pairing : อ๊อดxทมิฬ
rate : G
------------------------------------------------
ลมเอื่อยๆไหลมาตามกระแส แตะเส้นผม ไล้ผิวกาย ผ่านไปยังผิวแก้ม
ดวงตาสีทองพื้นดำจ้องมองมัน และหลับตาลงเพื่อรับกระแสนั้น
จากลมแผ่วหวิว ก็ค่อยโหมเป็นเกรี้ยวกราด..
แรงขึ้น..แรงขึ้น..
เปลือกตายังคงปิด...
เศษก้อนกรวดที่ปลิวมาทับถมกันที่เท้า ค่อยๆโดนพัดหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
น้ำหนักจากสองเท้าเริ่มเกาะไม่ติดพื้น
ตัวเขาลอยขึ้น โดนพัดบิดปลิวไปกับห้วงอากาศที่กรรโชก
บากลืมตาขึ้นแต่ไม่เห็นสิ่งใด มันแค่เป็นกระแสที่ขมุกขมัว
รู้สึกรุนแรงแต่ก็โอนอ่อนไปกับมัน..............
ทันใดทุกอย่างก็สงบ..
จนได้ยินเสียงของความเงียบที่ค่อยๆก้าวย่างเข้ามาอย่างช้าๆ..
ความเงียบที่เสียดทะลุไปจนถึงแก่นกลาง...
เมื่อไม่มีสิ่งใดพัดพา ร่างสีม่วงจึงร่วงหล่นลงมา
ความเร็วของมันทำให้เขาใจวาบหวิว..กลวงโบ๋..และถูกแทงทะลุออกไป
มันไม่ใช่ความหวาดกลัว...
พลันกระแสน้ำเชี่ยวที่โผล่มากลางอากาศก็เข้าปะทะอย่างไม่ทันตั้งตัว..
น้ำเข้าตา หู จมูก ปาก.. จนทุกอย่างในร่างผลัดกันสำลักไปมา ..เวียนซ้ำ
เขาพยายามตะเกียกตะกาย...ดิ้นรน..
อากาศกำลังโดนพรากไป.........
พี่..
พี่บา...
พี่บาก!!
นาทีสุดท้ายที่สติรางเลือนเริ่มหมดแรงจะต่อต้าน เขาก็พบว่า
...เขา..
หายใจได้…
ดวงตาสีทองพื้นดำลุกโพลงตามเสียงเรียก
ภาพยังไม่ค่อยชัดดีเพราะความมืดและมึนงง
แต่ก็พอมองออกว่าหนุ่มผิวเข้มผมดำตรงหน้า กำลังร้องไห้..
เขามองผ่านความมืดด้วยดวงตาที่มืดยิ่งกว่า สายตามองเห็นห้วงอารมณ์ที่คุกกรุ่นและยังไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับ
"เป็นอะไรไป..."
บากถามเสียงเรียบ แต่แฝงความแหบพร่า เขาสังเกตุว่าไม่ใช่แค่ความเจ็บในลำคอแต่ตามแขนและเนื้อตัวก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว
อ๊อดลูบลายตรงหน้าผากของอีกคนอย่างเบามือ พลางลากนิ้วมายังเปลือกตาสีม่วงอ่อน
"......พี่ดิ้นไปมา.. ร้องตะโกนจนสุดเสียง...
พี่ลุกขึ้นมาหมือนจะล้วงคอตัวเองเพื่ออะไรซักอย่าง..
ฉันพยายามปลุกหลายครั้ง แต่พี่ก็ไม่รู้สึกตัว.."
บากมองแขนตัวเองที่มีรอยฟันคมครูดเป็นทางยาว เขาคงทำอะไรลงไปจริงๆ..
บากยื่นมือมาจับผมนุ่มๆของอ๊อดแล้วขยำมันช้าๆ
พลางดึงน้ำหนักจากอีกฝ่ายลงมาทาบทับตัวแล้วกอดไว้
ความร้อนที่ส่งผ่านมามันช่างเติมเต็มและเปี่ยมไปด้วยชีวิต
บากฟังเสียงจังหวะของมันที่ค่อยๆสม่ำเสมอ ราบเรียบ และคงที่...
"ขอโทษนะ.. มันจะค่อยๆดีขึ้น"
อ๊อดนิ่งฟังและหลับตาลงพร้อมกับกอดตอบ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in