“วันนี้อยู่กับฮยองก่อนไม่ได้หรอ”

            เสียงต่ำจากคนที่นั่งอยู่บนเตียงดังขึ้น พร้อมรั้งอีกคนไว้ด้วยมือใหญ่ของตน

            “พูดให้รู้เรื่องหน่อยดิฮยอง”

            ผู้เป็นน้องเอ่ย พลางหันกลับมามองใบหน้าหล่อเหลาที่มาพร้อมสายตาหงอย ๆ ของอีกฝ่าย

            “กว่าจะได้เจอกันอีก... นานจะตายชัก”

            “งั้นก็เลือกเอาแล้วกันว่าจะรออีกไม่กี่วัน หรือไม่ได้เจอกันอีกเลย”

            “ไอ้โง่นั่นมันจับไม่ได้หรอกน่า”

            คนพี่กล่าวก่อนจะฉุดรั้งซึงกวานให้เข้ามาใกล้และนั่งลงบนตักของตน

            “งั้นฮยองก็ทำให้ผมอยู่ให้ได้ดิ”

            คนบนตักตอบกลับด้วยน้ำเสียงขี้เล่น ก่อนซึงชอลจะแย้มยิ้มแล้วประทับริมฝีปากของตนลงบนปากหยักของคนน้อง

            ไม่ยากหรอก แค่ทำให้เดินลำบากก็จบ :)

pls, stay  #fictober