คืนหนึ่ง เดินเสร็จ จึงขี่จักรยานตามปกติ  ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้  ช่วงค่ำๆ มักมีคนเดินออกกำลังกายเป็นประจำราว  5-6 คน

ในช่วงที่ฉันขี่จักรยาน มีรถกระบะสองตอนขับเข้ามาในหมู่บ้านด้วยความเร็วที่เกินเหตุ พร้อมกับเบิ้ลเครื่องยนต์เสียงดัง นับตั้งแต่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ ฉันหยุดจักรยาน ด้วยไม่มั่นใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขณะที่รถค่อยเคลื่อนผ่าน ฉันยกมือไม้เป็นสัญญาณเตือนให้คนขับรู้ว่ามันไม่ควรขับแบบนี้ แต่เมื่อรถเลยไปถึงท้ายหมู่บ้านซึ่งเป็นทางตัน รถก็เบิ้ลเครื่องเสียงดังอีกหลายครั้ง ฉันเริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ได้แต่ขี่จักรยานต่อ นึกในใจว่า ช่างมัน ดูเป็นทางเลือกที่ง่ายสุดแล้ว

  
แต่แล้วก็มาเจอกับชายหนุ่มที่จำได้ว่าเคยเป็นกรรมการหมู่บ้าน จึงจอดรถพูดกับเขาว่า

  
“รถคันนี้ขับแย่มาก ขับแบบนี้ ไม่ปลอดภัยสำหรับคนเดินออกกำลังกายเลย”

    
ชายหนุ่มที่กำลังจูงสุนัขตัวโปรด ได้แต่พูดงึมงัมว่า  “คันนี้ทำแบบนี้ประจำ”

  
“นั่นสิ เราทำอะไรได้บ้างไหม” ฉันรีบถาม

  
“ทุกคนก็รู้แหละว่าเป็นคันนี้ แต่ทำอะไรไม่ได้” ว่าแล้ว ชายหนุ่มก็จูงหมาเข้าบ้านไป

  
ฉันอึ้งไปราว 5 วินาที ในใจก็คิดว่า "อ้าวววว แล้วไง" เสียงที่ดังขึ้นในหัว และใจพร้อมกันคือ "พวกเราจะต้องอยู่กับรถคันนี้แบบนี้ไปเรื่อยๆ หรืออย่างไร" 

ในชั่วเสี้ยววินาที วิญญาณหัวหน้าฮงแห่งหมู่บ้านกงจิน*เข้าสิง  ฉันตัดสินใจหันหัวรถจักรยานขี่กลับไปหารถคันนั้น ซึ่งอยู่ห่างไปประมาณ 100 เมตร  แม้ภายในใจมีความกลัวนิดๆ ว่า ถ้าเกิดพูดอะไรไปไม่เข้าหู จะเป็นอะไรไหมนะ ยิ่งมีข่าวคนสมัยนี้ หัวร้อนกันง่ายๆ เพียงเพราะคำพูดเพียงนิดเดียว 

ฉันขี่ไปขณะที่รถกำลังถอยออกมาเพื่อจะกลับรถ รถจึงมาจอดเทียบกัน หน้าต่างตรงข้ามคนขับเปิดอยู่พอดี  ทันทีที่รถจอด ฉันมองเข้าไป เห็นชายไทยวัยน่าจะ 40 กว่า ตัดผมสั้นเกรียน ผิวค่อนข้างคล้ำ เหมือนคนทำงานกลางแจ้ง หันหน้ามามองฉันด้วยความสงสัย 

ฉันก็เลยพูดไปด้วยเสียงเข้มๆ ดังๆว่า “คุณขับรถแบบนี้มันอันตราย  ในหมู่บ้านนี้มีคนเดินออกกำลังกายอยู่ คุณรู้มั๊ย” เขายังดูนิ่งๆรับฟังอยู่  ฉันเลยพูดต่อว่า “มีแม่ของเพื่อนฉัน ถูกรถชนตายขณะเดินออกกำลังกายในหมู่บ้าน”  เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่แว๊บเข้ามาในหัวทันที  ในใจเราคงไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นี้ในหมู่บ้านเรา  "ฉันอยากให้คุณขับรถดีๆหน่อย มันอันตราย"

เขารับฟังแล้วก็ผงกหัว ตอบสั้นๆว่า “ครับ”

ฉันก็ขี่จักรยานจากมาด้วยความรู้สึกโล่งใจ ไม่มีอะไรร้ายแรงอย่างที่กลัว และทางเลือกที่เข้ามาอย่างกระทันหัน ก็ทำให้ฉันก็ได้บอกได้เตือนเขาไปแล้ว

 

เมื่อขี่จักรยานวนมาอีกรอบ สวนกับรถคันดังกล่าว ซึ่งกำลังค่อยๆขับมาอย่างช้าๆ เหมือนเต่า ฉันรู้สึกขำ จนอดหัวเราะไม่ได้ อารมณ์ดีขึ้นมาผิดไปจากเมื่อกี้ราวกับคนละคน  มีความคิดบางอย่างผุดพรายขึ้นมา คนบางคน อาจทำพฤติกรรมนี้เป็นประจำด้วยความเคยชิน  ด้วยความคะนอง หรืออาจไม่ได้คิดว่าจะส่งผลกระทบถึงคนอื่น แต่พอมีคนเตือน เขาก็ปรับพฤติกรรมให้เห็นในทันที  ฉันได้แต่หวังว่า วิญญานหัวหน้าฮงจะไม่เข้าสิงอีกนะ 

หมายเหตุ *ใครไม่รู้จักหัวหน้าฮง ลองไปดูซีรีส์เรื่อง Hometown cha-cha-cha ค่ะ กำลังฮิตเลยค่ะ  ชอบมากกกก ทั้งเนื้อเรื่องและพระเอก  ภาพนี้ หัวหน้าฮงกำลังขี่จักรยานพอดี น่าจะเป็นวิญญาณตอนนี้ ที่เข้าสิง ณ ขณะนั้น ^^