23/09/2015
จะใส่อะไรบนพิซซ่าก็ได้ แต่อย่าใส่สับปะรด!
บทนี้ขออุทิศให้กับความเลอเลิศตำนานอาหารแห่งอิตาลีนั่นก็คือ พิซซ่านั่นเองงงงง
การที่เราบอกว่าสับปะรดบนพิซซ่าอร่อย ฝรั่งบางคนอาจจะมองคุณด้วยสายตาแปลกๆเพราะเค้าคิดว่าเอาสับปะรดมาใส่ของคาวเป็นเรื่องที่ไม่เข้ากันมากๆ มันค่อนข้างน่าขยะแขยงทำไมไปกินแบบนั้น แป้งก็ต้องเข้ากับมะเขือเทศ เข้ากับชีสสิ ทำไมเอาสับปะรดมาใส่บลาๆ ร้อยเหตุผล
มันก็มีหลายๆครั้งที่เราไม่ค่อยชอบอาหารอิตาเลียนบางอย่างเพราะมันเลี่ยนเหลือเกิน แต่ก็ต้องเก็บอาการค่ะ บางอย่างไม่อร่อยก็ต้องบอกว่า โอยัวร์ฟู้ดอิสเวรี่อะเมซิ่ง บวนโน่ๆ บวนนิสสิโม่ (buono = อร่อย)
เอ๊ะ ทำไมนอกเรื่องพิซซ่าไปเยอะกลับมาเข้าเรื่องกันเถอะ
พิซซ่าโดนส่วนมากของอิตาลีจะเน้นไปที่รสชาติเดียวเน้นๆ จะได้ไม่มีรสอย่างอื่นมากลบ แต่ว่าก็มีหลายหน้าให้เลือกมากค่ะแฮม เฟรนช์ฟราย ซาลาเม่ แม้กระทั่งนูเทลล่าก็มี
ไม่เข้าใจฝรั่งอิตาเลียนบางคนเลยจริงๆนะไหนบอกใส่สับปะรดแล้วไม่เข้า แต่เอาพิซซ่ามาใส่นูเทลล่าเนี่ยนะ? พิลึกคน นูเทลล่าเนี่ยของหวานชัดๆ เลี่ยนตายเลย แต่ก็อร่อยค่ะ..
ราคาส่วนมากก็จะเริ่มต้นปกติประมาณ 4-15 ยูโรแล้วแต่ทอปปิ้ง ซีฟู้ดก็แพงหน่อย
ถ้าไม่อยากเสี่ยงหน้าที่มีรสชาติแปลกๆก็ขอแนะนำหน้า Margherita อร่อยที่สุด
มีส่วนประกอบ คือ ชีส น้ำมันมะกอก มะเขือเทศ ใบโหระพา ตั้งชื่อตามราชินีแห่ง Naples (ถิ่นเกิดพิซซ่านี่เองค่ะ)
สีวัตถุดิบในพิซซ่าหน้านี้จะสื่อถึงสีธงชาติอิตาลีนั่นเอง
ภาพปลากรอบจากอินเตอร์เน็ตอะเกน เวลาไปกินมักจะชอบลืมถ่ายเพราะหิวเกินกว่าจะมีสติถ่ายรูปค่ะ
นี่แหน่ะ พอเขียนแบบนี้ก็ดูมีความรู้และสาระขึ้นมาทันทีเลย
จากที่เราลองกิน+เขมือบมาพิซซ่าจากอิตาลีทางใต้อร่อยกว่าเหนือนะ อาจเป็นเพราะต้นตำรับด้วยแล้วก็วัตถุดิบมันสดใหม่กว่าหลายๆอย่าง คนอิตาลีใต้เค้าก็จะมีความภูมิใจในอาหารบ้านเกิดตัวเองมากค่ะคนใต้ก็จะบอกตลอดว่า เราอยู่ดีกินดีกว่าคนทางเหนือนะเฟ้ย อะไรประมาณนี้
ที่จะเล่าก็คือ เปิดเทอมได้อาทิตย์กว่าๆแล้วก็เริ่มสนิทกับเพื่อนๆ เค้าก็เลยชวนว่า นี่หยิน ไปกินพิซซ่ากันเราก็เลยเออออห่อหมกจะไปด้วย
พอไปถึงร้าน เพื่อนเค้าก็สั่งพิซซ่ากัน เราก็สั่งตามไป อ่านเมนูไม่ออก รู้แค่คำว่า ชีสเลยเลือกหน้า buffaloมาร์ติน่าก็หันมาถามว่ายูไม่ชอบมะเขือเทศไม่ใช่เหรอ ทำไมสั่งหน้ามะเขือเทศ นี่ก็เลยบอกไม่เป็นไรเพราะในใจคิดว่าคงเหมือนพิซซ่าที่ไทยแหละ คงมีอย่างอื่นมาด้วยไม่ใช่แค่มะเขือเทศ
พอเขาเอามาเสิร์ฟ.... โอโห รู้แจ้งเห็นจริงเลยมะเขือเทศล้วนๆไม่มีอะไรผสมนอกจากชีส น้ำตาจะไหล เราก็นั่งเขี่ยมะเขือเทศออกทั้งถาดเพื่อนทุกคนก็ “Awwww น่าสงสารหยินจังเลย”
พวกแกจะมา อ้อววว อะไรกันไม่ทราบ!! หา!!
