ความจริงคิดจะลองมาเขียนใน Minimore.com มาซักพักแล้ว แต่ไม่ได้ฤกษ์ซะที วันนี้เจอหัวข้อของ Turn On the Write ตรงกับความสนใจของตัวเองพอดีก็เลยจัดซะหน่อย

ติ่งเป็นติ่งซีรี่ส์ที่ชื่อติ่งจริงๆนะ เหมือนคุณพ่อคุณแม่จะรู้ว่าโตมามันจะมาเป็นติ่ง ก็เลยเตรียมชื่อไว้ให้ก่อนเลย นอกจากออกจากท้องแม่แล้วจะได้ชื่อติ่งมาเลย หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้แสดงความเป็นติ่งออกมาอย่างเป็นทางการเท่าไหร่ เริ่มเข้าวงการติ่งซีรี่ส์อย่างจริงจัง ก็ตอนที่เรื่อง Autumn In My Heart เข้ามาฉายทางช่อง ไอทีวี ซึ่งตอนนั้นก็ถือเป็นยุคต้นของกระแสซีรี่ส์เกาหลีในไทย

จำได้ว่าตอนนั้นอยู่แค่ม.ต้นด้วยความที่ติดมาก ก็ซื้อแผ่นมาเลย ของลิขสิทธิ์แท้ด้วยนะจ้ะ (ดูรวยเชียว55) แล้วก็ดูวนไปค่ะ หลายรอบมาก แล้วไอ้เรื่องนี้เนี่ย มันร้องไห้หนักมากค่ะ ตอนนึง 50 นาที มันต้องมีเรื่องให้เราร้องแน่นอน
นั่นคือการติ่งช่วงบุกเบิก (ของเรา)

เวลาผ่านไปด้วยความที่เป็นคนค่อยข้างรักการเรียน (ฮิ้วววว กลัวเอ็นท์ไม่ติดเถอะแก) ช่วงม.ปลายก็เลยมุ่งมั่นทั้งเรียนในห้อง ท่องหนังสือ เรียนพิเศษ จนสมองผุ ไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น ความติ่งก็แอบหลบเข้าซอกมุมเล็กๆในใจไปเงียบๆ
เข้ามหา'ลัย ยิ่งไปกันใหญ่ ล้านแปด ทั้งเรื่องเรียน กิจกรรม ส่วนตัว ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีเวลาจะติ่งใดๆทั้งสิ้น

สุดท้ายพอเริ่มทำงาน ก็เป็นเวลาอันสมควรแก่การติ่งอีกครั้ง คือไม่ใช่ว่าติ่งเวลางานนะจ้ะ คืองานเราไม่ได้สบายอะไรมากมายหรอกค่ะ แต่พอดีว่าไม่ต้องใช้เวลานอกเวลาชั่วโมงทำงาน ซึ่งหมายความว่าเราจะว่างอย่างจริงจังหลังเลิกงาน (สวรรค์ประทานแท้ๆ)
แรกเริ่ม(และปัจจุบัน) เราเป็นติ่ง(ซีรี่ส์)เกาหลีค่ะ ไม่ค่อยได้ดูซีรี่ส์สัญชาติอื่นเลย มีผ่านๆบ้างแต่ไม่มาก และการดูซีรี่ส์เกาส่วนใหญ่ของเราก็จะเป็นการดูพร้อมการออกอากาศของทางเกาหลี มันก็เลยเป็นการดูแบบทีละตอน หรือสัปดาห์ละ2ตอน ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการอดนอน
(นอกจากช่วงไหนดูหลายเรื่อง หรือช่วยไหนที่แปลซับ >> อันนั้นจะไม่ได้นอนเพราะแปล555)

แต่ซีรี่ส์ที่ทำให้เราต้องอดนอนก็มีอยู่ค่ะ (กว่ามันจะเข้าเรื่อง)
เรื่องนั้นก็คือซีรี่ส์สัญชาติจีน " Bu Bu Jing Xin "
(อ้าวไหนบอกว่าติ่งเกาไงแก)

เรื่องนี้ได้รับการแนะนำโดยเพื่อนของน้องสาว (ที่หลังจากที่เม้าท์กันเรื่องซีรี่ส์เรื่องนี้ เพื่อนน้องก็กลายเป็นเพื่อนสนิทเราไป555) ด้วยความที่เป็นคนชอบซีรี่ส์พีเรียด เพราะเป็นคนสนใจเรื่องศิลปะและประวัติศาสตร์อยู่แล้ว พอมีคนแนะนำว่างๆก็เลยไปตามดู
ซีรี่ส์เรื่องนี้มีความยาว 35 ตอน เล่าเรื่องของหญิงสาวยุคปัจจุบันที่มีเหตุให้ต้องย้อนอดีตและเข้าไปอยู่ในร่างของสาวน้อยนางหนึ่งในยุคสมัยของ จักรพรรดิคังซี แห่งราชวงศ์ชิง ซึ่งการย้อนอีตมาของนาง ทำให้นางต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับการชิงบัลลังก์ระหว่างเหล่าองค์ชาย (เล่าแค่นี้พอเนอะ)
ซีรี่ส์เรื่องนี้เป็นผลงานดัดแปลงจากบทประพันธ์ของนักเขียนจีน ถงหัว ที่ขึ้นชื่อเรื่องการเขียนนวนิยายแนวโศกนาฏกรรม (อ่านแล้วร้องน่ะแหละ) ซีรี่ส์ก็เลยออกมา ร้องไห้น้ำตาแตก
จำได้ว่าตอนดูครั้งแรก ดูแบบ 3 วัน 2 คืนรวด จบ ดูจบอึนไปอีกประมาณสัปดาห์ (ใครดูแล้วจะรู้ว่าความรู้สึกนั้นเป็นอย่างไร) หลังจากดูจบก็พยายามลากทุกคนให้มาดู เพราะอยากจะหาคนเม้าท์และมันดีมากจริงๆ

ถามว่าอะไรที่ทำให้ซีรี่ส์เรื่องนี้เป็นซีรี่ส์เรื่องโปรด ในระดับที่ หยุดดูไม่ได้ ต้องดูแบบอดหลับอดนอน...

ความเจ๋งของเรื่องนี้คือ