ความสุข

คืออะไร

            มันก็ไม่ได้ยากขนาดนั้นนะ

            ถ้าถามถึงเหตุการณ์ที่มีความสุขที่สุดตั้งแต่มีชีวิตมามันเป็นโมเมนต์โง่ ๆ เท่านั้นเอง วันนั้นฉันและครอบครัวไปเที่ยวต่างจังหวัด พ่อเป็นคนขับรถจนดึกดื่น เราลงไปร้านสะดวกซื้อเพื่อหาของกิน วันนั้นเรานั่งกระบะท้ายรถที่มีหลังคาครอบ อากาศเย็น ค่อนข้างหนาว มีฉันและน้องนั่งดื่มโอวัลตินอุ่นๆ และผ้านวมหนา ๆ  ส่วนแม่กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ข้างๆ พ่อ..น่าจะดื่มกาแฟร้อนในถ้วยเล็กๆ นั้น

            ไม่รู้ว่าเป็นความสุขหรือแค่สิ่งที่ฉันจำได้เท่านั้น ถ้ามันไม่สำคัญก็ไม่น่าจะจำได้ใช่ไหม แต่แปลกที่สมองคนเราชอบจำแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง ภาพวันนั้นแม้จะเลือนรางแต่ฉันยังเห็นและสัมผัสได้
            ยิ่งโตขึ้นก็ยิ่งเหมือนกับว่าความสุขของเราหล่นหาย เราต้องการหลายอย่าง มีเรื่องมากมายให้คิดเรื่องเรียน ความสัมพันธ์กับกลุ่มคนต่าง ๆ ความคาดหวัง อนาคต ทุกอย่างบีบคั้นไปหมด

            ฉันว่าการมีความสุขมันไม่ยากหรอก ก็แค่ใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง ก็เท่านั้น ฟังแบบนี้ดูเห็นแก่ตัวแต่ฉันพบแล้วว่าการเอาชีวิตไปผูกติดกับคนอื่นเป็นเรื่องที่อยู่เหนือการควบคุมและเหนื่อยเกินไป ถึงฉันจะรู้ว่าฉันควรจะทำอย่างไร ถึงอย่างนั้น ฉันก็พลาดอยู่เสมอ บ่อยครั้งฉันตกลงไปในหลุมความทุกข์และกว่าจะดึงตัวเองขึ้นมาได้ก็ใช้เวลานานพอควร แต่ฉันแน่ใจว่าความสุขคืออะไร และฉันไม่เชื่อว่ามีคนที่ไม่รู้จักความสุข ไม่ว่าคนๆ นั้นจะขวางโลกแค่ไหน ยังไงเขาก็หลอกตัวเองไม่ได้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเขาคืออะไร ฉันรู้จักคน ๆ นั้นดี เขาพยายามอธิบาย ปฏิเสธมัน หาคำนิยามให้มันมากมายมันก็คือความสุข หากเขายังมีความรู้สึก ความสุขคือหนึ่งในนั้น และเป็นไปไม่ได้ที่มันจะเป็นอย่างอื่น ครั้นฉันอธิบายเขาก็ปฏิเสธ ฉันไม่เข้าใจ เพราะมันเป็นเรื่องง่าย ๆ เท่านั้นเอง

ถามจริง ๆ เวลากินของอร่อยแล้วไม่รู้สึกดีหรอ?
ถามจริง ๆ เวลาได้อ่านหนังสือที่ถูกใจแล้วไม่รู้สึกดี?

          ถามจริง ๆ นะ เธอจะทำให้ชีวิตมันยากไปทำไม ถ้าอย่างนั้นความสุขของเธอคืออะไร เธอต้องประกอบวีรกรรมเพื่อมวลมนุษยชาติอย่างนั้นหรือเธอถึงจะพอใจ บ่อยครั้งที่การถกเถียงกันของฉันและเธอจบลงด้วยความหงุดหงิดของฉันและเธอที่ยังดื้อดึงปฏิเสธทุกอย่างอยู่ร่ำไป

คิดว่าขวางโลกแล้วเท่หรือไง

            ฉันรู้จักคนอีกคนหนึ่งที่บอกฉันว่า แค่ได้ดูหนังดี ๆก็มีค่าพอจะให้มีชีวิตอยู่ต่อได้แล้ว ง่ายดีเหมือนกัน ถ้าฉันจับเอาคนสองคนนี้มาอยู่ด้วยกันจะเกิดอะไรขึ้น การถกอภิปรายทางปรัชญาครั้งใหญ่หรือจะกลายเป็นสงครามกันแน่นะ

            ที่แน่ ๆคือเธอบอกว่าไม่มีฉันก็ไม่มีความสุข ก็ อย่างที่ฉันบอกการผูกความรู้สึกไว้กับคนเป็นเรื่องที่เสี่ยงเกินไปเธอน่าจะรู้ดีว่าคนคือความไม่แน่นอนที่สุดในโลก ถ้าวันนึงฉันตายล่ะ เธอจะไม่มีความสุขงั้นสิฉันไม่เชื่ออย่างนั้น ฉันเชื่อว่ากลไกของอารมณ์ของคนก็จะปรับเปลี่ยนให้ดีขึ้นได้ สุดท้ายมันก็ต้องทำใจใช่ไหมล่ะ

            ความสุขของเธอผูกติดกับตัวฉัน ฉันทำอะไรก็ต้องเป็นไปตามที่เธอหวัง ไม่งั้นเธอก็จะไม่มีความสุข แบบนี้มันดีแล้วเหรอ 

            เธอกำลังทำให้ตัวเองและฉันไม่มีความสุขไปด้วย