“ทำไมเราไม่นั่งเครื่องตั้งแต่ตอนแรกป่าข้างทางนี่มีอะไรน่าดูนักหรือไง” คุณพูด น้ำเสียงตวัดขึ้นแบบไม่พอใจนัก
ผมยิ้มรู้สึกว่าใบหน้าไม่พอใจของคุณนั้นน่ามองเหลือเกิน
“นานๆทีได้ออกมาสูดอากาศบ้าง มันจะดีกับคุณนะ” ผมพูด
“เสียเวลา ไม่รู้หรือไงว่าต้นฉบับมันเร่งจะตาย”คุณพูด แต่ผมรู้ดีว่าคุณกำลังอ่อนข้อให้ผมแล้ว ผมจึงยิ้มนิดๆ
คุณขมวดคิ้วมองผมก่อนจะมองเมินออกไปยังป่าโปร่งข้างทาง อากาศข้างนอกเริ่มเย็นขึ้นแล้วใบไม้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
ตั๋วรถไฟในมือคุณถูกขยำจนยับยู่
บนนั้นเขียนเลขที่นั่งของคุณเอาไว้
ผมที่ A14 และคุณที่ A12
...นี่เป็นที่นั่งประจำของพวกเราเสมอ
“หนาวรึเปล่า สวมเสื้ออีกชั้นดีไหม” ผมถาม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in