เอ๊ะ เดี๋ยว ทำไมเพื่อนเค้าไม่เห็นแชร์กันกินเลยทุกคนกินกันคนละถาด หน้าตาสบายๆมาก ไม่ได้มีความโอดโอยว่าอิ่มเกิน กรี๊ดพวกเธอกินไปได้ยังไง ท้องแตกกันพอดี รับไม่ได้
เราก็เลยเล่าให้เพื่อนฟังว่าที่ไทยเนี่ยถาดเนี่ยแบ่งกันกินสามคนเชียวนะ พวกเพื่อนๆตกใจกันใหญ่ ทำไมคนไทยกินอะไรประหลาดแบบนั้นล่ะ(เออเราก็ตกใจเธอเหมือนกันจ้า กินกันได้ยังไงกันคนละถาด)
แต่ตอนนี้อะเหรอ...
กินในเลเวลที่ถาดเดียวไม่อิ่ม สองถาดไม่หมดขนาดลดเลเวลความกินเร็วลง ก็ยังกินหมดก่อนคนอิตาเลียนด้วยซ้ำ...
เด็กฝรั่งเค้าจะไม่ค่อยติดโทรศัพท์เหมือนเราค่ะชีวิตเค้าจะใช้โทรศัพท์เพื่อนัดกันออกไปข้างนอกมากกว่า เราเป็นคนติดโทรศัพท์ก็ต้องปรับตัวและออกไปแรดกับเพื่อนตอนเย็นให้บ่อยขึ้น อีกอย่างจะได้ไม่ต้องอยู่บ้านด้วยเพราะเบื่อบ้าน แหะๆ
ซอร์เรนโต้ (Sorrento) เป็นเมืองท่องเที่ยวที่ใกล้บ้านเราที่สุด
เวลานักท่องเที่ยวมาเที่ยวที่ปอมเปอี ก็จะแวะมาที่นี่ต่อ เพราะรถไฟสุดสายที่นี่
บ้านเราอยู่ห่างจากซอร์เรนโต้แค่ 4 สถานีรถไฟ เลยไปเกือบทุกอาทิตย์ แฮ่ เพราะมีย่านให้เดินเล่นด้วย ส่วนมากของที่ระลึกจากเมืองนี้ก็จะเป็นเลม่อน ทุกอย่างเกี่ยวกับเลม่อน ลูกอมแม็กเนทติดตู้เย็น แต่เราแปลกใจมากที่นักท่องเที่ยวจีนกับญี่ปุ่นเยอะมากเค้ามาทำอะไรกันที่เมืองเล็กๆที่ห่างไกลขนาดนี้
ปกติเราก็จะไปเดินเล่นริมทะเลบ้าง ไปชอปปิงหากินไอติมกับโยเกิร์ต
ช่วงเย็นเมืองนี้จะคึกคักมาก ร้านค้าทุกอย่างจะเปิดหลังจากห้าโมงเย็น
เราก็ชอบมากับเพื่อนในคลาส มากันหลายสิบคนเพราะเราสนิทกับทุกคนในห้องเลย ส่วนมากก็จะไปแต่ที่เดิม กินมันฝรั่งทอดนานๆทีก็มีกินพิซซ่าบ้าง กินโยเกิร์ต แล้วก็กลับ ฟังดูไม่มีอะไรแต่มันก็ไม่มีอะไรจริงๆแหละค่ะ แต่ก็พอแก้เบื่อไปได้บ้าง
เดซิเร่กับมาดดาเลน่าจะเป็นเพื่อนสองคนที่ชอบชวนเราออกไปใช้เวลาข้างนอกตอนเย็น
จริงๆก็สนิทกับสองคนนี้ที่สุด มาดดาเลน่าชอบทำตัวเหมือนแม่
เห็นเราแล้วก็มากอดรัดฟัดเหวี่ยง เป็นไงบ้างหยิน สบายดีไหมบางทีก็เข้ามากอดเราแบบงงๆ เดซิเร่จะไม่ค่อยกอดหรือหอมแก้มอะไร แต่เราจะสนิทกับนางเพราะติ่งอะไรเหมือนๆกัน เน้นคุยกันมากกว่า
แต่บางทีเวลานางเศร้าก็จะเข้ามากอดเราเหมือนกัน ยิ่งเวลาเราทำให้นางหายเครียดเดซี่ก็จะชอบบอกว่า
