เวลาที่รู้สึกว่ามีความสุข อบอุ่น และอยากหยุดไว้นานๆ กลับวิ่งหนีเราไปเรื่อยๆ

Saturday Morning

ตั้งใจว่าจะตื่นสายๆ ปิดการปลุกทุกรูปแบบ

ผ้าม่าน ไฟฟ้า และทุกอย่าง ถูกปิดลง เพื่อทำให้ห้องมืดที่สุด

ใช้เวลาอยู่บนที่นอนนุ่มๆ คุยกันเยอะแยะไปหมด จนจำdetailไม่ได้

หยอกล้อกันบ้าง แกล้งกันบ้าง นับว่าเป็น "Quality time"ของเค้าเลยแหละ 

แว๊บนึงที่ผุดขึ้นมาในความคิดคือ 

"อยากให้เป็นแบบนี้ไปทุกคืน" 

"ไม่อยากผ่านคืนนี้ไปเลย" 

เค้าไม่รู้สึกหนักเลยนะที่มีคุณอยู่บนแขน

เค้าไม่หนาวเลยนะแค่ได้เอาหน้าซุกหลังคุณ

เค้ารู้สึกปลอดภัยและเกือบหลับไป ตอนคุณเกาหัวให้

ไม่รู้ว่าเวลากลางคืนนั้นมีกี่ ชม.กันแน่ ทำไมรู้สึกว่ามันสั้นจัง

"อยู่แบบนี้นานๆได้มั้ย"

.......... 

เช้าวันเสาร์

เค้าไม่รู้ว่าคุณตื่นก่อนหรือเค้าตื่นก่อน

ภาพแรกที่เค้าเห็นตอนลืมตาคือคุณ

คุณคนที่หลับไปพร้อมกันเมื่อคืน อยู่ในอ้อมกอดเค้า

เค้าใช้เวลามองภาพคุณในอ้อมกอด อยู่นานเหมือนกัน

กอดของเค้าจะทำให้คุณร้อนมั้ยนะ คุณจะรู้สึกไม่สบายตัวมั้ยนะ

ตื่นมาแล้วคุณจะเมื่อยตัวรึป่าว ดีมั้ยเนี่ย ที่เค้ากอดคุณ แต่.... 

(เค้าอยากกอดคุณนะ อยากให้คุณรู้สึกปลอดภัย อยากให้คุณวางใจไว้)​

(ถ้าวันนึงคุณจะมีเรื่องไม่สบายใจ หรือรู้สึกไม่ปลอดภัย)​ 

"เค้าจะกอดคุณไว้ ปกป้องและข้ามผ่านมันไปด้วยกัน" 

เค้ารู้สึกว่าได้นอนเต็มอิ่มที่สุดเท่าที่นอนมาในช่วง 4เดือนมานี้

วันเสาร์ที่แสนธรรมดา ก็กลายเป็น "วันเสาร์สุดพิเศษ" ขึ้นมาได้ แค่ตื่นมาแล้วเจอคุณ

เค้าไม่รู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านไปในครึ่งวัน ที่อยู่ตรงนี้กับคุณเลยซักนิด

แต่เค้ากลัวว่า ตอนที่เค้าไปอาบน้ำแล้วออกมาจะไม่เจอคุณ

แล้วคุณก็หายไปจริงๆ 

ตอนออกมาจากห้องน้ำแล้วไม่เจอคุณ เค้ารู้สึกถึงความว่างเปล่า

แล้วก็รู้ได้ว่า "ไม่ชอบเลย ที่ต้องอยู่ตรงนี้และไม่มีคุณ" 

ถึงจะรู้ว่าคุณไปไหนก็เถอะ

"ไม่ชิน" อยู่ดี