วันนั้นฉันทำอะไรอยู่
ฉันไม่อยากจำ
กำแพงของฉันพังทลาย

สังคม
การงาน
ทุกอย่างชะงัก

ฉันเกลียดมันเข้าไส้
เกลียดระบบงาน
และสังคม
-สังคมแห่งมายา
มันช่างเหมือนกันหมด
ทั้งต่อหน้าและลับหลัง-

วันนั้นฉันทำอะไรอยู่
ฉันไม่อยากจำ
กำแพงของฉันพังทลาย
ผู้คนที่ฉันศรัทธาในผลงาน
กลับปิดกั้น
พร้อมทั้งฝัง
ฝังทั้งโอกาสและตัวฉัน

พ่อฉันเคยส่งเพลง
ไม่สิ มันคือข้อความ
เพียงเนื้อร้องท่อนเดียว

-เพลงนี้ฉันฟังมานานเช่นกัน
ฉันแอบค้นจากตะกร้าเทป 'ตะกร้าโมเสส'ฉันเรียกเช่นนั้น
มันเปนเทปรวมฮิต
รวมมิตรตั้งแต่ Tarzan Boy กระทั่ง Cat Stevens-

แกบอกให้ฉันยืนหยัดต่อไป
ชีวิตนี้ช่างยิ่งใหญ่นัก
หนักหนายิ่งนัก
แต่ก็สวยงามยิ่งนัก

วันที่ฉันได้รับข้อความนั้น
โลกนั้นว่างเปล่า

ฉันลืมความรู้สึกนั้นแล้ว
ลืมมันไปแล้ว
ไม่สิ
ฉันไม่อยากจะจำมันเสียมากกว่า