ด้วยความที่เมื่อคืนคิดมาก นอนไม่หลับ คิดถึงเรื่องที่ทำงานใหม่ ผู้คนใหม่ๆที่จะต้องไปเจอ     สังคมใหม่ๆ ผู้ชายคนที่แอบชอบเมื่อสมัยปีสอง เพลงที่บอกความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ว่าคิดอะไรอยู่     ในใจมีอะไรอยู่กันแน่ กว่าจะนอนได้ก็เกือบเป็นเวลาที่คนเค้าตื่นเพื่อออกไปทำงานกันละ

พอลืมตาจากที่นอน รู้สึกอยากนอนต่อ ซึ่งจริงๆก็เป็นแบบนี้ทุกวัน แต่วันนี้ไม่อยากลุกจริงๆ เลยหยิบหนังสือของพี่บิ๊กบุญมาอ่าน ชื่อหนังสือว่า "มีของต้องสำแดง (Show Me What You Got)" จริงๆแล้วเราก็อ่านไปเกือบจะจบแล้วแหละ เหลืออยู่บทนึง 

เราชอบประโยคที่ว่า "ไม่ว่าเราจะระมัดระวังในการใช้ชีวิตแค่ไหน มันก็ไม่ใช่หลักประกันเลยว่าเราจะไม่มีทางเจอคนเลวๆ โง่ๆ บ้าๆ " และชอบที่สุดคือ " เฮ้ย เปล่า หนูไม่ได้ผิดอะไร หนูซวยเฉยๆ"

แล้วอยู่ดีๆก็ยิ้มออกมา คล้ายกับว่าที่เราคิดมากมาหลายวัน หลายชั่วโมง มันได้รับคำตอบแล้ว ไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรก็ตาม เราหาเหตุผลให้มันไม่ได้หรอก ต่อให้เราเตรียมตัวมาดีพร้อมขนาดไหน แต่คำถามคือเราผิดใช่ไหม คำตอบคือเราไม่ผิดเว่ย เราแค่บังเอิญไปเจอเรื่องที่เราคิดว่าจะไม่ได้เจอและอาจจะไม่อยากเจอแค่นั้นเอง ก็เลยตั้งใจว่า..

           หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ จะใช้ชีวิตให้มีความสุข แต่ไม่ประมาท วางแผนล่วงหน้าได้ แต่จะไม่คิดกังวลไปถึงวันพรุ่งนี้ ปล่อยให้พรุ่งนี้ได้ทำหน้าที่ของมัน เตรียมพร้อมเพื่อให้ตัวเองรับมือกับมันให้ได้ก็พอ.