In the season of blue that seemed to go on forever
Nothing obstructed the view of the four lined eyes
The asphalt ground was echoing the chorus of cicadas
It prevented me from hearing the silence of you
ช่วงเวลาแห่งฤดูกาลสีน้ำเงินที่เหมือนไม่มีวันสิ้นสุด
ไม่มีอะไรมาขวางกั้นทิวทัศน์เบื้องหน้า
พื้นลาดยางที่สะท้อนเสียงของเหล่าจักจั่น
มันทำให้ผมไม่ได้ยินความเงียบงันจากเธอ
Those days faded away
Even after I got
to know the smell of you, different from mine
วันเหล่านั้นได้เลือนหายไปแล้ว
แม้หลังจากที่ผมได้รู้จักกลิ่นกายของเธอที่ต่างไปจากผม
In the depths of eternity that left behind
Our blue still lives
Our blue is still clear
No prayer or word could ever reach you
No matter how close they could get to you
ท่ามกลางความนิรันดร์ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
สีน้ำเงินของเรายังคงอยู่ต่อไป
สีน้ำเงินของเรายังคงสดใส
ไม่มีคำอวยพรหรือคำพูดใดส่งไปถึงเธอ
ไม่ว่าพวกเขาจะเข้าใกล้เธอเพียงใด
In such a color as if it were a silent love
Or as if it were a summer rolling down a cheek
I've got a curse word for you stuck in the back of my throat
It is the unvoiced voice that says
"We'll see each other again, won't we?"
สีที่ราวกับว่าเป็นความรักที่เงียบงัน
หรือฟดูร้อนที่ไหลบ่าลงมาบนแก้ม
ถ้อยคำสาปที่ยังติดค้างอยู่หลังลำคอของผม
คำพูดไร้เสียงที่ว่า
"เราจะเจอกันอีกใช่ไหม"
In the season of damp winds, in the late afternoon
I think of the image of us who were still nobody
We could have shared everything
Little by little since that day
The curse of me being different from you grew thicker
The sorrow behind your smile
All the way I've regretted missing it
ความเศร้าโศกของเธอเบื้องหลังรอยยิ้มนั้น
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเสียงใจที่ทำมันหายไป
To you, who bloomed and fell away as a fruitless flower
Farewell
Our blue still lives
Our blue is still clear
No prayer or word could ever reach you
No matter how close they could get to you
สีน้ำเงินของเราจะยังคงอยู่
สีน้ำเงินของเราจะยังสดใส
ไม่มีคำอวยพรหรือคำพูดใดจะส่งไปถึงเธอ
ไม่ว่าพวกเขาจะเข้าใกล้เธอได้เพียงใด
In such a color as if it were a silent love
Or as if it were a summer rolling down a cheek
I've got a curse word for you stuck in the back of my throat
It is the unvoiced voice that says
"We'll see each other again, won't we?"
สีที่เป็นดั่งตัวแทนความรักอันเงียบงัน
หรือดั่งฤดูร้อนที่ไหลพาดผ่านข้างแก้ม
ถ้อยคำสาปถึงเธอที่ยังติดรั้งอยู่ที่หลังลำคอของผม
คำพูดที่ไม่มีแม้เสียงที่ว่า
"เราจะได้พบกันอีกใช่ไหม"
Like star grains in an infinitely expanding galaxy
Spilling through the gaps between my fingers
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in