เขาเกลียดผู้หญิงหิวเงิน เธอต้องการเงินเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่

เธอเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ และเขาคือผู้ชายเจ้าชู้ 

‘ติณกร ภัทรกิตติยากร’ ลูกชายเจ้าสัวพันล้านที่มีธุรกิจมากมายทั่วประเทศ แต่คนเป็นลูกกลับเปิด night club เป็นเพลย์บอย เป็นและทำในสิ่งที่ครอบครัวไม่เคยเห็นด้วย แต่คนอย่างเขาถ้าอยากได้อะไร อยากทำอะไรก็ต้องได้เสมอ ต่อให้ใครห้าม ถ้าคิดจะทำ ก็จะทำ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์บังคับ!

เว้นอยู่เรื่องเดียวที่เขาหนีมันไม่พ้น นั่นก็คือ

‘การแต่งงาน’ …กับผู้หญิงหิวเงินด้วยสินะ

‘พัชรินทร์ วชิรอิศรากุล’ ชีวิตเธอเลือกอะไรเองไม่ได้อยู่แล้วนี่ พ่ออยากให้ลูกที่ไม่เคยเหลียวแลคนนี้ทำอะไรก็แค่จิกหัวให้ทำเธอก็ต้องทำ แต่เป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้มีเงิน เงินนั่นจะทำให้เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อถึงวันนั้นเธอจะบินออกไปให้ไกลแสนไกล ไปในที่ๆมีคนเห็นค่าในตัวเธอ ถ้าถึงวันนั้น...เธอจะไม่กลับมาอีกเลย

+++++++

ตัวอย่างบางตอน

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเครื่องบินลำนี้จะพาเธอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ปารีส แค่อึดใจเดียวเธอจะมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม...

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง 

เธอลืมปิดโทรศัพท์เหรอเนี่ย พัชรินทร์คิดในใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นออกมาดู 

แต่ก็ไม่รู้ว่าใครโทรมาเหมือนกันเพราะเป็นเบอร์ที่ไม่แสดงรายชื่อ เบอร์โทรนี้เป็นเบอร์ใหม่ที่ปกเกล้าไปหาซื้อมาให้เธอแต่เดี๋ยวพอถึงปารีสเธออาจจะคงเปลี่ยนอีกที

ตอนนี้เธออยู่บนเครื่องแล้ว แต่เครื่องยังไม่ขึ้น 

 เธอเลยตัดสินใจกดรับ แต่ยังไม่ทันเอาโทรศัพท์แนบหูเสียงก็เล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน

“พัช!”

“...” พัชรินทร์ตกใจเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู เขาเหรอ?

“คุณอยู่ไหนพัช?”

“...”

“ตอบผมสิพัช! ผมรู้นะว่าคุณฟังอยู่ คุณอยู่ไหนได้โปรดบอกผมมาเถอะนะ”

“...”

“...” ต่างฝ่ายต่างเงียบไปอยู่นาน แต่สุดท้ายพัชรินทร์ก็ยอมเป็นฝ่ายพูดขึ้นจากทีแรกตั้งใจว่าจะไม่ตอบกลับอะไรไป ถือว่านี่เป็นการพูดคุยเพื่อกล่าวคำลาแล้วกัน 

ถึงที่ผ่านมาเขาจะโหดร้ายกับเธอมาก แต่หากจะไปแบบไม่ลา…เธออาจจะรู้สึกติดค้างอะไรในใจ

“ฉันกำลังจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ” น้ำตาเม็ดโตร่วงหล่นลงมา เธอกำลังจะไปมีชีวิตใหม่แล้ว…

ทั้งๆที่สัญญากับปกเกล้าไว้แล้วเชียวว่าหากไม่มีเขาอยู่คอยปลอบ เธอจะต้องร้องไห้ให้น้อยที่สุด…

“แล้วผมล่ะ?” ติณกรถามเสียงสั่นเครือ พัชรินทร์ได้ยินดังนั้นจึงตอบไปในความสัจจริง

“…ชีวิตคุณมันดีอยู่แล้ว” ดีมาตลอดแต่เป็นเธอเองที่เข้าไปพังทลายชีวิตอันแสนสุขของเขา ต่อจากนี้ไปเขาจะมีชีวิตที่ดีเหมือนเดิมแล้วนะ

