เอาล่ะค่ะมาถึงจุดสำคัญและเป็นปัญหาโลกแตกเลยก็ว่าได้ เรื่องการได้เข้าประเทศหรือจะถูกเข้าห้องเย็นไปจนถึงการถูกส่งกลับเนี่ยก็ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของตำรวจตรวจคนเข้าเมืองของแต่ละประเทศเนอะ

เกาหลีใต้เนี่ยฟรีวีซ่าแต่ไปลุ้นเอาหน้างานค่ะ คึคึคึคึคึ

พวกเราก็ทำการเตรียมเอกสารที่คิดว่าสามารถยืนยัน(นั่งยันนอนยัน)กับคุณตม.ได้ว่ามาเที่ยวแล้วกลับไทยตามกำหนดที่แจ้งจริงๆนะจ๊ะ ได้แก่

1.เอกสารรับรองการทำงานหรือรับรองการเป็นนักศึกษา

2.แผนกาท่องเที่ยวตลอดทริปนี้

3.อีเมลยืนยันการจองที่พัก

4.ตั๋วเครื่องบินขากลับมาไทย

5.อีเมลยืนยันการจองเช่าชุดฮันบก

*ถ้าใครจองตั๋วคอนเสิร์ต,ตั๋วสวนสนุกหรือตั๋วใดๆก็เตรียมไว้ค่ะ ถ้ากลัวหายก็ถ่ายเอกสารไว้แล้วยืนตัวcopyให้ตม.ดู ส่วนตัวจริงก็เตรียมไว้อีกไว้เผื่อเรียกดูตัวจริง*

ผลคือไม่เรียกดูซักอย่าง!

พวกเราสามคนได้คนละแถวนะคะ เจอจนท.ต่างคนกันหมด ส่วนสิ่งที่เจอนั้น.....

มิสPP : ไม่ถามซักคำ ยืนPassport+ใบเข้าเมือง(ที่แอร์แจก่อนเครื่องลง),สแกนลายนิ้วชี้,มองกล้อง ตม.ก็ปั๊มตราเข้าเมืองให้ จบค่ะ ผ่าน! คุณได้ไปต่อ(คนนี้เดินไปรอเพื่อนๆคนแรก)

Butter : ตม.ผู้หญิงสาวๆเอ๊าะๆ มองๆถามนิดหน่อย(จำไม่ค่อยได้แล้วว่านางเล่ารายละเอียดว่าอะไร ขอโทษนะ มาเล่าให้ฟังใหม่ก็ได้นะ แหะๆ)แต่ก็เหี้ยมอยู่ ออกแนวเหวี่ยงๆ

(นางไปสมทบกับมิสPP ยืนมองฉันด้วยความลุ้นว่าทริปจะบรรลัยไหม เพราะคนจัดทริปคือคนนี้)

อลิซ(ตัวฉันเอง) : คุณตม.รุ่นราวคุณน้าคุณป้าที่มองด้วยสายตาดุดัน(จริงๆนะ)มาตั้งแต่ชั้นยังอยู่ในแถว มองทะลุกระจกออกมาเลย แต่ด้วยความที่ชินแล้วกับสถานการณ์แบบนี้(สมัครแอร์บ่อยเลยเจอบรรยากาศแบบนี้เสมอๆตอนยืนCV) ฉันก็สบตาแล้วทำตัวแบบตอนสมัครแอร์เด๊ะเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

ฉันก็รวบเอกสารพวกใบศุลกากร+ตั๋วเครื่องบินที่คุณตม.เค้าแยกออกมาตอนแรก คือเค้าวางแบบอารมณ์หล่อนเก็บไปเองสิยะ T_T

หนูขอโทษษษษษ หนูฟัง"กรุ๊ปทั๋ว!"ของคุณตม.ไม่ออกในครั้งสองครั้งแรก ฮืออออ

แต่ก็รอดแล้วค่ะ เข้ากรุงค่ะ Go Go Go!