับเหตุการณ์ในอดีต ตอนแรกๆ อ่านไปอาจจะมีงงบ้างแต่พออ่านจบเราก็จะเข้าใจเนื้อเรื่องทั้งหมดค่ะ (และพอเราเข้าใจแล้วเราก็จะอ่านพาร์ทอดีตวนซ้ำอีกรอบ)

ภาษาในเรื่องอาจจะมีติดขัดบ้างในส่วนของการบรรยาย แต่โดยรวมแล้วอ่านเพลินดีค่ะ เราชอบกลอนในเรื่องมากๆ ทั้งที่ยกมาจากรามเกียรติ์และที่ผู้เขียนเขียนเอง กลอนของผู้เขียนในเรื่องเพราะมากค่ะ รู้สึกได้เลยว่าคนเขียนใส่ใจมาก

ตัวละครส่วนใหญ่หยิบยืมมาจากรามเกียรติ์ค่ะ คุณรามก็แน่นอนว่าเป็นพระเอก แต่คาแรคเตอร์ไม่เหมือนพระรามซะทีเดียวนะคะ มีความโหดกว่านิดหน่อย ส่วนนางเอกค่อนข้างเป็นหญิงแกร่งทีเดียว อ่านแล้วไม่รู้สึกว่ารำคาญ เราให้ผ่านเลยค่ะ ตัวละครที่เหลือมีคาแรคเตอร์ค่อนข้างชัดนะคะ อ่านแล้วนึกภาพตามได้เลย การกระทำของตัวละครมีเหตุผลและค่อนข้างสมจริง เรื่องนี้เล่นกับความมืดดำในจิตใจมนุษย์ได้ค่อนข้างดีเลยนะคะ มีบ้างที่บางตัวละครเหมือนจะเลือดเย็นอย่างไม่มีสาเหตุ แต่ต้องตามอ่านดูว่าจะมีเฉลยปมอะไรในเล่มต่อๆ ไปรึเปล่า

แต่เนื่องจากตัวละครตัวโปรดของเราในรามเกียรติ์คือนิลพัท เพราะฉะนั้นไม่ต้องบอกก็รู้นะคะว่าทีมไหน (Sorry, Hanuman)

ถ้ามีโอกาสก็ลองหยิบนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านกันนะคะ หรือถ้าอยากจะลองหยิบรามเกียรติ์มาอ่านประกอบก็ไม่ว่ากันค่ะ^^