กลางคืนต่างหากที่ยาวนาน

และพวกเรายังคงพยายามยืดยื้อวันเวลาในอดีต

คุณเองก็รู้สึกเหมือนกันใช่มั้ย?



ฉันจะพาคุณไปให้ไกลจนเราหายไปด้วยกัน 

ความรู้สึกหวานขมพวกนั้น-มันจะรู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริง 

ปล่อยให้ความคิดถึงเปลี่ยนบทเพลงให้สว่างไสวขึ้นมาเถอะ




ดวงดาวลอยมาอยู่ใกล้

นานเท่าไหร่ที่แล้วที่ไม่สัมผัสถืงแสงกระจ่างของพวกมัน 

สายลมฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่าน

วันและเวลาเดินหน้าและไม่เคยถอยหลัง 

นานเท่าไหร่แล้วที่ฉันไม่ได้หยุดนิ่ง 






ปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปเหมือนสายลมที่ฝากรอยจูบที่ข้างแก้ม 

ฉันจะพาคุณกลับไปในที่ที่เราสองคนยังอยู่ด้วยกัน