เมื่อก่อนเราเป็นคนที่จะทำอะไรมักจะคาดหวังผลลัพธ์ไว้ในใจเสมอ เวลามันออกมาดีตามที่คิดไว้มันก็ดี แต่เมื่อไรก็ตามที่มันผิดพลาดไม่ตรงกับภาพในหัวที่วางไว้ ความผิดหวังจะประเดประดังเข้ามาจนรู้สึกเฟลไปอีกนาน บางครั้งเราเก็บความผิดพลาดนั้นไว้ในจุดที่ไม่ควรวางมันไว้ที่เรียกว่าปมด้อย แต่การได้ระบายออกไปให้ใครบางคนได้รับรู้ หรือการได้รับกำลังใจกลับมา ทุกอย่างมันสอนเราว่าจริง ๆ แล้วเราไม่ควรไปคาดหวังมันขนาดนั้น คนอื่นก็อาจจะไม่ได้คาดหวังกับเราอย่างที่คิดไปเอง และควรจะรู้จักตัวเองให้ดีว่าเรามีความสามารถระดับไหน มั่นใจขนาดไหน ถ้าคิดจะคาดหวังแล้วก็ควรรับผิดชอบความรู้สึกตัวเองให้ได้เวลาที่มันไม่เป็นไปตามที่หวังไว้

มาถึงทุกวันนี้เราเจอจุดที่เราคิดว่าโอเคและปลอดภัยกับการทำแบบนี้ คือ "ไม่คาดหวังเท่ากับไม่ผิดหวัง" ไม่รู้ว่ามันใช้ได้กับคนอื่นไหม แต่สำหรับเรามันทำให้เราเตรียมใจไว้แต่แรกว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำทุกอย่างให้เต็มที่ในส่วนของเราก็พอ แล้วยอมรับผลที่จะตามมา เราเอาความคิดนี้ไปใช้กับชีวิตทั้งเรื่องงาน เรื่องเพื่อน หรือแม้แต่เรื่องความรักก็ตาม สำหรับปีนี้เราเลยไม่คาดหวังแล้วว่ามันจะเป็นปีที่ดี ทุก ๆ วันก็ไม่หวังแล้วว่าจะเป็นวันที่ดี แค่ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของมันที่ควรจะเป็น เรามีหน้าที่แค่เตรียมพร้อมรับมือกับทุกสิ่งที่จะเจอในแต่ละวันก็พอ