“มะ..ไม่ ไม่จริงเลย” หมายความว่าเธอจะทิ้งกันไปจริงๆใช่ไหม

“ขอให้คุณมีความสุข มีครอบครัวที่ดีนะคะ ลาก่อน” พัชรินทร์ทำท่าจะวางสายแต่ติณกรดันพูดแทรกขึ้นเสียก่อน เธอคิดจะทิ้งกันไปแบบนี้ได้ยังไงกัน

“ผมจะมีครอบครัวที่ดีได้ยังไง ในเมื่อ…ภรรยาของผมกำลังจะทิ้งผมไป”

“อดีตต่างหาก” เธอตอบและยิ้มอย่างขมขื่น มันเป็นแค่อดีตไปแล้วในเมื่อเธอเซ็นเอกสารทุกอย่างไว้ให้เขาหมดแล้ว และเธอก็รับเงินที่จะใช้เดินทางออกมาจากชีวิตเขาแล้วด้วย…เธอเป็นคนเห็นแก่เงินดังเขาว่ามาแล้วจริงๆ

พัชรินทร์ไม่สนใจว่าติณกรจะเซ็นใบหย่าที่เธอมอบให้เจ้าสัวฤทธิ์หรือไม่ เพราะอย่างไรเสียเธอไม่คิดจะกลับมาที่นี่อีกแล้ว กระดาษใบเดียวแผ่นนั้นไม่มีความหมายใดๆต่อเธออีก

“คุณก็กลับมาเป็นปัจจุและอนาคตผมสิ” ชายหนุ่มตอบเสียงสั่น ต่อให้อ้อนวอนขอร้อง ให้ทำอะไรก็ได้ขอแค่เธอไม่จากไปเขาก็จะทำ ทำทุกอย่างขอแค่เธอยังอยู่ข้างๆกัน

“พอเถอะค่ะ” โอกาสนั้นไม่มีวันย้อนคืนมาอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว… “ระหว่างเราไม่ควรจะโคจรมาเจอกันอีกด้วยซ้ำ”

“ไม่จริงเลย..ต่อให้คุณไปอยู่ที่ไหนผมก็จะหาคุณให้เจอ” ติณกรยังคงไม่ยอม หากวันนี้เขารั้งเธอไว้ไม่ได้แล้วเธอจากไป เขาก็จะตามเธอกลับมา!

“อย่าทำอะไรที่ฝืนใจกันอีกเลย ให้มันพอแค่นี้ซะเถอะ โชคดีนะคะ…”  พัชรินทร์เงียบไปอึดใจก่อนจะพูด “…พี่ติณ” 

แม้ว่าเขาจะเคยบอกกับเธอว่าอย่าได้บังอาจไปเรียกเขาแบบนั้น แต่เธอขอเรียกเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ชีวิตนี้จะไม่ได้พูดคำๆนี้อีก

“พัช...” ติณกรสะอึกอยู่ในใจเมื่อได้ยิน

‘พี่ติณ’ คำเรียกขานเช่นนี้คงหมายความว่า มันจะเป็นคำเรียกเขาจากปากเธอเป็นครั้งสุดท้ายหรือไม่ 

ครั้งหนึ่งในตอนที่เขาจำเธอไม่ได้ เธอเรียกเขาแบบนี้ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแบบนี้ แต่เป็นเขาเองที่ทะนงตัวและสั่งห้ามเธอไม่ให้เธอเรียกเขาด้วยเหตุผลว่าเรานั้น ‘ไม่ได้สนิทกัน’  

ผิดไหม หากวันนี้เขาต้องการให้เธอเรียกเขาว่าพี่ติณทุกวันข้างๆหู ผิดไหมหากเขาจะขอย้อนเวลากลับไปแก้ไขทุกสิ่ง ผิดไหมถ้าเขาอยากขอให้เธอลืมเรื่องร้ายๆแล้วกลับมานับหนึ่งด้วยกันใหม่

แต่ดูเหมือนเขาจะฝันกลางวันมากเกินไปในเมื่อสายในโทรศัพท์ถูกตัดไป และเครื่องบินลำโตก็พาหัวใจของเขาลอยลิ่วตามใครบางคนไปไกลเสียแล้ว

จำหน่ายในรูปแบบ E-book ทาง mebmarket