ฉันเป็นคนขี้เกรงใจและเป็นคนที่ชอบตามใจผู้อื่น จนบางครั้งผู้อื่นก็ไม่เคยเห็นหัวฉัน ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน มองว่าฉันเป็นคนไม่มีหัวคิด ทำอะไรไม่คิดถึงใจฉันเลย ทำเหมือนฉันไม่มีความรู้สึก แต่จริงๆแล้วก็ไม่ใช่ว่าชั้นเกรงใจและตามใจผู้อื่นจนไม่มีหัวคิด ฉันมี แต่เพราะฉันถูกเลี้ยงดูมาแบบหัวโบราณ 

"ทำอะไรต้องเกรงใจผู้อื่น      ทำอะไรต้องคิดถึงใจคนอื่น"

"ต้องเคารพผู้ใหญ่เสมอ     ต้องทำตามที่ผู้ใหญ่สั่ง" 

ก็ฉันถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้..........  เพื่อนสนิทฉันเคยบอกว่าบอก

      ก็รู้ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าถ้ายังทำตามแบบเดิมอยู่ฉันจะโดนอะไรบางในสังคมสมัยนี้ ฉันพยายามที่จะเปลี่ยนตัวเอง แต่บางครั้งบางคราวมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คุณจะเปลี่ยนตัวตนที่คุณถูกทำให้เป็นมาตั้งแต่ยังเด็ก สิ่งที่โดนปลูกฝังมามันฝังลึกอยู่ในสันดานของฉัน มันแก้ไม่หาย...... ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าไหร่ พยายามยังไง มันก็หนีไม่พ้นตัวตนของฉันฉันเคยลองพยายามเป็นคนเห็นแก่ตัวเอง.... แต่ทุกครั้งที่ทำในใจฉันมันจะมีความรู้สึกผิดแฝงอยู่ตลอดเวลาฉันจะไม่สบายใจทุกครั้ง ในหัวมีแต่ความคิดที่ว่า......

      ทุกครั้งที่ฉันเห็นแก่ตัวเอง ทำอะไรเพื่อตัวของฉันเอง คนรอบข้างของฉันจะมองฉันด้วยสายตาที่เหยียดหยาม เหมือนฉันทำอะไรที่ผิดร้ายแรง เหมือนฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว ทั้งที่สิ่งที่ฉันทำมันก็แค่การทำเพื่อตัวเองบาง ฉันทำไม่ได้เลยหรอ!!! ทำไมต้องมองฉันแบบนั้น!!!ทำไมต้องว่าฉันแบบนั้น!!! ฉันต้องคอยนึกถึงใจคนอื่นเสมอ!!! ฉันอึดอัด!!! ฉันเบื่อ!!!ทั้งๆที่คนอื่นก็ทำ แต่ทำไมฉันทำไม่ได้บาง ??
ฉันสงสัยจัง......................