“รู้สึกดีจังที่มีหยินเป็นเพื่อนตอนนี้แต่ก่อนฉันไม่เคยเป็นแบบนี้หรอกนะ ชีวิตฉันมันเหี่ยวเฉากว่านี้มากเลยอะ”
เป็นประโยคที่ทำให้รู้สึกดีมากเลยอะเรารู้สึกว่า เฮ้ย นิสัยกะโหลกกะลาเล่นมุกแป๊กของเราเนี่ยทำให้คนที่เงียบขรึมๆยิ้มได้ แล้วเค้ายังเป็นเพื่อนสนิทเราอีกมันรู้สึกดีมากจริงๆนะ ฮือ พูดแล้วจะร้องไห้
แล้วเดซี่ก็ยังนิสัยไม่ดี ชอบชิป(การจิ้น)เรากับคนนั้นคนนี้ด้วย
บางทีก็ชิปเรากับลูก้าบ้างมันมีครั้งนึงที่โรงเรียนจัดเอสเซมบลีรวมตัวกันเดซี่ก็ถ่ายคลิปวิดิโอตอนที่ลูก้าพูด
อยากรู้ว่าลูก้าเป็นใคร เชิญค่ะ ชี้ทาง https://minimore.com/b/BssUG/3
-จบการขายของครั้งที่สอง ตื้ด-
แล้วก็บอก หยินก็หยิบโทรศัพท์มาถ่ายอีกคนสิ เราก็ไม่ถ่ายเพราะเราเขิน แล้วพรอฟที่ดูแลคลาสเราก็เลยเห็นพอดี
พรอฟ : อ้าว หยินชอบคนไหนล่ะ วิตตอริโอหรือลูก้า
เดซี่ : หยินชอบลูก้าค่ะ
พรอฟ : อุ๊ย จริงเหรอ รสนิยมดีไม่เบานะ ไปจีบเขาสิ
เพื่อนในคลาสเราแถบนั้นก็ฮือฮาๆ เฮ้ยหยินชอบลูก้าเรอะ พูดกันโคตรดัง จะขนาดนี้พวกแกไม่แย่งไมค์ลูก้าแล้วสารภาพรักแทนฉันไปเลยล่ะสังคม
ฟรานเชสก้านี่ก็ไม่ถึงกับขั้นสนิทมากค่ะ แต่นางก็น่ารักอยู่ค่ะ ส่วนมากฟรานเชสก้าจะมีเพื่อนที่โตกว่า ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันมากเท่าไหร่ แต่พูดอังกฤษได้ เวลาเดซิเร่ไม่มา ก็ต้องให้ฟรานเชสก้าช่วยเป็นล่ามให้
บางทีเพื่อนพวกนี้มันก็ชวนเราออกนอกกรอบบ้างชวนโดดเรียนไปเที่ยว แต่เราก็ไม่เคยกล้าทำสักที เพราะกลัวว่าโครงการจะรู้ ประเดี๋ยวจะส่งเรากลับประเทศ กลายเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตก็เป็นได้
แต่ต่อให้จะชวนเราโดดเรียนแต่เวลาพวกนางเรียนก็ขยันมาก ทำการบ้านมาส่งทุกคาบ ช่วยเราแปลโจทย์ทุกอย่างช่วยเราคุยกับอาจารย์ รวมไปถึง ช่วยในการต่อรองว่าขอไม่ให้หยินเรียนได้ไหมหยินไม่เข้าใจ ฮา
นี่ เพื่อนดีที่แท้ทรู
แต่พวกนางก็เป็นเพื่อนที่ดี คิดถึงเราตลอดอะเรารู้สึกว่าเพื่อนที่นี่รู้จักกันแค่ไม่กี่เดือนแต่เค้านิสัยดีกว่าเพื่อนบางคนที่รู้จักกันมาหลายปีอีก
ถ้าจะให้เรียกว่า เพื่อนสนิท เราว่าก็เรียกได้นะ :D
-----------------------------------------------------------------------
ฝากติดตามตอนต่อๆไปด้วยนะคะ <3 ขอบคุณค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in