ด้วยความสงสัยอย่างไม่มีหยุดของตัวเรานั้นจึงไปถามแม่ผู้ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ในบ้านว่าทำอย่างไรถึงจะเป็นผู้ใหญ่ แม่ตอบกลับมาว่า "จะไปรีบร้อนทำไมเป็นเด็กหน่ะดีแล้วสบายจะตายแค่เรียนอย่างเดียว ตอนทำงานน่ะปวดหัวสุดแล้วปัญหาเยอะแยะไปหมดดูอย่างแม่สิขนาดแก่แล้วยังอยากกลับไปเด็กเลย" อืม...เอาเป็นว่าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีจึงเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างจริงจังด้วยการ ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เปลี่ยนการแต่งตัว และอื่นๆอีกมากมาย
          การปฏิบัติการเปลี่ยนแปลงตัวเองนั้นล่มไม่เป็นท่าตั้งแต่การแต่งตัวแล้วลองไปแต่งแบบที่เขาฮิตๆกัน มันไม่โอเคจริงๆรู้สึกฝืนตัวเองก็เลยช่างมันเถอะ ส่วนนิสัยนั้นเปลี่ยนกันยากจริงๆถึงยังไงก็ยังมีความเป็นเด็กอยู่ดี 

          สุดท้ายเลยถามเพื่อนว่าทำไงถึงจะเป็นผู้ใหญ่กับเขาบ้าง เพื่อนตอบมาว่า "มึงอยากเป็นหรอผู้ใหญ่กูไม่อยากเป็นอะเพราะตอนนี้กูยังเป็นเด็กอยู่กูยังอยากมีชีวิตแบบเด็กๆไม่ต้องคิดอะไรมาก แล้วผู้ใหญ่มันเป็นยังไงผู้ใหญ่บางคนก็ยังเด็กกว่าเด็กบางคนเลยมึงเอาอะไรมาตัดสินว่าผู้ใหญ่มันต้องเป็นยังไง" อ้าวพูดไม่ออกเลยกู เออมันก็คิดได้เนอะ 

          หลังจากนั้นก็รู้สึกคิดได้(ว่าตัวเองปัญญาอ่อนแค่ไหน)และคิดว่างั้นก็เป็นไปแบบธรรมชาติเราละกันไม่ต้องไปคิดอะไรมาก เดี๋ยวก็รู้เองว่าโตแล้วมันต้องเป็นยังไง แต่ชีวิตตอนวันเรียนเนี่ยมันสบายจริงๆ ดังนั้นตั้งใจเรียนไปก่อนล่ะกันเนอะค่อยไปสู้ต่อตอนทำงาน แล้วตอนนั้นเราคงจะรู้เองใช่ไหมว่าโลกของผู้ใหญ่มันเป็นยังไง : )