เขาบอกกับฉันว่าฉันสวย เพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ฉันดีใจกับคำพูดเหล่านั้น เพราะไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่พูด หลายๆ คนก็พูดคำว่า ‘สวย’กับฉันหลายครั้งหลายหน ฉันเลยเชื่อคำพูดของพวกเขา มิหนำซ้ำ พวกเขายังปฏิบัติต่อฉันราวกับว่าเป็นคนพิเศษสำหรับพวกเขามาก และพาฉันออกไปพบปะผู้คน พาไปเดินเล่น ชมนกชมไม้ เอาอาหารดีๆ มาให้ฉันกิน ฉันรับมันมาด้วยความยินยอมและยินดี ไม่รู้หรอกว่าพวกเขาต้องการอะไร แต่มันรู้สึกดีที่ได้รับความสนใจ ได้รับความรักอย่างล้นหลามมากมายถึงเพียงนี้ ไม่เคยมีใครทำกับฉันแบบนี้มาก่อน

            เวลาผ่านไปได้สักพักเขาก็ยังทำดีกับฉันเหมือนเคยแต่ไม่เหมือนเดิม ฉันรู้สึกและสัมผัสได้ เป็นใคร ใครก็รู้ ใครก็ดูออก แต่ฉันก็ยังคงยินยอมเหมือนเคย อาจเพราะเคยตัวจนชินไปเสียแล้ว สำหรับการที่จะมีคนเอาของต่างๆ นานา มาให้ได้ชื่นชม ฉันไม่ต้องดิ้นรนอะไรจนฉันเริ่มทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันแล้วละ อยู่เฉยๆ ได้ยิ่งดี แต่ลึกๆ ฉันก็กลัวว่าเขาจะไม่ปฏิบัติกับฉันอย่างเช่นเคย เพราะอะไรนะหรือ เพราะฉันได้ยินคำชมจากพวกเขาแต่มันไม่ได้หมายถึงฉันคนเดียวนะสิ

            คราวนี้เหมือนจะพูดดังกว่าเดิม และชมมากกว่าเดิมเสียด้วย ทำไมละ ทำไมไม่ชมฉันแบบนั้นบ้าง ตอนนี้ฉันได้ยินแค่ไม่กี่คำ นับคำได้ก็ไม่เกินห้าครั้ง คงเพราะฉันแก่แล้วสินะ คงหมดประโยชน์สำหรับพวกคุณแล้ว สุดท้ายก็โดนมองข้าม และเพิกเฉยกลายเป็นอากาศสำหรับทุกคน ฉันเคยลองเรียกร้องออกไป แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นความว่างเปล่า ฉันไม่น่าหลงไปกับคำชมจอมปลอมอย่างนี้เลย แต่ก็ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง…ง่วงแล้วล่ะ ราตรีสวัสดิ์