เราเชื่ือมาตลอดว่า ในชีวิตของเราหลายๆคน มักจะมีการสูญเสียเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นไม้บรรทัด ยางลบ ที่มักจะหายไปไหนก็ไม่รู้ เหมือนโดนห้องเรียนสูบ เงินหายบ้างแหละ หรือแม้แต่สูญเสียสิ่งมีชีวิตที่อยู่รอบตัวเรา :)

                 เราก็เป็นอีก 1 คน ที่สูญเสียอะไรไปมากมาย สำหรับในวัย 22 ปี ที่กำลังจะ 23 ในอีก 6 เดือนข้างหน้า การสูญเสียของเราในครั้งนี้ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมาย ข้อคิดใหญ่ๆที่เราได้เรียนรู้จากมันคือ หากสิ่งไหนที่มีค่าสำหรับเรา จงพยายามรักษามันให้ดี แต่นั้นแหะ ทำเป็นพูดเท่ๆไปงั้น ปัจจุบันเรายังทำไม่ได้ แต่กำลังพยายามอยู่นะ อาจเพราะเราคิดว่าสิ่งนี้มันอาจถาร มันอาจอยู่กะเราไปตลอดแม้ว่าเราจะทำตัวแย่ๆในบางครั้ง 

                 สภาวะแรก เวลาที่เราสูญเสียอะไรบางอย่าง สำหรับเรามันคือการติดอยู่ในวังวน ที่รู้สึกซ้ำไปซ้ำมา เสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกๆวันยังคงเป็นเหมือนวันแรกที่เราได้เสียมันไป เราขอเรียกมันว่า 'ภาวะไม่มูฟออน' 

                หลายเดือนที่ผ่านมา เราพยายามหาหลายๆทาง เพื่อให้เราหลุดพ้นจากสภาวะนี้ แต่ยิ่งเราหาคำตอบมากเท่าไหร่ เรากลับยิ่งคิดถึง และโหยหากว่าเดิม จนเราได้รู้ว่า จริงๆแล้ว มันไม่มีคำตอบหรอก เราก็คงจะต้องซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเองให้ได้มากที่สุดล่ะมั้ง เศร้าก็คงร้องไห้ ดีใจก็คงยิ้มแย้ม เหมือนกับการ์ตูนเรื่อง inside out (ใครยังไมเคยดู แนะนำนะเผื่อชอบ)

                 หนังสือเล่มนี้ ก็คงเป็นหนังสือที่จะรวบรวมช่วงเวลาที่เราค้นหาตัวเอง เอาตัวเองออกจากความคิดที่ฟุ้งซ่าน การไม่เป็นตัวเองต่างๆ บทนำก็คงมีเพียงเท่านี้ เพราะไม่รู้จะเขียนอะไรต่อดี 5555555 ไว้เจอกันบทหน้านะ บะบาย

                  ปล.ชอบเพลงนี้มาก ฟังแล้วอินจัด